Een mens doet dat niet zo vaak, een huis kopen. Ik was alvast een vastgoed-maagd. Okee, dat is ook niet helemaal waar. Ik breng al een paar jaar aandachtig door op immoweb en andere immosites. Ik weet ongeveer hoe de markt eruitziet. Maar daar blijft het dan ook bij. Het hele notarisgedoe, was mij volledig vreemd.

Als ik al een beetje een tip kan geven, zoek u ne goeie notaris. Eentje die alles goed uitlegt. En als hij daartussen een grapje kan placeren, dan is dat alleen maar meegenomen. Ge betaalt die mens uiteindelijk meer dan genoeg geld (of nee, we kunnen daar eerlijk in zijn, teveel) – voor die prijs mag hij ook voor een beetje entertainment zorgen, vind ik. Misschien dat een glaasje champagne ook niet had misstaan, maar dat was er niet. Jammer.

Een huis kopen is onwaarschijnlijk spannend. Ik herinner me nog levendig het moment dat we een bod deden. En de twee dagen daarna dat we constant onze mail checkte. Of onze gsm. Om helemaal niks te weten. Uiteindelijk hebben we de makelaar maar zelf gebeld, omdat we het niet meer konden houden. Toen mijn lief belde, ben ik in de badkamer gaan staan. Omdat ik het verdict eigenlijk niet aankon. Toen zei die mens aan de andere kant van de lijn doodleuk: “Ah ja, jullie bod is aanvaard e.” Ja hallo maat, da had ge niet vroeger kunnen zeggen ofwat? Ik weet nog goed hoe we elkaar vol ongeloof aankeken, in de lucht sprongen en hoe mijn lief het hele vervolg van die telefoon niet meer gehoord heeft. We waren in shock.

De eerste keer bij de notaris viel nog mee. Een compromis tekenen is nog niet zo officieel. Dat is de eerste stap, maar ge moet daarna vooral nog wachten. Het was een beetje onwennig in de wachtkamer met de eigenaars. Maar ook wel grappig. We hebben het daarna gaan vieren in een veel te duur restaurant. Viel tegen. Maar we hebben ons wel onwaarschijnlijk geamuseerd, zoals meestal.

Na onze reis was er een extra dagje vakantie: maandag 8 augustus. De dag waarop het allemaal zou gebeuren. De dag waarop het huis ons zou worden. Ge had ons hier moeten zien. We moesten om 10u bij de notaris zijn. We zaten geloof ik om 8u45 al klaar. Ik ben een keer of 30 naar de wc geweest. Er was zware discussie over het vervoersmiddel. Mijn lief vond dat ge met de fiets geen huis kon gaan binnenhalen, ik vond het belachelijk om voor 1km de auto te nemen. Ik heb gewonnen. We zijn met de fiets gegaan. We hebben twee keer aan onze fiets gestaan, om weer terug naar boven te gaan. Omdat we gewoon te vroeg waren. Op van de zenuwen.

Nog eens bellen naar de bank (is alles wel in orde), panikeren dat niet al het geld bij de notaris zou geraken, nog eens naar de wc gaan (het statige notarishuis verloor trouwens een beetje van zijn grandeur, toen bleek dat de wc buiten was – blijkbaar was alleen de voorkant van het huis gerenoveerd) – uiteindelijk mochten we binnen. Voor het echte werk.

Een hele uitleg en heel veel handtekeningen verder, stonden we weer buiten. En waren we de eigenaars van een huis. In Gent. Een droom.

Klein minpuntje: normaal gezien komt bij het verlijden van de akte ook de overdracht van de sleutel.. Maar wij moeten nog even geduld uitoefenen. Op 31 december krijgen we pas echt de sleutel.

Vanaf 1 januari zijn er dus veel helpende handen welkom om te schilderen, behangen en verhuizen. Uiteraard zorgen wij daarbij voor genoeg spijs en drank. Inschrijven kan via onderstaande commentaarvak. De firma dankt u.