Vorig jaar zaten wij rond deze tijd volop in de scholenkwestie. Nu de derde schoolweek is ingegaan op de school van onze keuze, lijkt dat even veraf. Maar ik heb deze week al een paar vragen gekregen van mensen die nu de scholentoer aan het doen zijn en blijkbaar met wat issues zitten. Een post op request dus, alstublieft.

Hebben we de school van onze keuze gekregen?

Ja, uiteindelijk wel. Afstand blijkt een belangrijke factor in de verdeling van de plaatsen. De school die wij op 2 hadden gezet is 200m van onze voordeur, onze nummer 1 ligt op 400 m van onze voordeur. Wij hadden een plek in De Feniks (dichtstbij), een derde plaats op de wachtlijst in De Piramide. Ik ben vanaf het begin blijven mailen en bellen, tot er plots een telefoontje kwam dat hij naar De Piramide mocht. Dezelfde dag zijn we hem daar gaan inschrijven.

Hoe strak is het systeem?

Eerlijk? Daar heb ik mijn vragen bij. Een koppel dat hier vlakbij woont, wilde liever naar onze school, wij liever naar die van hun. Maar wisselen, dat was volledig uit den boze. Daar staat tegenover dat op ik op 6 januari 2015 telefoon kreeg van onze eerst toegewezen school, met de vraag waarom Basiel niet was komen opdagen. Terwijl hij toen dus al bijna een jaar was ingeschreven in een andere school. Hoe kan dat? Ik begrijp het ook niet. Maar ik geloof niet dat het kwaad kan om je gezicht te laten zien of van jezelf te laten horen, als je ergens heel graag binnen wil geraken (en het is dichtbij je huis).

Het is toch een ‘zwarte’ school?

Inderdaad. Basiel gaat naar een zogenaamde ‘zwarte’ school. Dat betekent dat de verdeling autochtoon/allochtoon ongeveer op 30/70 ligt of zelfs nog hoger. Veel ouders zijn daar bang van, wat ik ergens wel begrijp. Maar voor ons was het een bewuste keuze. We wonen in een heel multiculturele buurt, dus gaat onze zoon naar een school die een afspiegeling is van de omgeving. De school raakt trouwens meer en meer ‘in evenwicht’, vooral van onderuit (vanuit de kleuterklassen). In het instapklasje van Basiel is de verdeling bijna 50/50. En iedereen doet moeite om Nederlands te spreken en iedereen is vriendelijk. Alles gaat vlot.

Wat was er mis met die andere scholen?

Niks. Alle scholen in Gent zijn op zich wel ok, daar ga ik van uit. Wij hebben ons in de eerste plaats laten leiden door ons gevoel, in de tweede plaats door wat praktische zaken. We hebben de school van onze dromen apart bezocht en hadden allebei hetzelfde gevoel: dit is het. De praktische vereisten bleken ook helemaal te kloppen (wandelafstand, stadsschool, opvangmogelijkheden, …) dus was het voor ons snel beklonken. Methode-onderwijs is voor ons een brug te ver, maar we zijn ook geen fervente fan van het oertraditionele onderwijs. Onze school neemt de goeie dingen van beide onderwijssystemen, waar wij ons fantastisch bij voelen. Het is moeilijk om je kind zo jong in te schatten, maar voorlopig vindt Basiel het daar even leuk als wij. Op zich was het ook wel lastig om zo overtuigd te zijn van een school, omdat je dus niet zeker weet of je er ook binnen zal geraken.

Heb je nog andere vragen?

Laat ze gerust achter in de commentaren. Ik beantwoord ze met veel plezier. En aan alle ouders die een school en een plekje zoeken: veel succes!