Toen we hier een dik jaar geleden kwamen wonen, zeiden we al lachend dat we tegen volgende zomer (die van 2016 dus) de badkamer zouden verbouwen. We wilden zo graag een bad, voor mijn relaxatie en voor de kinderen om in te spelen. Tegelijk vonden we dat nogal onnozel, want er was eigenlijk au fond niets mis met de badkamer. Een beetje donker, niet onze stijl, maar ook niet zo erg dat ge koppijn kreeg als ge per ongeluk iets te lang op de wc zou zitten met een boekske.

Maar toen bleek de badkamer het addertje onder het gras. Met een paar problemen: geen druk op het water (voor de mensen met lang haar, probeer de shampoo er dan maar eens uit te krijgen), geen warm water aan de lavabo, een douchedeur die geregeld tegen de grond ging, een design wc pot die te klein was voor doorsnee billen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Uiteindelijk bleek ongeveer de hele waterleiding om zeep, dus we moesten wel ingrijpen. En waarom dan niet meteen the full monty? Awel ja, waarom niet. Deze foto’s nam ik vlak voor we naar Frankrijk vertrokken met Vacansoleil. Before:

IMG_9882 IMG_9883

Dat hadden we namelijk zo geregeld met onze aannemer Karel van Raad en Daad. De grote breekwerken terwijl wij ver weg waren, zodat wij bij thuiskomst toch weer naar de wc konden gaan. Die arme jongen had geweldig hard opgeruimd tegen dat wij thuis waren, maar toch was het even schrikken hoeveel stof zo’n verbouwing met zich meebrengt. We kwamen thuis met dit. Gelukkig konden Tom en ik allebei op het werk douchen, wat ook een extra motivatie was om te gaan lopen. Between:

IMG_0077 IMG_0127

Toen hebben we drie weken in een bouwwerf geleefd, maar het veranderde uiteindelijk naar dit:

IMG_0139 IMG_0165 IMG_0295 IMG_0304

Ik heb geleerd dat verbouwen voor een groot stuk neerkomt op geduld, onderhandelingen en compromissen sluiten. Om het budget strikt in de hand te houden (met de bereidwillige medewerking van de aannemer, waarvoor dank) moesten we soms keuzes maken die niet 100% waren wat ik wou. Groot probleem eigenlijk, ik wist meteen heel goed wat ik wou. In mijn oorspronkelijke plan had ik ook de lay-out van de badkamer omgegooid, maar dat bleek veel te duur. Roeien dus met de riemen die voorhanden waren. Ingewerkte Ikea-kasten ipv maatwerk bijvoorbeeld, de spiegel hergebruiken, lange zoektocht naar een kraancombinatie van slang met kop, regenkop en badkraan en ga zo maar door. Op het werkblad wilde ik niet toegeven, omdat dat het volledige uitzicht van de badkamer bepaalt. Ik had perfect in mijn hoofd hoe het er moest uitzien, de aannemer dacht dat hij wel wist wat ik bedoelde en was nogal voortvarend geweest. Een kleine misser, maar zulke dingen gebeuren. Het betekende vooral lang wachten op het uiteindelijke blad, een meerkost én uitstel van afwerking. Pas anderhalve maand later is er weer actie gekomen, maar ondertussen heeft Karel er wel voor gezorgd dat we zo comfortabel mogelijk zaten.

Praise the lord, we zijn er geraakt. Ik durf te zeggen dat de badkamer voor 90% klaar is. Karel moet nog wat finishing touches doen, en ik moet nog op decoratiezoektocht. En nieuwe, prachtige, heerlijke badproductjes gaan kopen om uit te stallen. Maar dat zijn details, het is echt klaar. En gezien het budget en wat ik voor ogen had, ben ik ongelooflijk blij met het resultaat. (Karel, was ik bad(kamer)zilla? After:

IMG_2085 IMG_2073 IMG_2078 IMG_2081 IMG_2083 IMG_2086 IMG_2081 IMG_2078 IMG_2026 IMG_2086

Het is wel duidelijk dat ik de slechtste interieurfotograaf van de wereld ben, maar het was buiten budget om hiervoor een fotograaf te laten komen. Maar voor serieus, ge zou het eens in het echt moeten zien. Het is zo schoon!

 

Badankt Karel.

(Sorry, ik wou gewoon een woordmopje maken, was lang geleden. En ik kon niks anders bedenken met bad. We hebben Karel natuurlijk netjes betaald. Al had hij – reclame! reclame!-  mij misschien moeten betalen met al die lovende woorden hier ;))