Mensen zijn tegenwoordig nogal vaak in zichzelf gekeerd. Onbekenden beginnen meestal niet tegen u te babbelen, tenzij ze iets nodig hebben of zo. Maar stel dat ge zin hebt in 37 babbeltjes terwijl ge gaat winkelen, dan heb ik een goede tip voor u.
Ge koopt u een – bij voorkeur – schattige baby en draait hem in een draagdoek. Vervolgens wandelt ge door de supermarkt. Succes verzekerd, ik spreek uit ervaring.
Als niet 50% van de mensen uitvoerig naar ons lacht terwijl wij alzo onze winkelkar verder duwen, dan lacht er niemand. Echt, de zuurste mensen die helemaal in zichzelf gekeerd door de winkel crossen, kunnen plots ontdooien als ze dat schattige snoetje zien. Let wel, ge moet de baby in een draagdoek meehebben, met een buggy heb je merkelijk minder succes. Dat creëert blijkbaar onmiddellijk meer afstand.
“Ooh mevrouw, zo’n kleintje”. Ik glimlach gewoon, het heeft geen zin om uit te doeken te doen dat hij op p97 zit en eigenlijk eerder een heel grote is. “Ooh, proficiat hoor mevrouw.” Ik neem de wensen in ontvangst en trek een beetje terug. Want mensen mogen best heel vriendelijk zijn, maar ik wil onder geen beding dat er in die schattige kaakjes geknepen wordt. Serieus. Dat is toch gewoon niet leuk. Iedereen heeft toch ergens wel een trauma van een muffe bejaarde mevrouw, pukkel met haar op inclusief, die naar je kaken greep. No fun. Van mensen die mij totaal onbekend zijn, hoef ik in ieder geval geen kaakgedoe. Die moeten van mijn zoon blijven.
Maar zelfs de gehaaste man in maatpak, die snel om een broodje en redbull komt en sprint door de supermarkt, heeft plots dat kleine babyhoofdje in het vizier en stopt met haasten. Hij buigt zijn hoofd en lacht naar mijn zoon. Ik glimlach terug. En ik maak mezelf wijs dat mijn zoon persoonlijk verantwoordelijk is voor het vermijden van de hartaanval die er bij de workaholic ongetwijfeld zat aan te komen.
Als de kassajuffrouw Basiel ziet, is dat voor haar genoeg om over haar eigen dochter van 9 maanden te beginnen. Zo babbelen wij tussen het boodschappen inladen en betalen over slapeloze nachten en kakapampers. Moest ze kunnen, ze had me zeker korting gegeven.
I tell you. Schattige baby – draagdoek – supermarkt. Zelfs een citroen krijgt het daar warm van.
Ik heb meestal de reactie “waar kijken die mensen toch naar??” tot ik door heb dat sommige iets opvallendere draagdoeken-met-baby niet zo ‘normaal’ zijn voor de meeste wandelaars in de stad 🙂 (maar wel suuuuuuuuuperhandig)
Maxi cosi’s en echte kinderwagens hebben ook veel aantrok vind ik persoonlijk, heb er ook veel bekijks mee gehad, en zelf zal ik ook altijd gaan kijken wat er precies inligt. 🙂 Ooit heb ik eens zo’n mooie baby gezien,ik en iedereen om me heen werden er gewoon woordenloos van, het was net zo’n porseleinen pop, net niet echt,, het was een klein bruin kindje maar zo perfect, die trekken in dat gezichtje, angstaanjagend perfect. Elke baby heeft wel iets mooi’s maar dit dit was echt nog nooit gezien. Ik vraag mij af of het kindje even onweerstaanbaar zou zijn als het wat groter zou zijn. hihihi
zo herkenbaar! Maar ook van die bommas die eens kwamen zien dat diene kleine daar niet kon uitvallen!
Dat klinkt idd heel herkenbaar! En blijkbaar is dat universeel: wij hebben in China vele hoofden doen keren en zelfs in de krant gestaan als kangoeroepapa en -mama 😀 Maar ‘t strafste van al was toch een oude vrouw die de doek bijna van mijn lijf trok om te komen kijken hoe Emma aan het eten was 🙁 ‘k Moet er wel bijzeggen dat de doek de barrière om aan de baby aan te komen wel wat groter maakt. Als de kindjes in de buggy zaten werden ze er letterlijk uitgetild om mee op de foto te gaan, en dat kon met de draagdoek niet natuurlijk.
Eurhmmm… een beetje een rare vergelijking, maar ik zeg altijd tegen mensen dat ze een hondje moeten nemen als ze zich wat eenzaam voelen…. (gaat iets makkelijker dan een baby)
puppies oefenen dezelfde aantrekkingskracht uit op mensen als babietjes, en als je dan een hondje hebt dat er schattig uitziet dan is aanspraak gegarandeerd ! (niet dat basiel er niet schattig uitziet he, me niet verkeerd begrijpen)
wij hebben een cavalier king charles spaniel en OVERAL waar ik daar mee kom beginnen mensen tegen mij te babbelen…. Ik stond daar ook echt versteld van
Ik kan het ook nooit laten om naar een baby te kijken wanneer ik er eentje passeer! Wel nog maar zelden draagdoeken tegengekomen, eigenlijk.
Ik woon in een boerendorpke en bij mijn eerste kreeg ik constant de vraag of dat wel “comfortabel” was voor dat kind, ook al lag mijn dochter telkens zalig tegen me te slapen… Dat ontdooiingseffect verdwijnt trouwens eens ze peuter zijn. Dan lees je vooral ergernis in de mensen hun ogen. (En is het tijd voor schattige baby nr. 2 ;))