Een sportief lief hebben is de max. Ik moet het hier niet hebben over de fysieke voordelen (ook sterk de moeite anders), er zijn er genoeg andere. Want mijn lief heeft ergens voor hij mij kende, beslist om de marathon van Berlijn te lopen. En omdat iedereen beter loopt met supporters, gaat er dan een bende mee om hem aan te moedigen. En te citytrippen, dat spreekt voor zich.

Voor vijf dagen kunt ge al eens een appartementje huren, zeker met een groep van zes. De atleet moest goed verzorgd worden, dus had ik eten meegenomen voor the evening before. Rijst, weetwel. Dat is mislukt, maar ik wil daar verder niet over uitweiden. Te pijnlijk. Al moet ik toegeven dat we de komende dagen wel fun gehad hebben met de afwas van die mislukte maaltijd. Die was vrij tot redelijk degoutant. Dus hebben we er een spel aan vastgeknoopt. Wie eerst 50 strafpunten had in het supercoole spelletje Mad (als iemand weet waar ge dat nog kunt kopen, let me know) – mocht de afwas doen. De topatleet heeft verloren.

Die topatleet dus, die een marathon heeft gelopen. Weet ge wel hoe ver dat is. Kei ver. Voor de feiten zag hij er zo uit.

En ge zou denken dat mensen er na 42 kilomter en 195 meter slecht uitzien. Maar de bewijzen spreken dat tegen.

Al zei hij op dit moment nog wel dat hij_nooit_meer een marathon zou lopen. Een dag later waren we al aan het kijken welke marathon hij volgend jaar zou kunnen lopen. Venetië is in the running. Ja, ik ben voor. Hij heeft er trouwens 3 uur en 41 minuten over gedaan. Dat was een beetje boven zijn streefdoel, maar meneer is dan ook bloed gaan geven zes dagen voor de marathon. Naar ’t schijnt is dat niet zo’n goed idee. En wat hij er zelf ook van zegt, ik ben supertrots. En ik vind dat een megaprestatie. Bij de eerste 7862mensen zijn, van 40.000 sportievelingen. Impressive. En dan heb ik het nog niet over de marathon zelf, maar nog meer over de ascetische weken daarvoor. En de maanden training. Hoedje af.

Na een douche konden we dan de stad verkennen. Berlijn heeft me geweldig gecharmeerd. Een goed idee trouwens om fietsen te huren. Wij hebben dat gedaan en we waren er wreed content van. We waren ook cool, met onze Harley Davidsons. Zeg nu zelf.

We hebben ook goed gegeten. En vaak. En lekker. En zonder bradkartoffelen. Of schnitzel. Gewoon, lekker. En af en toe hebben we ook iets gedronken. Sporadisch ne keer ne cocktail of zo. Of een (halve) liter.

Maar pasop, we hebben ook echt aan cultuur gedaan. En gelachen, dat ook. Gigantisch veel.

Het enige wat ik echt niet gezien heb, is een boule de berlin.