Met zo’n spectaculaire titel, verwacht u een horrorpost. Maar nee, ik heb gewoon wat fotootjes (het beeld) van de familie (het bloed). En ok, ik shockeer wel graag. Maar ge kunt dus met een gerust hart kijken.

Aan de kant van de familie van mijn moeder, zit het een beetje ingewikkeld in elkaar. We zijn daar al jaren (zelfs decennia) met vijf kleinkinderen. Niemand had verwacht dat daar nog verandering in ging komen. Maar plots was er nog een kleintje op komst. En dat heeft blijkbaar iets in gang gezet. Want ondertussen zijn er drie nieuwe kleinkinderen. En tegelijkertijd zijn er ook twee achterkleinkinderen bijgekomen. Al dat kleine grut loopt natuurlijk gewoon door elkaar. Alle ‘groten’ zijn gewoon tante en nonkel – en de kleintjes zijn de kleintjes. Het jongste kleinkind Estée en het jongste achterkleinkind Basiel schelen exact twee maanden. Ge moogt zelf uitmaken wie het jongst is, want ze wegen evenveel. (Uhum)

 

 

 

 

 

 

Het wordt nog spectaculairder. Want ik heb nog een overgrootmoeder, beter bekend als ‘de grotemoe’. Ze wordt met Sinterklaas een eeuw oud. Tussen haar en Basiel zit dus 100 jaar. Dat vraagt om een foto.

 

 

 

 

 

 

 

En als we even naar de andere kant springen, dan kunnen we met trots melden dat Basiel deel uitmaakt van een viergeslacht. Toen we de zwangerschap aankondigden, kreeg ik ook heel (on)subtiel de hint van de overgrootvader om voor een jongen te zorgen. Alles voor het viergeslacht. En omdat ik zo’n braaf meiske ben, heb ik dat uiteraard gedaan.

 

 

 

 

 

 

 

En om de boel af te sluiten, ons gezin. Gewoon, omdat ik zo ongeveer overloop van trots en geluk.