Ge hoort daar wilde verhalen over, van vrouwen die na hun bevalling voor een kort kapsel gaan. Maar ik was mijn lange lokken al een hele tijd beu. Af en toe is het gewoon tijd voor verandering. Dat heeft niks met mijn postnatale hormonen te maken. Ik wissel al mijn hele leven tussen lang, krullen en (relatief) kort. En ik had nog ne keer goesting om er de schaar te laten inzitten.

Hoe doen we dat praktisch? Want mijn kapper ligt midden in het centrum van Gent en ik weiger om dan met de auto te gaan. Ik heb dus gewoon Basiel in de fietskar geladen, samen met zijn wipper. Aan de borst gelegd vlak voor we vertrokken en hij was gelukkig. Meneertje heeft de hele tijd braaf in zijn wipper zitten rondkijken. (Die wipper is trouwens echt een topinvestering geweest, merci voor de tip!). En natuurlijk heeft hij ook de kapsters hun hart doen smelten, deuh.

 

 

 

 

 

 

 

Ik heb gezegd dat het nog in een staartje moest kunnen en niet zo plat tegen mijn hoofd mocht liggen. Voor de rest mocht ze haar goesting door. Met wat ik daar heb achter gelaten, kan je gemakkelijk een pruik malen.

 

 

 

 

 

Mijn lief is trouwens ook geweest gisteren. Hij gaat wel naar een andere kapper, maar voor de rest is dat hier een frisgeknipt gezin. Ik ben niet zo bedreven in zelfportretten, dus het is wat mislukt. Maar toch al een impressie, omdat het anders nogal gemeen zou zijn om een kapperspost te schrijven zonder foto. Maar vergeef me de belachelijkr smoel en het ongestylede kapsel, ik kwam net uit de douche.Een staartje gaat trouwens niet meer zo vlot, altijd hetzelfde met die kappers e. Die hebben kort-drang.