Mijn vriendenclubje, dat zijn de Lunatics. Dankzij hen heb ik mijn weg in Gent helemaal gevonden (plots een stuk of 40 mensen leren kennen, dat helpt voor de integratie!), sommigen liggen me ondertussen heel erg nauw aan het hart en ik geniet er nog elke keer van als het publiek mag opeten. Niet letterlijk, maar toch.

Mijn functie in de raad van bestuur heb ik ondertussen neergelegd (drie jaar administratie en rompslomp was genoeg :-)), dus vanaf nu is het alleen maar genieten. Al voel ik aan mijn lijf dat het misschien toch ook niet de allerbeste moment is om te gaan springen op een podium. En is het de laatste tijd soms zo druk, dat ik voor slaap moet kiezen. Met een beetje pijn in het hart. Maar na de bevalling kan er hopelijk weer staan. Niet meer zo vaak als een paar jaar geleden, maar toch, zo af en toe om het niet te verleren.

Onlangs was ik nog eens MC op onze nieuwe vaste locatie, Trefpunt op op St Jacobs in Gent. Daar vind je ons dit seizoen elke donderdagavond. En ik moet eerlijk zijn, zo met een dikke buik voor een studentenpubliek…Dat is speciaal :-). Ik ben benieuwd of Hugo nog op veel podia zal staan voor hij eruit komt…

Een paar sfeerbeelden, met dank aan H. Van voor en achter de schermen…