Vroeger (laat ons zeggen een jaar of vijf geleden) ging ik met plezier voor- en hoofdgerecht overslaan om me volledig op het dessert te kunnen storten. Het vooruitzicht van een dessertenbuffet zorgde al dagen van tevoren voor opwarmspeeksel. Je kon me geen groter plezier doen dan met een uitgebreid ontbijt, uiteraard met de nodige zoetigheid. Zo een echt uitgebreid ontbijt (I am talking buffet!), van het soort waar ook pannenkoeken bij horen.
Dat mensen ooit konden twijfelen over de keuze tussen voorgerecht en dessert, was me een raadsel. Of course dat laatste! Op restaurant ging ik ook altijd eerst naar de desserts kijken. Menigmaal teleurgesteld toen bleek dat er een aparte kaart was die je pas NA het hoofdgerecht in handen kreeg.
Er kwam de eerste keer een kink in de zoete kabel tijdens de zwangerschap van Basiel. Het was Tom die suggereerde om toen een test te doen, want ik had het pak pannenkoeken in onze frigo al een hele week niet aangeraakt. Wat voor deze pancake-addict toch heel speciaal was, maar de gedachte alleen al deed me toen kokhalzen.
Bij Felix was ik ook behoorlijk misselijk, maar had ik niet speciaal een afkeer van zoet. De geur van havermout en soyayoghurt lag wat gevoeliger, maar voor de rest viel het wel mee. Beide zwangerschappen ook doorgekomen zonder echte cravings, al heb ik ten tijde van Basiel wel serieus veel croque monsieurs met curry ketchup naar binnen gewerkt.
Ik moet ook eerlijk zijn, ik ben nooit een gemakkelijke eter geweest. Veel mensen worden lyrisch als het over hun studententijd gaat, ik vond het vooral heerlijk dat ik op kot eindelijk niet meer hoefde te eten wat de pot schafte. Het beroemde Florbertusstraat-dieet bestond begin jaren 2000 uit cornflakes, pudding met speculoos en soms een pasta-tonijn.
Nu is er de laatste jaren toch iets veranderd. Dat hartige komt er steeds meer ingeslopen. Als er gekozen moet worden tussen voor- en nagerecht, is dat tegenwoordig echt een dilemma. Een uitgebreid ontbijtje kan ik op tijd en stond nog wel eens appreciëren, maar je moet niet meer proberen om me op een doordeweekse dag ‘s ochtends zoetigheid te serveren. Ontbijten gebeurt ten vroegste rond 10u (of helemaal niet) en ik durf aan een buffet de minikoffiekoekjes zelfs laten passeren! Ik heb zelf al eens aan de warme, zoute dingen gezeten ‘s ochtends. Echt mens! Wie ben je en wat heb je met Sofie gedaan?
Dotje doet er nog een schepje bovenop. De eerste maanden kreeg ik echt geen zoete hap door mijn keel (ook andere happen ging moeilijk, daar niet van). Nu gaat dat stuk gelukkig beter, maar chocolade is bijvoorbeeld nog altijd een no go.
Ik ben benieuwd wat er zal gebeuren als Dotje geboren is. Maar zelfs voor deze zwangerschap was het al overduidelijk: ik word steeds hartiger.
Ik kan nu kwijlen over kaas en olijven, terwijl ik daar vroeger in een grote boog omheen liep. Ik kan vandaag bewust dessert overslaan en daar geen slagroomtraan om laten. Ik weet niet hoe het gebeurd is, maar ik ben van zoet naar zout aan het gaan.
Misschien nog een klein geheimpje om af te sluiten: Toen ik een paar maanden geleden op restaurant was met Barbara, heb ik mijn dame blanche zelfs laten wisselen voor een extra portie frieten!
(En om het helemaal loco te gaan: ik eet daar nu zelfs mayonaise bij, iets wat de eerste dertig jaar van mijn leven altijd vakkundig van mijn bord werd verwijderd. Echt joh, goeie mayonaise dat is toch to die for?)
Nog mensen die van kamp zijn gewisseld?
Ik heb dat dus ook, en ik ben nog nooit zwanger geweest!
Vroeger was ik teleurgesteld als er geen crème brulée op de menukaart stond, vandaag ben ik dat als er geen carpaccio of garnaalkroketjes zijn.
Ooit één keer overwogen om een kaaskroketje als nagerecht te vragen (een anekdote die ik mij van jou herinner, was dat je vriendin Anke toen niet?), maar dat durfde ik toch niet zo goed… 😀
Ja klopt! En dan vroeg de ober kei droog “met of zonder slagroom” :)?
Whahahah 😂
Goh, een dessert hoeft voor mij nu ook niet meer zo op restaurant terwijl dat vroeger toch wel een must was. Maar mijn dagelijkse portie mignonettes kan ik toch moeilijk laten liggen… Liefst de melkchocolade versie, maar tegen de praliné zeg ik geen…nee! 😉 En een kaasschotel is voor mij een volwaardige maaltijd. Dus ja, zoet en zout, ik kan met allebei wel goed weg.
Ik kan zowel genieten van een ferme zak peper & zout-chips als van een moulleux mouilleux hoe-schrijf-je-het-en-hoe-spreek-je-het-eigenlijk-uit?
Ik ben niet van kamp gewisseld maar die twee zwangerschappen deden wel wat met mijn voorkeuren. Bij mijn dochter had ik heel veel zin in mandarijnen in blik (ooit gegeten? met mandarijnen hebben die eigenlijk niks meer te maken) en augurken. De gedachte aan Chinees eten deed me kokhalzen, ik maakte zelfs een ommetje om niet voorbij het Chinese restaurant te moeten komen.
Bij mijn zoon at ik alles. (Op vlees na, dat eet ik nooit.) Ik was continu misselijk, tenzij ik at. Dus at ik. Dat begon ‘s ochtends vroeg en dat eindigde vlak voor ik ging slapen. Op een gemiddelde avond at ik (nadat ik het verse eten dat mijn man had gekookt, naar binnen had gewerkt) nog een magnum, een zak m&m’s en een pak kaaskoekjes van Tuc. Zo ging dat toen. En zo gingen de kilo’s ook, maar het was de enige manier om niet misselijk te zijn. Die misselijkheid duurde trouwens tot een week voor de bevalling. Mijn dochter keek al niet meer op als ik naar het toilet spurtte met een hand voor mijn mond.
Ik ben ook van kamp gewisseld, maar in omgekeerde richting. 😀
Vroeger kon ik mij niet voorstellen dat ik het voorgerecht zou overslaan om achteraf een nog dessert te kunnen eten, maar sinds mijn zwangerschappen is het dessert een heel belangrijk deel van de maaltijd geworden.
Ook als ik ‘s avonds nog wat wil sneukelen ga ik nu eerder iets zoet nemen ipv zout. Ik ben oprecht teleurgesteld zijn als blijkt dat we geen chocolade meer in huis hebben! De zak chips daarentegen blijft onaangeroerd in de kast liggen (tot mijn vriend hem ‘kraakt’, hij heeft geen last van kampwissels door de zwangerschap). Enkele jaren geleden was dit echt on-denk-baar!
mayonaise is een topsaus. echt.
Mijn probleem is dat ik zowel hartig als zoet lust met een voorkeur voor zoet. Alleen marsepein, orgaanvlees en insecten krijg je aan mij niet verkocht. 😉
Frieten zonder mayonaise tellen niet.
Toch niet in mijn hoofd…
Hier ook die switch gemaakt de voorbije jaren, dat is zo gegroeid! Gek he hoe je smaak kan veranderen met ouder worden….