– Meer dan 5 weken wachten tussen een positieve plas en een eerste echo, dat was een serieuze beproeving voor ondergetekend ongeduldig wicht. Bij Basiel was ik totaal niet ongerust, terwijl mij nu precies alleen maar verhalen van miskramen en andere problemen bereikten. De dagen kropen voorbij. Kro-pen. (En ik durfde niet echt helemaal blij te zijn)
– Ik heb de eerste week zelfs toch nog 2 extra testen gedaan. Gewoon, voor de zekerheid. Ok ja, ik heb mezelf moeten inhouden om dat niet elke week minstens 1 x te doen. Ik had ook al bloed laten trekken bij de dokter, die zei “heel pril maar zwanger”. Nog altijd even onzeker.
– Toen DE dag (woensdag 23 juli) daar eindelijk was, was de opluchting gigantisch. Ze zeggen dat het went, maar dat kloppende hartje en die rondspringende scampi was toch weer even geweldig vond ik persoonlijk.
– We hebben deze keer wel niet zo lang gewacht om het tegen de naaste familie te verklappen, want ze waren toevallig allemaal samen op het verjaardagsfeestje van Basiel. Leek ons wel handig. Totaal onvoorbereid ook, dus geen originele aankondiging. (kleine beetje spijt over dat laatste)
– Ochtendmisselijkheid, my ass. Wie heeft dat godverdomme uitgevonden? Dat kan dus echt de hele dag opkomen. Gelukkig voor mijn vomeerfobie maar een paar keer echt boven de pot geëindigd. Maar dat het toch niet de meest gezellige maanden zijn. En hitte met een dikke buik is lastig, maar hitte met misselijkheid ook. Alleen is er dan maar een beperkt publiek om tegen te zagen.
– Ok, eerlijk is eerlijk, het was verschrikkelijk. Vooral die keer dat ik twee seconden voor mijn programma begon nog boven de wc hing, volledig panikeerde, probeerde al mijn moed bijeen te rapen en vervolgens in het midden van de vloer onderuit ging. Moet nogal een bonk geweest zijn. Merci voor collega’s die toen zijn ingesprongen. Het nieuws liep al en ik geraakte niet meer kalm. En die keer dat….Er lijken wel miljoenen keren dat het niet ging. Maar nu gaat het beter, thank god.
– Clues die je hadden kunnen tippen: een gezicht alsof ik weer 15 ben (pukkels darling!), veel zuchten en ongelukkige gezichten trekken (misselijk baby!), het stiekem even aan mijn borsten voelen om te checken of ze nog wel pijnlijk waren (ik heb wel geprobeerd dat altijd in stilte te doen)
– Ingewijden die je een paar weken niet gezien hebben en zeggen: “Ja, je ziet er wel al volumineuzer uit”, zonder dat je iets gevraagd hebt. Not a winner.
– Binnenstappen bij je baas, de deur sluiten en horen: “Aah, de deur gaat dicht. Dan moet ik je zeker proficiat wensen?”. I am not a great surprise blijkbaar.
– Gezien ons HST-tempo, waren mensen blijkbaar ongerust over nummer 2. Vorig jaar kreeg ik minstens 1 keer per week de vraag “En? Nog geen tweede?”. Toen viel het zo ongeveer stil, net nu ik kan zeggen: er komt een tweede! Alsof 2 jaar en 8 maanden verschil zo gigantisch is. (Dat was trouwens volledig de bedoeling, before you ask)
– Bizarre feiten: kind 1 was uitgerekend voor 21/6, kind 2 in elke app voor 21/2. (Behalve bij de draaischijf van de vroedvrouw, die zegt 23 febr) Edoch, ik vind dat redelijk freaky van mijn cyclus. Ook al is het maar een datum natuurlijk, die niemand precies haalt. Toch?
– Als ie wat te vroeg komt, kan het zelfs op mijn verjaardag zijn (14/2!)
– Werknaam = Dora (op aanvraag kan ik u wel uitleggen hoe dat komt, maar eigenlijk mag ik het niet vertellen van mijn lief. Hij wil trouwens een andere werknaam, dus suggesties zijn welkom)
– Net hetzelfde voor meisjes- en jongensnamen. Die mogen ter inspiratie altijd in de comments achtergelaten worden. Liefst dingen die goed bij Basiel passen. Merci ya’all!
Jammer dat Dora enkel een werknaam is, ik vind dat heel mooi en ook goed bij Basiel passen, net als Leah. Voor een jongen wou ik Nand, Warre of Martijn.
