Ik woon in het centrum van Gent, op enkele stappen van het feestgedruis. Ik denk niet dat het perfecter kan. Het ergste wat me tegenwoordig overkomt, is dat ik geen parkeerplaats vind in de buurt. Maar van nachtlawaai is er geen sprake en op nog geen 5 minuutjes wandelen sta ik in de partyzone. Geweldig dus.
Het is niet zo dat ik 10 dagen het varken uithang, maar ik heb toch graag vakantie tijdens de Gentse Feesten. Ergens in januari al aangevraagd, zodat het zeker zou lukken. En yes, ik ben deze week thuis. (Trouwens gisteren nog wat Gentenaars tegengekomen die zonder vakantie zaten en er zowat onderdoor zaten. Want je gaat toch naar die feesten, en als die wekker dan afgaat, mottig)
Het is bizar, er is bijna geen enkel optreden waarvan ik zeg ‘niet te missen’, ‘dat moet ik zeker doen’. Ik ben eigenlijk zelfs nog nooit echt gepland naar een optreden gaan kijken. Ik hang gewoon graag rond op de feesten. Een beetje alle pleinen afwandelen, zien we je eventueel tegen het lijf loopt, daar wat blijven hangen en uiteindelijk verder wandelen voor hetzelfde stramien. Het gaat ‘em om de sfeer. En die is geweldig. Een dag eindigt meestal in het Baudelotpark, ongeveer de meest gezellige plek van de hele feesten. (Dat is dan omdat ik nog niet op Batakamp geraakt bent, maar met mijn kuiten zijn die verplichte kousen echt wel een killer – I am still in doubt)
Er stonden heel erg veel dingen op de to do-lijst voor deze zeldzame week vakantie, maar ik heb de hele lijst redelijk snel geschrapt. Het hele jaar wordt er al gehaast en gelopen. Er is heel erg vaak geen tijd om gewoon even te gaan zitten. We werken allebei, lange dagen, meer dan full-time, er zijn twee huishoudens en drukke nevenactiviteiten die we onszelf soms aandoen. Dus geen lijst deze vakantie, alleen maar leven zonder klok.
Zo komt het dus dat ik het deze week al een paar keer licht heb zien worden, dat mijn ontbijt soms pas om 13u valt. Of soms zelfs nog wat later. Veel meer dan een beetje rondhangen thuis om dan een beetje te gaan rondhangen op de Gentse Feesten, gebeurt er eigenlijk niet. En veel meer hoeft dat eigenlijk ook niet te zijn. Het doet zoveel deugd om eens niet te ‘moeten’. En ergens ver weg in mijn achterhoofd beklaag ik het me al, want de to do-lijst moet natuurlijk nog wel altijd ergens gebeuren. Maar even niet deze week. Want het is vakantie. En Feesten.