Ik hou niet van het verkiezingssfeertje. Ik vind het persoonlijk doodjammer dat er zoveel middelen en moeite gaat naar het strelen van ego’s, het binnenhalen van postjes, het likken van ijdelheid, het (her)bemachtigen van posities. Het is waarschijnlijk naïef, maar stel dat politiek gewoon stond voor het land zo goed mogelijk besturen. Wat een fantastische wereld zou dat niet zijn?

Onze buurt is een stuk van de inzet van de verkiezingen in Gent. Bijna alle partijen willen het circulatieplan in de Brugse Poort terugdraaien. Als bewoner kan ik zeggen dat de knip voor ons een zegen is. Er zijn uiteraard uitdagingen, maar dat is zo met elke verandering. Ik geloof er sterk in dat we meer en meer zullen evolueren naar een stadskern zonder auto’s, maar dat vraagt een mentaliteitsverandering én een investering in alternatieven. Pas als de blinde vinken zullen snappen dat de mobiliteit zo uiteindelijk vooruit zal gaan voor iedereen, komen we hopelijk ooit eens ergens.

Ik word een beetje misselijk van het egoïstische ‘maar ik kan nu niet meer op mijn oprit vertrekken en parkeren voor de deur van de winkel waar ik naartoe wil’. Of het ‘maar de stad is dood, alle economie gaat kapot!’. Pas op, ik geloof dat er inderdaad schade is toegebracht door de perceptie te creëren dat Gent onbereikbaar is geworden (bedankt oppositie!). Terwijl dat eigenlijk op geen enkele manier klopt. De stad is net zo bereikbaar als vroeger, alleen circuleert het verkeer anders. Maar goed, toen we plots niet meer mochten roken op de trein/op het werk/op café waren ook veel mensen boos. Terwijl iedereen nu toch blij is dat ie niet meer naar asbak stinkt.

Het is ook te gemakkelijk geworden om zomaar alles op het circulatieplan te steken. De Carrefour Market die in de Bevrijdingslaan de deuren sloot, moest zogezegd dicht door het circulatieplan. Terwijl ook lang voor het plan in voege was, amper iemand met de auto naar die winkel kwam. Maar dat de slechte cijfers iets te maken zouden hebben met hoe vuil de winkel was, hoe onaantrekkelijk en hoe er niet altijd de meest verse producten werden geëtaleerd, zal waarschijnlijk te veel hand in eigen Carrefourboezem zijn. Hetzelfde voor de elektrozaak verderop die maar geen overnemer vindt, uiteraard door het circulatieplan. Natuurlijk heeft dat ook absoluut niets te maken met e-commerce, een nette Krefel een halve kilometer verder of een rommelige winkel vol toestellen die nog nooit een AAA-label van dichtbij hebben gezien. Neenee, dat komt omdat er veel minder voorbijrijdend verkeer is. Mensen kopen nu eenmaal geregeld een wasmachine op den bots.

Feit is: de Brugse Poort is een wijk met uitdagingen. Mensen van buiten de stad begrijpen vaak niet waarom wij daar zijn gaan wonen, en al helemaal niet waarom we het daar leuk vinden. Tussen de allochtonen, met een gigantische woondruk, met heel wat ‘problemen’, soms valt zelfs de term getto – daar wil toch niemand wonen?

Oh jawel. De buurt heeft inderdaad wat problemen, maar dat lijkt me pure wiskunde. De Brugse Poort is de dichtst bevolkte wijk van de stad, dus is het maar normaal dat daar wel eens problemen van komen. En exponentieel zal dat inderdaad meer zijn dan in een tuinwijk vijf gemeentes verderop waar de buurman achter de brede haag van zijn gigantische tuin met dito oprit én garage heel veel open ruimte inneemt.

Maar tegelijkertijd is het ook een fantastische plek om te wonen. Met een prachtig historisch centrum op vijf minuten fietsen, met heerlijke plekjes, met fijne eetgelegenheden, met alles binnen handbereik.

Een plek met een (Turkse) buurman die ziet dat je auto niet start en meteen ‘maten’ optrommelt om met startkabels te komen. Een buurman die al snel merkt dat de batterij kapot is, de volgende dag met een nieuwe aan je deur staat en die ook nog eens installeert. Als blijkt dat er dan nog iets niet klopt, met jou even naar ‘de garage van een maat’ rijdt en het daar ’s avonds laat oplost. “Want daar zijn buren toch voor.”

Ik ben er nog niet goed van, van zoveel warmte en hulp. Voor gisteren zeiden we gewoon vriendelijk goeiendag tegen elkaar, nu ken ik zijn halve levensverhaal. En zeg ik I., en weet ik dat altijd op hem kan rekenen. En dat zij ook altijd bij ons mogen aankloppen.

En dat is dus ook de Brugse Poort. De geknipte plek om te wonen, wat ons betreft.