Florbertusstraatnostalgie

Ik heb iets meer dan 6 jaar op het St Pietersplein in Gent gewoond, in de Florbertusstraat. Vier jaar als Germaanse-student, één jaar als radio&televisie-student in Brussel (maar koppig in mijn stadje gebleven) en daarna nog anderhalf jaar als werkende mens. Het...

Feest

Wij hebben een feestweekend achter de rug. Want Mano is zes geworden. Dat betekent bijna eerste leerjaar, dat betekent geen kleuter meer, dat betekent dat de eerste puisten nabij zijn –  dat betekent dat hij stilaan echt een grote jonge wordt. Zucht. Wat gaat...

Klusjes

Ik kan mijn mannetje staan, uiteraard. Ik heb 7 jaar alleen gewoond. Mijn familie schrikt trouwens nog altijd als ze ontdekken dat ik soep kan maken (hallo!). En als ze in Gent op bezoek komen, hebben ze nog altijd de neiging om te zeggen “We zullen iets gaan eten,...

Het Nintendo-ei

“Mag alstublieft op mijn Nintendo?”. Dat is zowat de eerste zin die de zoon ’s morgens roept. Het is te zeggen, die zin komt meestal na een luide “Ik ben wakker”, gecombineerd met een stevige sprong op ons bed. (En deze activiteiten gebeuren – vooral in het...

Weg met dat schuldgevoel

Awel ja, ik zou duizend dingen moeten doen. Mijn huis is een nest. Zowel op het gebied van rommel als op het gebied van stof en andere hygiëne. Niet dat Sien en Maria op bezoek moeten komen, maar toch ook niet van het soort dat ik hier nu mensen zou willen ontvangen....