Vrijdagavond, 27 maart 2015
Met een baby van vier weken aan de borst, surf ik met een half oog een beetje op het internet. Ik neus graag op immoweb. We hebben nochtans totaal geen verhuisplannen. Plots wordt mijn aandacht getrokken. Schaaa-aat, kom eens kijken!
Zaterdagochtend, 28 maart 2015
Met de baby in de draagdoek, de kleuter in de buggy en mijn lief met een ongerust gezicht naast mij, wandelen we naar de eerste kijkdag van het huis dat ik gisteren gespot heb. Het is maar een paar straten verder. Een halfuur later bel ik naar de bank om te checken of het echt een optie is. Bij groen licht besef ik dat we dit echt niet mogen laten schieten. Ik sleur nog wat mensen mee om ’s avonds nog eens te gaan kijken, want met goede huizen kan het snel gaan in Gent.
Zondagavond, 29 maart 2015
De baby slaapt eindelijk als mijn lief – die ongeveer het hele weekend heeft zitten zagen, roepen en klagen dat we dat huis echt NIET moesten kopen – zegt dat we misschien een bod moeten doen. Ik schrik me rot, spring innerlijk tegen het plafond van vreugde en voeg de daad bij het woord. Een paar sms’en later hebben we een bod onder voorwaarden vast. Of we woensdag nog eens met onze ouders mogen komen kijken voor we tekenen. Deal.
Dinsdagochtend, 23 juni 2015
De akte verlijdt. De sleutel is van ons. Ons oude huis is verkocht. De verhuis- en opfriswerkentrein vertrekt. Met een baby van vier maanden aan mijn zijde en wat gewaardeerde hulp, schilder ik bijna alle kamers.
Zaterdag, 5 juli 2015
Hittegolf. Officieel de warmste dag van het jaar. Wij vullen auto’s, slepen dozen, monteren meubels, trekken de deur toe van ons oude huis. Welkom in de Ooievaarstraat.
Elke dag, 2016
Ik knijp mezelf in de arm omdat we in het centrum van Gent wonen. In een supertof huis. Met een tuin. Met ruimte. Met wat nadelen, maar vooral veel voordelen. Met gezelligheid, warmte en heel veel liefde. Ik zeg ongeveer elke dag tegen mijn lief dat ik zo blij ben dat we hier wonen. Dat ik het zot vind dat we dit kunnen betalen. Dat ik hier zo graag woon. Dat het zo tof geworden is.
Many years to come
Thuis.
—
PS: Nog even geduld voor het vervolg op de badkamerstory. En voor foto’s. Het is vakantie, ge hebt wel genoeg andere dingen te doen zeker?
Hoera voor thuis! Wij zijn het onze nog aan het vormgeven, maar het voelt toch ook al als thuis aan. Misschien ook omdat we er al anderhalf jaar wonen en we het stap voor stap eigen maken …
wow dat gij de moed had om zo’n beslissingen te nemen in de post-bevalling vermoeidheid!
Het enige dat ik niet snap is de titel 🙂 Woonbonus? Is dat geen financiële tegemoetkoming v/d regering?
Precies. En ik vond dat wel een leuke inhoudelijke woordspeling met het feit dat ik het als een grote BONUS beschouw dat wij hier WONEN 🙂