Dat het koud is in mijn hart, dat kon u hier al lezen. Maar ook met de rest van mijn lichaam is het temperatuursgewijs niet bijzonder goed gesteld. Dat komt omdat het winter is en ik die zonder chauffage probeer door te komen.

U hoeft niet meteen beginnen te roepen, het is ook mijn eigen schuld. Ik woon op een heel klein, supergezellig en goedkoop appartementje in hartje Gent. Ik woon hier supergraag, maar er zijn wat mankementen. Het is oud, niet goed geïsoleerd en nog minder verwarmd. Ik heb een hal, slaapkamer, badkamer en living/keuken. Maar alleen dat laatste is verwarmd, of was verwarmd. Er staat hier een heel oude gaskachel, die drie winters geleden wat raar begon te doen. (Op het moment dat ik hier kwam wonen)

Eerst was er een vieze geur, daarna prikkeling aan ogen en neus. Het ding dan maar afgezet en geklaagd bij de huisbaas. Die liet me prompt weten dat het niet zijn probleem is. De kachel is losstaand, als ze kapot is moet ik ze maar zelf laten maken. Nu, ik ben nogal koppig en vind niet dat ik huur betaal om dan zelf de verwarming te herstellen. Maar bon, blijkbaar is er discussie mogelijk.

Vorige winter heb ik geprobeerd om het even op te lossen met een elektrisch vuurtje, maar daar bleken de verouderde leidingen niet tegen bestand. De zekeringen brandden gewoon door. Vorig jaar had ik halftijds ook een warm appartement in Ekeren, dus was het allemaal draaglijk. Maar nu zit ik hier. In de kou. In een deftige winter.

Ik heb de schouw laten kuisen en de kachel dan weer aangezet. Maar na een week merkte ik dat ik tekeningen kon maken op mijn witte meubels. Tekeningen in het roet. Ik heb een dag gepoetst en durf het ding nu niet meer op te zitten. Ergo, ik zit in de kou. Ik schat dat het hier een graad of 7 à 10 is.

Ik ben een stoere en ik zeg dat het allemaal wel ok is. Maar om eerlijk te zijn is niet meer zo draaglijk. Douchen in de koude (met lauw water, want ook de boiler heeft mankementen) is een marteling, ik kan wolkjes blazen in mijn eigen living en terwijl ik dit typ zijn mijn vingers alweer verkleumd. Ik moet er echt iets aan doen. Moet.

Maar.

Ik vind nog altijd dat het niet mijn verantwoordelijkheid is, maar wel van die omhooggevallen, gierige huisbazen (die trouwens de helft van het Casinoplein bezitten, dus zeker geen problemen hebben). Ik ben heel erg bang voor de kosten die het met zich meebrengt. Een nieuwe kachel kopen en een loodgieter om het te installeren, dat is gewoon te veel voor mijn portemonnee. En bovendien ben ik stiekem ook bang voor mijn energiekosten die de hoogte gaan inschieten als ik effectief ga verwarmen. En het is allemaal zo’n gedoe, waar ik gewoon geen zin in heb.

Maar het wordt precair. Want het gemoed is al niet altijd super, maar van in de kou zitten wordt dat niet bepaald beter. Dus geef me maar een schop onder mijn kont. En voor die vastvriest aub.

Met speciale dank aan mijn geweldige buurvrouw K, die me helpt waar mogelijk met haar fantastische en warme huis. En nog veel meer.