Eigenlijk is de huisdokter ook nog niet echt langs geweest in de kamer van Felix. Misschien omdat slapen hier nog altijd niet vanzelf gaat. De buisjes hebben een wereld van verschil gemaakt, maar van deftige nachtrust is nog geen sprake. Pas op, er zit al eens een echte nacht tussen, maar we blijven – helaas – toch nog erelid van #teamnosleep.
In Felix zijn kamer is er dus eigenlijk nog niet veel gebeurd. Mijn schoonouders hebben vorige zomer in een gigantische hitte een fantastisch mooi behangpapier tegen de muur geplakt en ik heb wat Ikea-meubels (die we al hadden) bijgezet. Ik zou het heel graag inrichten in deze stijl, maar eigenlijk is dat ook een beetje te zot voor woorden.
We hebben al meubels en de ruimte wordt nog niet volledig benut. Ik ga dus wachten met decoratie-investeren tot hij naar een groot bed verhuist. En ik voel aan mijn kleine teen dat het nog maar twee keer met mijn ogen knipperen is voor ik zal mogen gaan meubelshoppen.
Ik ben nochtans echt graag bezig met decoratie en de juiste dingen op de juiste plaats, maar nog even niet. De eerste prioriteit is slaap. Felix doet al eeuwen zijn overdagdutjes hier, maar de nachten blijven moeilijk. De jongens slapen een verdieping hoger dan ons, dus bij nachtelijke escapades betekent dat niet alleen uit bed komen, maar ook een verdieping stijgen. Mottig, ik zeg het u. Hij “slaapt” al heel veel nachten tussen ons of in het reisbedje dat we – tijdelijk eigenlijk maar ondertussen al een jaar – bijgezet hebben in onze slaapkamer. In de hoop op doorslapen ooit, quod non. Nachtvoedingen kunnen een fysieke behoefte zijn tot 18 maanden, dus daar maak ik me niet druk in. Maar huilbuien die moeilijk te troosten zijn, blijven lastig.
Een nieuwe poging tot eigen kamer is bijna twee weken geleden gestart. Elke nacht is er hoop op een volledige nacht slaap. Voorlopig hebben we de speld in de hooiberg nog maar een paar keer gevonden. Maar we blijven zoeken.
Tot die wolk van een baby tussen zijn wolkjes droomt van ‘s avonds tot ‘s morgens…
Wauw zo knap… Ik zou ook blijven rondkijken mocht ik Felix zijn. Enig idee waar je de spulletjes die onderaan je verzorgingstafel staan kocht?
De gele dozen komen van Weba. De knuffel heeft een vriendin zelf gemaakt. Het valiesje heb ik online gekocht, ik dacht bij babygoodies.be. En de wolkendoos heb ik eens gekocht op een beurs van Petit Bazaar.
Mooi kamertje.
Ik kijk er stiekem al naar uit de kamer van mijn kinderen in te mogen richten als ze naar het secundair gaan, zo helemaal van nul. 🙂
Maar ze zijn 4 en 6, nog even wachten dus.
Heel mooi! Mijn oog valt al meteen op dat gehaakte dekentje. Supermooi!
‘k Heb er zelf ook ééntje gehaakt voor ons kindje. Als het kamertje ooit af geraakt bij ons doe ik ook eens van huisdokter op de blog!
Mijn dochter is nu 3,5 en slaapt eigenlijk pas door sinds een half jaar. Courage!
Die wolkjes zijn mooooi!
Courage met de nachten! Bij onze oudste heeft het ook lang geduurd en hebben we het haar bijna moeten “aanleren” om ‘s nachts te slapen (dat klinkt fout, ik bedoel daar vooral mee dat ze dat van nature precies niet mee had en dat dus een proces van lange adem was; ze was anderhalf eer ze consequent doorsliep en is nu een heel goede slaper) terwijl onze jongste quasi onmiddellijk een deftig dag-nachtritme had, helemaal uit zichzelf. Dat is bij elk kindje anders he… Succes!
Hebben jullie al een keer geprobeerd om de broertjes samen te laten slapen? Bij ons heeft dat ervoor gezorgd dat we na drie jaar onderbroken nachten en vanalles en nog wat proberen eindelijk min of meer konden doorslapen. Thomas slaapt nu nog steeds beter bij zijn zus in de kamer. Heel fel overdag maar dus blijkbaar een klein hartje ‘s nachts. Good luck!
Zo’n leuk kamertje!! Helemaal weg van dat behangpapier 🙂
Chapeau trouwens dat je elke nacht een verdieping naar boven holt. Dat is een van de redenen waarom Alyssa gewoon naast mij blijft slapen. Haar kamer is op dit moment gewoon ons rommelkot, nog niet geschilderd of niks, ik ga er precies vanuit dat ze nog ff gezellig bij mij zal willen blijven besef ik ineens 😉