De situatie: Sofie moest vrijdag- en zaterdagavond een concert presenteren in het verre Limburg, waardoor het veel economischer was om daar te blijven slapen. Ik vond een zalig bed bij een vriendin en een heerlijk gezellig ontbijt. Maar omdat zij daarna weg moest, was ik voor de rest van de dag on my own.

Op zich klinkt dat fantastisch. Een hele dag Hasselt, zonder naar iets of iemand te kijken. Een hele dag jezelf verwennen. Een verslag in puntjes:

*Laat een vrouw die al een hele tijd niet meer echt geshopt heeft, los in Hasselt en ze geeft geld uit. Laat een vrouw die een heel klein beetje vermagerd is en al lang niet meer geshopt heeft los in Hasselt, en ze geeft te veel geld uit. Het spijt me.

*Doe iets aan winkels die alleen maar spiegels hebben buiten de paskamer. Ik haat dat. Ik wil op mijn eentje kunnen beslissen of wat ik aanheb ok genoeg is om mee naar buiten te komen. Ik wil dat langs alle kanten kunnen bekijken aan mijn lijf, zonder dat iemand anders dat ziet. Dit gezegd zijnde was het wel fijn dat de verkoopster zei “Maar mevrouw, dat kleedje is veel te groot. Zal ik een kleiner maatje gaan halen?”. Terwijl ik gewoon voor mijn normal size was gegaan.

*Over die maten gesproken, doe daar ook eens iets aan kledingindustrie. Ik heb soms een 36, soms een 38, soms een XL. Dat klopt dus niet . En over het algemeen weet ik dat ik in de H&M veel dunner ben dan in pakweg de Zara, maar als het ook al binnen één winkel schuift tussen 3 maten, dan wordt het toch echt wel moeilijk. Probeer vrouwen niet voor te liegen en uniformiseer die maten. Merci.

*Begon het mij na een tijdje duidelijk te worden dat ik als ik me niet wilde laten vangen door een belegd broodje,  ik misschien ergens alleen moest gaan eten. Op mijn eentje, weetwel. Helemaal alleen dus, superzielig. Ik denk dat ik ongeveer twee uur getwijfeld heb om het te doen, maar omdat het al een paar dagen geleden was dat ik een echte maaltijd had gegeten, heb ik het toch gedurfd. Bravo voor mij! Ik ben wel in een donker hoekje gaan zitten en heb er een Flair bijgepakt. En hou het onder ons, maar het was niet eens zo erg.

*Ben ik daarna verder gegaan op hetzelfde elan en ook alleen ergens iets gaan drinken. Nu ja ‘ergens’. Mijn logeermadam had me Boon aangeraden en dat heb ik gedaan. Heerlijk. En uiteraard gigantisch veel caloriëen. Maar soms heeft een mens dat verdiend. (Na een paar zeer intense werkweken, om maar iets te zeggen)

*Ik loop ook al maanden rond met het idee dat ik eens naar een echte lingeriewinkel moet. (Een zwangerschap, 7 maanden borstvoeding, ge kent dat wel) Maar dat zijn dus van die dingen dat ik niet durf. Uiteindelijk dacht ik, what the hell, niemand kent mij in Hasselt.

*Kwam vervolgens de grootste openbaring van mijn leven. Ik loop dus werkelijk al jaren rond met de verkeerde maat. Ik had altijd het gevoel dat het niet supergoed paste, maar niks dramatisch. Vroeger – voor de baby – waren beha’s ook maar versiering. Maar allez, ik dacht dus altijd dat ik een B100 had. Haha. Was ik even mis, ik bleek een D75 te hebben. Ik deed dat aan en het leven was plots tien tinten rozer. Heerlijk.

*Het resultaat is natuurlijk dat ik veel te veel geld heb uitgegeven in die lingeriewinkel. Het spijt me. Of niet. Een vrouw moet zichzelf en haar balkon verzorgen, voila.

*Begon ik na een tijdje wandelen en shoppen gigantisch veel pijn te krijgen in mijn scheenbeen (de ontsteking, you know) en de heup (ooit gebroken, op niet pensioengerechtigde leeftijd. Op aanvraag kan ik het verhaal wel eens vertellen.) En voelde ik me oud. En een beetje zielig.

*Werd ik op een bepaald moment ook heel erg triest, omdat ik mijn twee mannen zoveel miste. Maar echt, te triest. En vond ik dat dagje ‘verwennerij’ plots veel minder leuk. Ik wilde even naar huis voor een dikke knuffel van mijn zoen en een sensuele kus van mijn liefste.

*Was het wel zalig om zaterdagnacht thuis te komen. Thuis is heerlijk, zeker met een halve nieuwe kleerkast.