Dus we noemen hem Hugo, voorlopig. Want dat is gewoon, tja, gemakkelijk.
Toen we dachten dat ik misschien eventueel wel een keer zwanger zou kunnen zijn, spraken we over een roos konijn. Ik had er een keer een nacht over gedroomd, over roze konijnen. En een kindje van ons twee was op dat moment ook nog een beetje een droom. Volgens mij is het zo gebeurd. Maar toen bleek het ook gewoon waar te zijn. En toen was het plots Hugo.
U hoeft zich geen zorgen maken, we gaan ons roos konijn niet echt Hugo noemen. Er bestaat namelijk al een Hugo Brutin, en mijn lief vindt dat je met zo’n unieke achternaam toch minstens moet zorgen dat er nog niemand bestaat op facebook die zo heet. En er bestaat dus al een Hugo. (Man, die vent gaat hits krijgen nu)
In het begin vonden we het vooral grappig, maar we zijn er echt al aan gewoon. Er zit een Hugo’tje in mijn buik.
We weten nog niet wat het is en ja, we willen dat wel weten. Een nieuw lid in de familie zorgt al voor genoeg nieuwe dingen, spanning, chaos, verrassing. Ik wil me ten minste mentaal kunnen voorbereiden op een dochter of zoon. Niet dat het uitmaakt, maar gewoon. Dan wen ik er al aan. Er zal voor de rest al genoeg verrassing zijn. En nee, we gaan dat aan niemand anders vertellen (of toch proberen). Misschien aan de persoon die het geboortekaartje ontwerpt, maar daar stopt het. Dus nee curieuze toekomstige grootouders, jullie maken ook geen kans.
Ik heb al een verhuisdoos gemaakt voor Hugo, met al zijn spullen is. En ik zet daar dan gewoon Hugo op, kei simpel. Niet baby of hij/zij want dat is zo ambetant. En dan ga ik me zeker eens verspreken. Nu blijft het gewoon Hugo tot aan de bevalling, zelfs als het uiteindelijk een meisje blijkt te zijn.
Wij blijken niet de enige te zijn met een pre-naam. Dus ik ben wel curieus, wat was die van jullie?
De onze heet Korneel. Tot hij/zij geboren wordt natuurlijk.
die van een collega heette buxus . vond ik wel cool klinken
‘de Ryan’
barrabas?
Pré naam was ook onmiddellijk de echte naam = Menno …
De onze heet “puppe”, een Gentse pop dus. (geen idee hoe je dat eigenlijk best schrijft, vooral de uitspraak is van belang)
“Talulah” of self “Talulah Destiny” en “Regi”…dont ask 😉
Rosini
De eerste zwangerschap was dat “Max” (en dat heeft hij ook als 2e naam gekregen), deze zwangerschap is dat “Fien”. Maar wij hebben het geslacht altijd tegen iedereen verteld van zodra we het wisten. Ik ging me anders toch alleen maar verspreken 😉
Alsof jij dat zal kunnen verzwijgen!! Ik geloof er niets van!!!
En Jeron, echt waar, Barrabas…. Wanneer ga je nu beseffen dat die naam ZOOOO FOOOUUUT is!!! 🙂
Wij hebben ook altijd het geslacht op voorhand verteld. Ik vond dat wel fijn, zo.
En de ‘pre’naam van de eerste was ook meteen zijn echte naam. Bij de dochter was het boontje (maar een klein sprongetje naar haar echte naam) en de derde, daar kan ik mij absoluut niets meer van herinneren.
Hoe meer jij hier vraagt hoe het bij ons was, hoe meer ik mij realiseer dat ik van de derde gewoon het meeste ben vergeten. Erg, zeg.
Bij de eerste: sprotje
Bij de tweede: Miami (achternaam = veys)
De onze wordt Billie. 😉 Lekker unisex. En pfoeh, wat voor zin heeft het nu om het geslacht niét te verklappen? :p
wat ne schoone Kerstboom! Wij wisten zelf pas het geslacht toen de meisjes werden geboren. Ik zou het niet kunnen zwijgen hebben…
Hummel (geslacht is goed bewaard gebleven, quasi iedereen gokte zelfs op een meisje). En op het interweb: Bruce. Maar daar had ik niets mee te maken, daar waren blogdames verantwoordelijk voor 😉
Hugo als meisjesnaam, da is toch kei-origineel?
