Als je hier wel eens komt lezen, dan weet je dat er hier de laatste tijd wel het en ander misgegaan is. Als je me ook volgt op IG of Twitter (@gentsofinesse), dan had je waarschijnlijk al door dat ‘bleitsmoel’ hier tegenwoordig een prominente emotie is. En als je me persoonlijk kent, dan weet je misschien dat wat hier gezegd en verteld is, nog lang niet het hele verhaal van de miserie is. Soit, het is wat het is. We moeten vooruit.

Op één van de mottigste dagen – toen mijn rots urenlang geopereerd werd aan zijn kapotte elleboog – moest ik ook naar een belangrijke sollicitatie. Voor iets wat ik echt zag zitten. De uren voor het gesprek heb ik persoonlijk de meteorologische droogte in onze living weggewerkt met tranen, door de emotionele rollercoaster van miserie en gebeurtenissen. Vlak voor mijn vertrek richting Kortrijk heb ik nog heel even Tom gezien, die er op dat moment echt mottig aan toe was. Maar ik moest gaan, ik kon dit echt niet laten schieten.

Ik had niet zoveel hoop, want er waren veel kandidaten en ik zat daar niet in mijn allerbeste toestand (insert arrogante scheve blik). Ik moest bovendien een spervuur aan vragen van een 7-koppige jury trotseren, allemaal niet ideaal op dat moment. Ik deed wat ik moest doen en probeerde even te vergeten wat er thuis aan allemaal aan de hand was. Ik ging naar huis met een vrij goed gevoel, maar je weet toch nooit.

Long story short:

Als er geen zotte dingen meer misgaan, ben ik vanaf half augustus voor minstens één academiejaar de nieuwe lector radio aan de Howest in Kortrijk!!!!!!!

**

PS: Ge kunt u niet voorstellen hoeveel mensen de laatste dagen al gezegd hebben “OH MY GOD! DAT IS OP UW LIJF GESCHREVEN!”. Of geroepen, sommigen hebben ook geroepen.

PPS: Speciale dankuwel voor bloglezeres Silvie, die mij als eerste deze vacature doorstuurde.

PPPS: Zot content jong. En hoe fucking spannend ook.