Er is iets zwaar mis met mijn anders geweldig geslaagd bioritme. Ik ben normaal gezien gezegend met het ik-kan-altijd-slapen-en-altijd-opstaan bioritme. Ik leg het even uit. Ik werk in shiften, bij de vroege loopt de wekker af om 4u15 – bij de late word ik pas om 11u verwacht. En dan zijn er nog shiften die daar tussenin vallen. Het uur waarop ik moet opstaan, varieert dus van week tot week. Normaal gezien heb ik geluk, ik val in slaap op het moment dat ik ga slapen. Dus als ik om 21u ga slapen voor de vroege week, no problem. Ik leg me neer, ik ben vertrokken, ik slaap tot de wekker me roept.
Maar nu. Is dat wel even anders.
Het is begonnen met de werkmarathon. Ik heb 12 dagen achter elkaar gewerkt, waarvan 10 met de ochtend. Een hele goeie reden trouwens, want het ochtendprogramma presenteren op Nostalgie, daar zou ik altijd voor uit mijn bed willen komen. Maar er was dus wel geen weekend om te recupereren en er zaten een paar dagen tussen dat ik niet op tijd kon gaan slapen. (Want ik heb bij voorkeur wel mijn acht uur slaap nodig, dan functioneer ik het best). Er was oudjaar en ook al hebben ze speciaal voor mij al om 23u afgeteld, het was te laat. Ik heb een kerstconcert gepresenteerd in Limburg en het was veel te laat. En daarbovenop ook nog een heerlijke Lunatics-avond waarbij ik MC was ergens in een gat in het Waasland. Drie dagen veel te laat in bed tijdens de werkmarathon. En die drie late avonden heb ik nooit meer kunnen inhalen. Maar soit.
Vrijdag was de laatste van de marathon, maar de dees is daarna niet uitgeteld in haar bed gekropen, maar integendeel zwaar gaan doorzakken. Het was een heel speciale avond(misschien volgt er nog een blogpost over, misschien hou ik het voor mezelf) , maar ik ben pas thuisgekomen op het uur dat ik normaal gezien al wakker ben (5u30 zoiets, ow yeah). Ik had nooit verwacht dat ik vier uur later kei wakker zou zijn, om 9u30 dus al. Ik ben nog blijven liggen tot 12u, maar verder lukte niet. De dag daarna ben ik weer bij vriendinnen blijven plakken en was het toch bijna 3u toen ik in bed kroop. En alweer, om 8u30 klaarwakker en tegelijkertijd doodmoe. Gisteren ben ik braaf om 23u gaan slapen, een beetje na Witse. En vanaf 3u30 heb ik wakker gelegen, met perioden van indommelen.
Overdag ben ik nu dus moe, heel moe. En als ik toch in slaap ben, heb ik vreselijke nachtmerries. Not nice.
Dus ik vraag het echt heel lief: als iemand mijn bioritme gezien heeft, wil’t ge dat dan even komen terugbrengen aub?
(In een postpakketje mag ook als ge hier niet geraakt, volgens mij kan het net in de brievenbus)