Ik wilde het deze keer beter doen. Want bij de vorige fotoshoot was ik 11 weken zwanger en kan je de misselijkheid op mijn gezicht aflezen. Toen er dus onlangs een mail in de bus viel voor een nieuwe kans, kon ik mijn geluk niet op. (Ook, ik weeg nu 5 kilo minder. Best content, al mag er nog evenveel af – hierbij beelden van de vorige)
Fotoshoot, denkt u? Die Sofie is nu toch wel allesbehalve een fotomodel. Inderdaad, maar ik werk natuurlijk wel voor de leukste radiozender van het land en we mogen al blij zijn dat er geen camera in de studio staat. Ik ben daar trouwens tegen. Radio is de magie van alleen maar iets te horen, je hoeft niet per se te weten hoe de mens die je hoort praten eruit ziet. Het is duizend keer leuker om die hele wereld er gewoon in je hoofd bij te denken.
Maar voor de mensen die toch graag eens komen kijken op onze website, zie ik er toch liefst op mijn best uit. Dus ik dacht, ik trek de grote middelen uit de kast.
Omdat ik toevallig (of niet?) van mijn fantastische vriendinnen een geweldige kledingbon gekregen had voor mijn verjaardag, kon ik me eens laten gaan in een winkel die doorgaans boven mijn budget ligt. The whole nine yards. “Kleed mij maar aan madam”, zei ik. (Nog nooit in mijn leven gedaan. Ik heb liefst dat ze me gerust laten als ik kleren pas). “Want ik heb een fotoshoot op mijn werk en ik wil er echt mega-goed uitzien”.
Ik had man en kind toen al naar huis gestuurd, want ik voelde dat ik nog wel even werk ging hebben. De vriendelijke mevrouw van de winkel duwde me in het pashokjes met een stuk of 20 mogelijke combinaties. Maar eigenlijk wist ik toen al dat het merendeel niks voor mij zou zijn. Een paar jaar geleden heb ik een kleurenanalyse laten doen en sindsdien weet ik dat ik een wintertype ben. En ik hou daar serieus rekening mee. Dus van al vuile en fletse kleuren die passeerden, wist ik in mijn achterhoofd al dat ze te dumpen waren. Ik had dat ook duidelijk gezegd, maar ze ging me het tegendeel bewijzen.
Op een bepaald moment stond de winkel zo vol, dat de vriendelijke mevrouw geen tijd meer had voor mij. Ideaal, want nu kon ik gewoon zelf beginnen te neuzen. Dat ging veel beter. In een kwartiertje tijd had ik de volgende outfit gekozen. En hoewel ik een heel stevige bon gekregen had, heb ik wel nog een beetje moeten opleggen. Maar ongelooflijk blij met het resultaat.
Toen dacht ik, het is ook tijd om naar de kapper te gaan. Ik doe dat niet graag en vertoon daarom al wel eens uitstelgedrag als het aankomt op het kortwieken van mijn lokken. Bovendien heb ik een paar maanden geleden besloten om weer voor de lange look te gaan, het mocht dus niet meer dan wat bijknippen zijn.
Ik belde naar mijn vaste kapper, waar mijn vaste kapper alweer niet meer bleek te werken. Ongeveer de vierde keer dat mij dat daar overkomt, maar ik wilde het een kans geven. Ik ben daar altijd snel buiten en ze knippen droog, dus ik bleef positief. Naïef heet dat geloof ik.
Ik vertelde duidelijk dat ik mijn haar wilde laten groeien, maar dat de asymmetrie eruit mocht. Dat het zeker niet korter mocht dan de huidige korte kant. En dat het vooral pittiger mocht en best wat opgeknipt achteraan. Maar dus luid en duidelijk, dat_ik_het_wilde_laten_groeien.
We kunnen daar duidelijk over zijn. Kappers zijn doof als je zegt dat er niet te veel af mag. Het ging al onmiddellijk mis, toen ze haar kniprazernij begon aan de KORTE kant. Ik moest al slikken. Toen ze voor de eerste keer klaar was, bleek de asymmetrie nog heel erg aanwezig. Ik vroeg om het een beetje gelijk te knippen. Dat ging opnieuw mis. Waardoor ze uiteindelijk ook weer aan de korte kant begon en daarna weer aan de lange kant. Het resultaat is helaas ongelijk, terwijl dat dit keer totaal niet de bedoeling was. De korte kant is wel de lange kant geworden, ha.
Het ergste van al is dat ze aan mijn bles heeft zitten knoeien. Waardoor die niet meer achter mijn oren past en elke 3 seconden voor mijn ogen valt. Mega-irritant. Dat betekent dus ook dat ik elke 3 seconden ongelukkig ben en dat minstens nog een maand zal moeten uitzitten.
Een maand. En dat terwijl de shoot al morgen is. Morgen.
Hashtag mislukt.
Mooie outfit! En ik herken het kapperprobleem. Die van jou heb ik al een tijdje geleden opgegeven… Ik dàcht een goede nieuwe kapster gevonden te hebben maar helaas bleek dat ook maar wishful thinking. Het was vorige keer zelfs ZO slecht geknipt dat ik ben teruggereden… (dat klinkt misschien normaal, maar voor mij is dat echt iets groots om te doen!).
Maar Sofie, ge ziet er fantastisch uit in uw nieuwe outfit! En ik wou dat ik ook een wintertype was want volgens een kleurenanalyse die ik liet doen, mag ik geen zwart of felle kleurtjes maar wel groen en bruin. Een heel jaar lang. Boe.
En kappers… Zucht. Probeer eens met een stijltang anders, dan lijkt je haar ineens tien centimeter langer.
Waw, knappe dochter!
bij ons in’t dorp is een kapster (jonge chiroleidster) en die moet daar altijd mee lachen: de vrouwen van XXXXXXX die willen nooit dat er iets aan hun haar verandert, en ge moogt niet zien dat ge naar de kapper bent geweest 🙂
maaaaar ze luistert!
ik vind trouwens dat ge er in in diene zwarte outfit ferm goed uitzag !
Word je dan bij die fotoshoot ook nog professioneel geschminkt? Ik vind dat je groot gelijk had van eens all the way te gaan met kleren en kapsel, lijkt me heerlijk! Maar inderdaad, zo’ n dingen zijn vaak gekoppeld aan een groot budget.
mijn kapster kent mijn kop haar, weet waar mijn weerborstels zitten en weet dat ik doorgaans te lui ben om er ferm aan te fikkelen. En ze is goedkoop….(of het aan mijn haar te zien is, ik weet het niet, als ik maar tevreden ben 🙂 )
Ik kreeg zo’n kleuradvies als nieuwjaarscadeau van mijn liefste. Beste cadeautje ever! Leuk om te doen, en fijn om te winkelen zonder dat je met je ogen open in de “dit-is-nu-mode” val trapt.
Onze kapper vertrouw ik met mijn ogen toe, ‘t is er zelfs één die geen spiegels heeft. Alleen als alles ok is mag je mee naar de gang om in de grote spiegel te kijken.
Ik heb jaren gezocht naar de perfecte kapper en heb die gevonden op de Kuiperskaai:
http://www.youtube.com/watch?v=xZA3r7Vxiak