Over exact een week weten we nu al waar hij naartoe mag, voor welke school Basiel een ticket krijgt. Het aanmelden is voorbij, nu is het afwachten. We hebben de regels gevolgd en vijf scholen opgegeven. Na een uitgebreide scholenronde was dit onze keuze:

  1. De Piramide – de school van ons hart

Zelfs voor ons bezoek, hadden we het gevoel dat deze school ons het meest zou liggen. Op basis van de website, het mailen met de directrice en ons gevoel. We moesten ons door omstandigheden opsplitsen voor het bezoek. Tom ging ’s morgens, ik heb in de namiddag een rondleiding gekregen. Ik kreeg al snel een sms dat hij hier het beste gevoel bij had en hoopte dat ik er hetzelfde over dacht. Dat bleek volledig zo te zijn. Verkocht zoals dat heet.

En ja, het is een concentratieschool volgens de regels (85%). Maar vanuit de kleuterklassen wordt de mix gezonder. Bovendien waren wij zo onder de indruk van het team, het enthousiasme en de visie – dat wij ons daar snel hebben over gezet.

Eigenlijk is dit onze eerste en enige keuze, maar zo werkt het systeem nu eenmaal niet. We wonen in de eerste buffer (450 m) en er zijn 8 plaatsen. Geen idee wat onze kansen zijn, maar ik bekijk het glas zo halfvol mogelijk.

2. De Feniks – de meest praktische 

Na ons eerste bezoek was ik behoorlijk van slag. De chaos die daar heerste, was nogal overweldigend. Daarna zijn we nog een keer teruggeweest op een niet-officieel moment (tijdens de nocturne, dankzij i. die ons rondgeleid heeft) en was het al iets beter.

Ik ben nog altijd niet helemaal overtuigd van het systeem, maar ik ben wel overtuigd van de enthousiaste ouders die ik ondertussen gehoord en gezien heb. Ik ben zeker dat het een goede school is en dat Basiel daar heel blij zou zijn, maar ik denk dat de ouders in deze wat gewenning nodig zullen hebben. (Geen schande he, we kennen ook niets anders dan de katholieke dorpsschool)

Dit is per definitie niet onze eerste keuze, maar het zou wel een praktische school zijn. We wonen er 200m vanaf. Dichtbij, prima na-schoolse opvang en we kennen er al wat ouders. Altijd handig.  Er zijn trouwens nog 10 plaatsen. Het is ondertussen wel duidelijk dat ik geen superfan ben van Jenaplan. Ik zie er zeker de voordelen van in, maar ik vind dat ze nogal fanatiek zijn. Waardoor ze eigenlijk even grote oogkleppen dragen als de ‘traditionele’ scholen die ze zo fel veroordelen. Ne moeilijke, dat. Maar om even met een cliché te meppen: aan alles is iets.

3. De Brug – iets te ver en weinig kans

We waren best enthousiast over deze school, vooral omdat het me na alle methodescholen wel even deugd deed om op een ‘normale’ school rond te lopen. Het is een stevig stuk fietsen maar wel in één trek rechtdoor zonder oversteken . En het zag er allemaal gezellig uit. Het gevoel was gewoon goed. Niet superenthousiast, maar wel goed. Hier zou ik hem met een gerust gevoel achterlaten, dat is zeker. Het stoorde me wel dat er absoluut geen gezonde mix aanwezig was (bijna volledig wit) en nog wat dingen. Maar bon, we zouden hier blij mee zijn.

Helaas zijn er maar 3 plaatsen. Ik acht de kans dus redelijk uitgesloten, aangezien het bijna 2 km van onze voordeur is.

4. Het Kriebelhuis – alles pril en klein 

Dit is een heel klein schooltje, waarvoor we iets meer dan 1 km zouden moeten fietsen (en de Rooigemlaan moeten oversteken). Het is een onderdeel van De Feniks, de visie is volledig dezelfde. Maar omdat de school zo klein is, is de chaos veel kleiner. Bovendien is het lagere school-gedeelte van deze school ongeveer in onze achtertuin (of onze koer, allez). Op langere termijn is dat dus zeker interessant, al is het op langere termijn ook niet per se de bedoeling om hier te blijven wonen. Maar dat is dan weer een andere discussie. Ik wou maar zeggen, over het pedagogisch project hoeven we het alvast niet te hebben. Oh, wat bent u nu blij!

Het team zag er heel erg fijn uit, de directeur hevig en fanatiek. Maar wel enorm geëngageerd en overtuigd van zijn werk. Met hart en ziel, absoluut.

Er zijn hier ook maar 3 plaatsen, dus ik geef het niet veel kans. Het project is ook nog heel nieuw, dus hier kan nog wel veel veranderen. Ze zoeken nog een beetje de juiste weg, heb ik de indruk.

5. De Muze – alleen maar contente mensen gehoord

Deze school ligt een beetje verder (maar ook weer niet verder dan bv De Brug, alleen richting centrum) en hebben we er op gezet zonder een bezoek. We zijn alleen maar verder gegaan op de veelvuldige fantastische commentaren. Van ouders die in onze plaats zijn gaan kijken, van ouders die we goed kennen en die hun kroost daar elke dag achterlaten. Hier zijn 15 plaatsen, maar ik denk dat we uit de boot vallen vanwege de afstand.

Conclusie

Op één van de info-avonden is ons verteld dat je zeker bent van een ticket, als je vijf scholen opgeeft. Wat wij dus netjes gedaan hebben. Er zijn veel bezoeken, gesprekken en sportsessie-terwijl-je-hoofd-doldraait, aan vooraf gegaan. We hebben een weloverwogen keuze gemaakt, met een weloverwogen en duidelijke voorkeur.

We hebben zoveel ouders ontmoet, die allemaal heel verschillende ideeën hebben maar eigenlijk hetzelfde willen: een goede school voor hun kind. Daarbij word je aangeraden om naar je kind te kijken (het is begot nog niet eens 20 maanden, ik kan echt niet inschatten in welke methode hij zich beter op zijn gemak zal voelen), je eigen gevoel en mobiliteit.

Wij willen heel graag een school op wandelafstand, iets wat de stad Gent steunt. Afstand is een belangrijke factor in het toewijzingsverhaal. Al heb ik ondertussen al zoveel verhalen van ‘fraude’ gehoord dat ik vrees dat wij als brave burgers wel eens gejost zouden kunnen zijn. Maar hey, halfvol glas!

Ik vraag me af waar ze al die kindjes gaan steken. Overal waar wij kwamen, waren er nog maar een paar plaatsen. Veel minder plaatsen dan er op dat moment ouders waren op één van de vele rondleidingen die georganiseerd werden. Alles is beter dan gaan kamperen, maar het blijft toch lastig om het niet volledig in de hand te hebben. Om zelf niet te kunnen kiezen waar je kind naar school zal gaan. Ik kan zelf geen beter systeem bedenken, maar ik vond dat ik dat eventjes mocht zeggen.

Ook De Boomhut en Sint Lievens Kolegem zaten in onze ronde, maar als de tickets zijn uitgedeeld vertel ik nog wel eens waarom die zijn afgevallen. Wij hopen met heel ons hart dat Basiel vanaf januari 2015 naar De Piramide kan.

En als dat niet zo is. Dan gaan we rustig zitten, even slikken en er dan het beste van maken.

Wordt vervolgd. (Volgende week. Volgend week. Vrijdag 28 februari. Dat is totaal niet meer zo lang)