Succes met je zwangerschap!
Proficiat nog!
Onze kindjes heten Lene en Thias en daar ben ik nog altijd content van. Ik vind dat ze beide wel bij Basiel passen.
Ik ben 8 maanden misselijk geweest. Van een week nadat ik positief testte (in die week dacht ik nog: ik ga een misselijkheidsloze zwangerschap tegemoet! halleluja! – hoe mis kan een mens zijn) tot de dag voor de bevalling. Ik heb een slordige 100 keer gekotst. Na week 18 – de week waarin ik bij mijn dochter niet meer misselijk was – keek ik uit naar week 20, daarna naar week 25, en daarna ongeveer begon het me te dagen dat het misschien tot het einde zou duren – maar toen was ik al te veel in beslag genomen door mijn bekkeninstabiliteit. Pracht van een zoon, nochtans. 🙂
Basiel en Kamiel, maar dat is er mischien wat over.
Basiel en Cisse? Basiel en Josse? Basiel en Marie?
van harte proficiat, ik zou zelf niet op een naam kunnen komen, laat staan voor iemand anders 🙂 En 2 jaar en 8 maanden lijkt me heel mooi om te verschillen
Hopelijk gaat die misselijkheid snel over! Onze meisjesnaam was Lena. Persoonlijk vind ik Martha of Marthe ook wel passen bij Basiel. En voor jongens: Arthur of Victor. Onze zoon heet Lucas, maar dat past niet echt bij elkaar, hé? Ik blijf je graag lezen, Sofie!
Proficiat! Mijn oudste zoon heet Basil, en daarna volgden Oskar en Arthur.
Succes met de zwangerschap!
– Een verschil van 2 jaar en 8 maanden is super. Bij ons toch (2,5 jaar verschil), je zou die 2 moeten zien samen spelen. Samen fantaseren en avonturen beleven (ok, ook wel dikwijls ruzie – maar dat wordt snel bijgelegd). Echt 2 handen op 1 buik.
– Olivia was bij ons uitgerekend voor 14/2 maar is op 21/2 geboren.
– Wij kennen een Basil en die heeft een broer Felix en een zus Rosalie, ook mooi vind ik.
– En ooh, misselijkheid. Bij de eerste 2 ben ik geen dag misselijk geweest. Bij nummer 3 heb ik al sinds dag 1 tot nu last van zure oprispingen. Geen ‘vomeersessies’, maar elke dag toch minstens een uurtje last van de maag (maar soms ook de hele dag). Riopan doet gouden zaken aan mij.
– Ondanks de ongemakken vind ik zwanger zijn toch een fantastische tijd. Voor mij is het absoluut de laatste keer, dus probeer ik er extra van te genieten.
– Ik kijk al uit naar je volgende verslagen 🙂
Cyriel, Amélie maar ondertussen is Dora wel leuk 😉 (heb daar nog gigantisch veel dvd’s van liggen 😉 )
(Ochtend)misselijkheid… ik ken er alles van. Bij mijn beide zwangerschappen -10kilo de eerste 3 maanden. Van zwijgen tov collegas was dus niet echt sprake…
Mijn zoontje Daan was uitgerekend voor 18/9 en het werd 22/9. Dochter Mona was voor 19/2 en werd 23/2… idd die cyclussen 😉 (de papa vindt het best wel handig want zo kan hij de verjaardagen makkelijk onthouden)
Hihi, misselijkheid… Ik was maar eenmaal zwanger (2-ling weliswaar) maar deed het meteen goed. Tegen week 16 was ik al drie maal in het ziekenhuis geweest wegens onophoudelijk overgeven. Voor de rest van mijn zwangerschap medicatie moeten nemen om braken te onderdrukken. Paar keer proberen te stoppen maar binnen 24h hield ik weer helemaal niets binnen. Ellende ten troef. Met de regelmaat van de klok was ik ook zo ziek als een hond. Zwaar zwaar misselijk, zo erg dat ik niets kon doen en alleen in de donker kon liggen, zonder geluid. Nu 5 jaar later is mijn maag naar de vaantjes, mijn galblaas uitgehaald maar wel twee gezonde kinderen en daar doen we het toch voor. Niet?
Ha, en ik ben uitgerekend voor 21/09. Misschien draaien die schijfjes standaard op 21 ofzo 🙂
Basiel & Cesar?
Basiel & Helena?
Basiel & Fons?
Basiel & Fien?