Ge weet ondertussen al dat ik een beetje ambetant loop als ik niet kan sporten. En het was op dat vlak de laatste weken absoluut een minder periode, dus ja. Ambetant. Dat lag aan de drukke agenda, maar ook vaak aan mijn ontbrekende energiegehalte. (Al weet ik dat sporten daar meestal tegen helpt, maar het was gewoon echt te erg.)

Maar genoeg gezeverd. Vandaag moesten we nergens naartoe en kon ik ongestoord gaan spinnen. Zalig. Omdat onze dagen vroeg beginnen (uitslapen, wat is dat?), was Tom eerst gaan lopen. Daarna was het mijn toer.

Ja, Tom loopt. Hij heeft al drie marathons gelopen, dus mijn ‘gesport’ is een beetje schaamtelijk t.o.v. hem. En ik doe verschillende sporten graag, maar lopen is daar echt niet bij. Ik heb nooit meer dan 7 km gelopen en eigenlijk nooit met heel veel plezier. Maar toen we net stapelverliefd waren (nu zijn we nog altijd stapelverliefd natuurlijk, maar ondertussen bijna 2.5 jaar, dat kan je bezwaarlijk ‘net’ noemen), vond ik het wel romantisch dat we samen konden gaan lopen. Ik heb me toen een paar goede schoenen gekocht en ben er vol goede moed ingevlogen.

Geen succes. Binnen de kortste keren was ik geblesseerd (scheenbeenontsteking) en niet heel veel daarna heeft_iemand_mij bevrucht. Wat lopen ook wat in de weg stond. Ik bleef dus zwemmen, spinnen en BBB’en. Maar de loopschoenen gingen in de kast.

Soit. Vandaag ging ik dus spinnen. Ik was al maar op het nippertje vertrokken (huilende baby weetwel) en was dus maar net op tijd. Ik wilde gezwind van mijn fiets springen, toen ik merkte dat ik mijn slot niet bij had. Dat lag nog in de fietskar, na onze fietstocht van woensdag.

Toen is Tom eventjes naar zijn werk gelopen en terug, toch goed voor een kleine 20 km denk. En ondertussen kan hij nog babbelen ook. Hij is goed ja.Nu, hij is daar ook best arrogant over. Zo hebben ze ooit aan een of ander lopend kalf gevraagd met twee kinderen wat het pijnlijkst was: bevallen of een marathon lopen. En die vond dat een marathon veel pijnlijker was. Hmm. Aangezien ik geen vergelijkingsmateriaal heb zolang ik geen marathon heb gelopen, wint hij volledig. Al kan ik me niet voorstellen dat_iets_pijnlijker is dan die weeënstorm waarbij ik op een halfuur van 4 naar 10 centimeter ging. Maar ik wijk af.

Mijn spinningles was in het water gevallen (tegen dat ik terug was met slot, was de les halfweg) en het zwembad was nog niet open (en bij mooi weer zwem ik alleen graag in openlucht). Ik zag dus geen andere mogelijkheid dan Evy. Start to runnen. Het is niet dat ik zoiets had van ‘allez, ik ga een paar jaar na de hype ook eens iets aan mijn conditie doen’. Ik wilde gewoon sporten. Nu. Zweten. Nu. Evy dus.

Mijn lief heeft mijn iPod geïnstalleerd, ik heb mijn schoenen aangetrokken (ik stond nog in sportkleren, weetwel) en ben vertrokken voor de eerste les. 18 minuten. Piece of cake.

Seriously. Als ik Evy mag geloven, loop ik over 10 weken vlotjes 5 kilometer. Als er geen blessures tussen komen, dan geloof ik dat best. En lopen kan ik eventueel ook over de middag doen of met Basiel in de buggy. Lukt dus iets vlotter dan spinnen, zwemmen of BBB’en. En heel eerlijk, het was totaal niet lastig, op geen enkel moment. En de zon scheen.

En nu heb ik het op tinternet gezet. Dus ik moet maandag wel mijn tweede les doen, toch?