– Met een kindje dat vandaag almaar meer begon te gloeien, niet veel honger had en een beetje hangerig was. Ik wilde bij 38,5 geen overbezorgde moeder zijn, maar ben bij 39,6 toch maar naar de dokter gesneld. Het ventje heeft een keelontsteking, bovenop de al stevige verkoudheid. Rode wangetjes en kleine superzielige oogjes. Zo’n moederhart wordt op de proef gesteld, I can tell you.
– Met een paar dagen vakantie. Dat was toch de bedoeling, maar ondertussen zijn we toch opgevorderd en gaan we morgen achter de microfoon staan. Mijn lief is wel thuis, dus Basiel heeft wel het juiste moment gekozen om ziek te zijn.
– Met de drukste maand ooit gezien. Vanaf maandag werk ik – ga even zitten want ik ben er zelf nog niet goed van – 19 dagen onafgebroken na elkaar. De eerste vrije dag is zaterdag 26 januari. Ik weet even nog niet goed hoe ik dat precies moet overleven. (En vertel niks aan de dokter die me absolute rust heeft voorgeschreven. Het gaat gewoon even niet anders)
– Met een stem die nog altijd niet de oude is. Ik kan weer praten, maar ze valt bij het minste weg. En bovendien heb ik er niet veel controle over. Wat in mijn job behoorlijk frustrerend is. Nee, nog veel frustrerender.
– Met een gelukzalig gevoel dat wij zo ongelooflijk veel dingen hebben om gelukkig over te zijn. Ik kan mijn pollekes wel kussen dat ik zoveel geluk heb met mijn lief en mijn zoon. En alles daarrond. Nog een dikke week en we zitten trouwens met een jubileum. De entiteit is bijna twee jaar samen!
– Met het goede voornemen om op de een of andere manier toch iets minder stress te hebben. Ik weet nog niet precies hoe ik dat ga doen, maar ik wil er wel mijn best voor doen. Kiezen is verliezen. Maar misschien moet ik toch eens beseffen dat (ik) niet alles kan. Een betere balans, daar wil ik toch naar streven. (Geen idee hoe nee, geen idee)
– Met veel te veel eten op veel te korte tijd. Wel lekker natuurlijk, maar niet goed voor de kathedraal. Dus vanaf heden doen we weer flink van dieet. Op naar het gewicht uit de studententijd!
– Met heel veel cadeautjes. Jeej!
– Met voor jullie allemaal een fantastisch 2013. Dat alle wensen mogen uitkomen.
X
Jee! 19 dagen! Eerlijk, ik het zou het niet kunnen. maar ik geloof wel dat sommige anderen dat kunnen.
Ik denk dat je inderdaad de balans nog niet helemaal gevonden hebben, ofwel lees ik de blogposts verkeerd. Ik probeer de laatste tijd om anderen niet ongevraagd advies te geven omdat ik denk dat iedereen zichzelf het best kent, maar ik ga je toch wat advies geven: denk na wat voor jou het belangrijkste is. Dat kunnen ook meerdere dingen zijn. Maar soms moet je kiezen, en verliezen. Moderne mama’s (haha, wat klinkt dat oubollig) leggen de lat voor zichzelf te hoog: én een toffe job, én de perfecte opvoeding, én eenn huis dat er proper en mooi bijligt, én een sociaal leven. Dat is, heb ik toch voor mezelf uitgemaakt, niet mogelijk. Voldoeding halen uit wat je wél hebt, dat is de kunst. (En ik lees ook vaak dat je dat beseft, dat je de dingen die er voor jou echt toe doen, eigenlijk al hebt.)
Maar hoedanook wens ik je het allerbeste voor 2013!