Er beweegt wat in podcastland. Ze schieten niet alleen als paddenstoelen uit de audiogrond, er is ook (dubbele!) erkenning gegroeid. Het genre is nochtans niet nieuw, want eigenlijk is een podcast (samentrekking van ‘iPod’ en ‘broadcast’) niet meer dan een audiobestand dat je aanbiedt. Het komt in heel veel verschillende soorten, zowel thematisch als vormelijk. Sinds radiozenders geen tijd meer maken voor lange reportages, heeft het genre zijn eigen weg gebaand. Hoera!
In mijn tien jaar bij de radio kreeg ik wel eens het verwijt dat er toch teveel gebabbel was, dat je beter gewoon muziek kon draaien. Of net het omgekeerde, dat er toch zo weinig gebeurde en dat er teveel muziek werd gedraaid. Mijn antwoord is altijd hetzelfde, een radiozender is de som van talk en muziek. Het concept radio betekent net dat het live is en dat er echt iemand achter de microfoon zit om die meerwaarde te creëren. Muziek kan daarbij een grote of kleinere rol spelen, maar is altijd aanwezig. Hoe die balans woord/muziek precies in elkaar zit, hangt van zender tot zender af. Gelukkig hebben wij niet te klagen in dit kleine stukje land met meer dan voldoende radiozenders. Er is voor ieder wat wils. Wil je toch alleen muziek? Dan kan je Spotify of godbetert een cd (hallo oertijd!) opleggen. Wil je gebabbel, verhalen en inzichten? Welkom bij de podcast!
Het stond in de sterren geschreven dat ik zelf ook een podcast zou maken. Als maker kan je namelijk helemaal je zin doen, zonder rekening te moeten houden met bazen. Best een verademing na tien jaar schipperen tussen programmadirecteurs, muzieksamenstellers, mijn eigen ideeën en zendervereisten. Het heeft lang in mijn hoofd gerijpt maar uiteindelijk was WEG de uitkomst. Een podcast over afscheid, rouw en verlies – wat ongewild een aanwezig thema in mijn eigen leven is geworden. Een reden om mijn liefde voor interviewen weer water en meststof te geven, een platform om rouw bespreekbaar(der) te maken en een extra kans om met mijn stem te werken. Ondertussen zijn er 21 afleveringen en is het derde seizoen in volle voorbereiding. Ik hoop het nieuwe jaar te kunnen starten met negen nieuwe verhalen.
Wat een verschrikkelijk lange inleiding om te zeggen DAT IK EEN PRIJS GEWONNEN HEB!
Op 25 november kreeg ik de award voor Female Host of the Year van Xavier Taveirne en organisator van de Belgian Podcast Awards Maarten Bovée. De andere categorieën werden gekozen via publieksstemming, maar ik werd door een professionele jury beloond. Beste vrouwelijke host uit een vijver van meer dan 300 geregistreerde podcasts. Je kan aan mijn blinkende kop afleiden hoeveel deugd deze erkenning doet. Ook heel speciaal dat ik deze award in ontvangst mocht nemen op de dag dat mijn broer drie jaar geleden uit het leven stapte. Een vreemde cirkel, want dat was een van de motivaties om WEG te maken.
Er kan veel negatiefs gezegd worden over 2021, maar het is wel het jaar waarin voor het eerst twee (!) podcastprijzen werden uitgereikt. Ik moet dat in de verleden tijd zetten, want de tweede prijs is door dat stomme virus uitgesteld. De Belgian Podcast Awards zijn op het nippertje wel nog kunnen doorgaan, maar de Vlaamse Oorkondes zijn verzet naar april. Maar ik mag ook daar aanschuiven in galakledij want WEG is genomineerd in de categorie Talk. Afspraak in de lente in het Casino Kursaal in Oostende! Nu ik geproefd heb van de winst, droom ik nog veel harder van een Oorkonde. Die spanningsboog van een halfjaar is haast ondraaglijk, merci corona.
Ik ben enorm blij, want ik maak WEG met heel mijn hart. Ik durf wel eens een zaag te spannen over een ontbrekende verdienmodel, maar tegelijk word ik overspoeld door lieve berichtjes van luisteraars die laten weten hoeveel ze er aan gehad hebben. Dat is het allermooiste, al zijn die twee jurynominaties ook wel fijn. Ok, ik ga niet liegen, ik ben over the moon hypercontent met die dubbele erkenning.
De Belgian Podcast Award gaat een mooi plaatsje krijgen in onze (binnenkort verbouwde) living. Het is een motivatie om verder te doen met WEG, maar misschien ook een schopje onder mijn achterwerk om die andere podcastdromen waar te maken. Mijn hoofd barst van de ideeën, ik hoop dat de praktijk ‘snel’ kan volgen.
Voor nu: BEDANKT!
Ik ben er weg van ;).
Proficiat!
Ik weet al een goeie titel voor uw volgende podcast: ‘Tiet’!
Zit ik in de goede richting te denken?
🙂
Nee, totaal niet zelfs :). Dat zou een optie kunnen zijn, maar ik ga me niet op dat pad begeven. Te veel shit.
Proficiat met de award!
Een zeer mooie erkenning voor je talent en het harde werk dat je er hebt ingestoken 👏🏻
WAUW Sofie!!
Ik zou zoveel complimenten kunnen geven, maar ik vat het graag samen in één woord: WAUW (is dat zelfs een woord?!)
Wauw, proficiat voor de dik verdiende erkenning!
Wat ik wel vind. Als je Podcasts doet met mensen die niet professioneel met taal omgaan, krijg je wel interessante inhoud, maar de vorm is wat anders. Vandaag een zware Gentse tongval, al de geïnterviewde personen spreken tussentaal en dat maakt het wat simpel, een beetje human intrest-achtig. Dat steekt af want jij zelf hebt een goeie professionele stem. Misschien daar ook rekening mee houden bij de keuze van geïnterviewden. Soms ook op zoek naar meer antwoorden. In de aflevering over de zieke papa blijkt de geïnterviewde diepgelovig. Hoezo, de dag van vandaag? En heel haar familie ook. Hoe verhoudt zich dat tot terminale ziekte? Soms te veel feitjes. Maar vooral dus het taalgebruik van de geïnterviewden.