Mijn collega heeft het de hele tijd op ‘Blue’ gehouden, naar blueberry, de vorm/grootte die de baby al kort na de conceptie heeft…
Kimberley!
En tot onze grote verbazing waren er een paar enkelingen die wel degelijk dachten dat dit de naam van ons meisje ging worden…
Toooo bad!!
Stel u voor fie… 😉 haha!
Bumper!
eerste zwangerschap: Fred (werd Tiemen)
tweede zwangerschap: Ginger (werd Maren)
naar fred astaire en ginger rogers bien sur (wreed beweeglijke boelekes :-))
en ook hier waren er echt mensen die ervan overtuigd waren dat mijn dochter Ginger ging noemen… tsssss.
Hier was het Gummie.
Naar van die gummiebeertjes 🙂
De papa-to-be had namelijk een grote gummiebeertjesverslaving en had na zo’n vreetpartij wel eens een dikke buik… en toen mijn buik begon te groeien grapten we wel eens van “te veel gummies gegeten?”
‘t Is Gummie gebleven tot hij geboren werd, daarna kreeg dat schaapke wel een iet meer normale naam, gniffel.
Maar ik had best moeite zo de eerste uren om hem bij zijn echte naam te noemen *bloos*
Geboortekaartje maakten we zelf, met een foto van gummieletters die zijn naam schreven en de doopsuiker was – u raadt het al – GUMMIES!!!
De eerste was Kamiel. Om mijn vader wat op te jutten die zijn zoon graag Kamiel had genoemd.
De tweede noemden we Puk.
Hier kreeg onze zoon de werknaam Romelu mee. Ik moet er niet bijvertellen wiens idee dat was. Hilariteit alom trouwens nu blijkt dat er na 19 maanden nog to-taal geen interesse is in het concept ‘balletje trappen’ :-).
De eerste: Joske
De tweede: Hendrik
En neen, dat zijn niet de echte namen geworden.
De eerste was in mijn buik Alfred Jodocus Kwak. Haja, want het was ontstaan uit een… Kwak (de vader) en een ei (de moeder). In het kort was dat wel “Alfred” zonder meer.
Nu heet onze nieuwe buikbewoner Milo. Want ons eerste kindje heet Fien, en Fien en Milo dat zijn die figuurtjes uit die peuterboekjes (dat kent ge misschien nog niet, maar dat komt nog wel).
Maar kijk eens, dat wist ik nog niet! Proficiat Lies!
Niks. :/ Nog nooit over nagedacht, wij hebben het gewoon over “de baby”. Ik zou het precies heel vreemd vinden om er een naam op te plakken, maar dat ligt waarschijnlijk volledig aan mij. 😉
stip, omdat hij niet meer dan dat was bij de eerste echo (6 weken). En ik heb dat na de bevalling nog wel een paar dagen vol gehouden, maar ondertussen is het toch maar gewoon Theo
Na een negatieve zwangerschapstest lag ik in de zetel, en begon m’n maag vreemd geluiden te maken. Toen zei ik dat ik dan wel niet zwanger was van een baby, maar misschien wel van een dino… En na het zien van een afbeelding van een 6 weken-oude foetus, stond het vast: Dino zit in m’n buik!
Dus vandaar.. onzen Dino. Vrijdag vermeldde ik die naam waar m’n grootmoeder bij was. Een tweetal minuutjes nadien: “Zeg, en hoe gaat ge ‘t juist noemen zegt ge?”… met een ongerust stemmetje… 🙂
Voor alle duidelijkheid: Dino krijgt nog een andere naam…
Beta, wegens dat er daarvoor al een Alfa was geweest waarmee het fout is gelopen.
En ook wij hadden het de eerste dagen na de geboorte nog soms over Beta, in plaats van het kind haar echte naam te gebruiken…
Wij zeggen Viezjoet, naar de kopvoeterkes die de meter vroeger tekende en die ze dan “Viezjoeten” noemde. De eerste foto van de nog ongeboren baby leek ook merkelijk hard op die tekeningen 🙂
Hetje.
Wegens onzijdig = het, en vooral wegens op die manier geen hij/zij verspreking.
Nummer 2 werd hetje bis. Origineel zeg! :-/
Omnom, naar het candy-etend-beestje van hetIphone spelleke Cut The Rope. Omdat ik ineens zoveel zin had in zoetigheid. Het werd een Helena.