Dus ik had gisteren een cultureel gesprek met het lief. Over koninkrijken, geschiedenis, theater en andere culturele dingen. Plots kwamen we op de een of andere manier bij Cyrano De Bergerac.*
Ik zeg spontaan tegen het lief: “Ja seg, ik heb daar nog in meegespeeld, in Cyrano”.
Waarop het lief zegt:
“En wat moest ge spelen, de neus?”
(Het lief begon daarna ook nog eens superluid te lachen, te bulderen als het ware. Met zijn eigen grap op mijn kap, ja)
(Ok, het is niet mijn pièce de résistance, maar ik vind dat lieven daar niet mee mogen lachen. Ook al kan ik met mijn neus vreemde dingen)
*Toneelstuk over Cyrano de Bergerac, een dichter en aanvoerder van de cadetten in het Franse leger, die verliefd is op Roxanne. Maar omdat hij zo’n gigantische neus heeft, denkt hij dat ze nooit van hem zal houden.
stout lief…volgende keer een klein, hard entrecotje op het bord en een glas water!!
Niet mooi van het lief. Met jouw neus is er niets mis. In Cyrano heb jij echt een mooie prestatie neergezet. Jij speelde tenminste heel overtuigd één van de musketiers.
@Ira: Cyrano was geen glansrol herinner ik mij nog :-). Daar zijn er andere voor, toen jij Miep speelde bijvoorbeeld!