We zaten in de auto, op weg naar de Efteling. Door het familieweekend waren de kinderen een beetje overal beland. Wij hadden Felix mee, en ook nog twee nichtjes. Ik ben altijd de enige vrouw in het gezin, dus ik vond het heerlijk dat de meisjes eens in de meerderheid waren.

Onze gps zei dat we over twee kilometer rechts moesten afslaan, naar de Ridderstraat. De achterbank vroeg vervolgens of we al in de Ridderstraat waren. En of we nu al in de Ridderstraat waren. En zijn we nu al in de Ridderstraat?

Twee kilometer later reden we eindelijk door de Ridderstraat. “Maar Sofie-ie, waar zijn de ridders? Dat is hier toch de ridderstraat?”

– Euh –

Mijn lief had een geniaal antwoord. “De ridders zijn al vertrokken naar de Efteling he. We gaan die daar wel zien. Maar nu zijn er geen ridders meer in de Ridderstraat.” Ik was serieus onder de indruk van mijn lief. Goeien bal, schat. Toen zei Estée, vier jaar:

“Maar ik ga toch goed kijken. Misschien zien we nog een trage ridder”.

Ik heb er de hele dag om moeten glimlachen.

 

(De rest van het familieweekend was ook geweldig. Roompot De Katjeskelder is een echte aanrader. Zelfs toen mijn zus en ik volledig verloren waren gelopen tijdens het joggen. En alle kinderen moe waren en heel veel lawaai maakten. Zeven in totaal.)