Weet ge nog, toen de entiteit zes jaar werd? Naast een romantische ode aan mijn lief(de), had ik ook een echt cadeau voorzien. Een weekendje met ons twee, naar een poep(pun intended)sjiek hotel. Ik had zelfs navraag gedaan in geheime facebookgroepen met als criteria ‘romantisch’, ‘dichtbij’, ‘leuk om te lopen’ en ‘betaalbaar’. Daar was een paar keer hetzelfde antwoord naar boven gekomen, dus ik boekte een nacht in Dolce La Hulpe, in het Zoniënwoud. 165 euro valt voor mij niet echt in de categorie betaalbaar, maar je bent ook maar één keer zes jaar samen natuurlijk. We mochten onszelf wel eens verwennen.

Op de afgesproken dag zetten we onze kindjes af bij de meter van Felix en reden gezwind richting Brussel. De sfeer was goed, zoals meestal als we samen op pad gaan. We hadden nog wel niet echt goed nagedacht over eten of zo, maar met onze neus volgen zou dat wel goed komen.  Onze hotelkamer was pas beschikbaar vanaf 15u, dus besloten we eerst wat rond te hangen in de buurt. Toen we eentje wilden bestellen in het Nerocafé was mijn lief verontwaardigd dat ze er geen Hoegaarden serveerden. Ik heb hem even moeten uitleggen dat we niet in Hoegaarden maar in Hoeilaart waren. Mogelijks heb ik hem daarna ook zwaar uitgelachen. Uiteindelijk kregen we honger en heeft het een uur (of zo leek het toch) rondrijden gekost voor we een broodjesbar vonden die open was.

Blij dus toen we eindelijk konden inchecken. Pas toen ik in de hotellobby gasten in witte badjes en slofjes zag paraderen, bedacht ik me plots dat het hier eventueel wel eens met badkledij kon zijn. Voor een saunaganger is dat vloeken in de kerk, maar in een gigantisch hotel is naaktheid waarschijnlijk een te grote drempel voor bepaalde mensen. Al snel bleek dat dus echt zo te zijn, terwijl wij daar dus echt zonder zwembroek of bikini stonden. Damn.

De sfeer sloeg een beetje om. Want voor 50 euro (!) kon je wel een gatlelijk badpak en waterbestendig mannenbroekje kopen, maar we waren al een arm en een been kwijt aan dit tripje, dus dat was erover. Ik belde (en francois, oui, bien sur) wat H&M’s en C&A’s in de omgeving, maar die hadden allemaal nog geen badkledij binnen. Ik gooide het ook in de geheime facebookgroep waar iemand (merci Lien!) de geniale inval had om naar een Decathlon te rijden. Een uur en 9,97 euro later konden we wellnessen. Crisis vermeden.

Omdat we ook echt nog wilden lopen (daarom waren we hier) en dus ook wellnessen (speciaal zo ver gereden achter zwemgerief EN speciaal mijn bikinilijn laten waxen), besloten we ’s avonds in het hotel te eten. We wisten toen natuurlijk nog niet dat het de grootste teleurstelling van ons leven ging worden.

De kamer had een fantastisch uitzicht, maar ook een paar mankementen. De douchestraal was zo hard dat je er iemand een oog mee kon uitspuiten, onder het bed lag vuilnis en het bed was raar. Maar echt, raar. Mijn matras was een centimeter of vijf hoger dan die van Tom, en zijn versie ging ook rechtstreeks naar de middengeul. Het leek wel het hellend vlak van Ronquière. We gingen om bij te slapen, maar ik heb nog slechter geslapen dan met een wenende Felix naast mijn bed.

Maar de echte grote teleurstelling was toch wel het restaurant. Ik zal u zeggen wat we gekregen hebben voor 78 euro. Om heel precies te zijn: 32 frieten, 7 blaadjes sla, 2 kerstomaten, 5 mini-reepjes entrecôte, 2 potjes béairnaisesaus, 2 glazen wijn en 1 cola zero. U dacht ook even dat het voor één persoon was? Helaas. Dit was het voor twee personen. We hebben bedankt voor het dessert en zijn naar de kamer gegaan. Met honger.

Ik wil niet alleen maar zagen, want er waren ook echt positieve punten: het Zoniënwoudloopje was pittig maar geweldig (we negeren dat er iemand met de bordjes had geknoeid), het ontbijt was geweldig (maar de pannenkoeken mogen wel wat sneller aangevuld worden jongens) en het personeel was heel vriendelijk. Sauna, Turks stoombad en zwembad konden er mee door – maar met badkledij is het toch meteen een stuk minder aangenaam. Wel respect trouwens voor de 3 mensen die de huisregels volledig negeerden en toch vlotjes in hun adamskostuum gingen zweten. Spijt dat ik dat ook niet heb gedurfd.

En natuurlijk was het ook heel leuk. Wij amuseren ons altijd met ons tweetjes. En ik heb Tom ook eindelijk nog eens kunnen verslaan met Rummikub.

Maar ik denk niet dat we nog teruggaan. En die bikiniwax een dag op voorhand was misschien ook wat overdreven.