– Dat het begint te korten. Ge voelt het aan de blote benen die opduiken her en der, maar de lente is dus al (een beetje) in het land. En na de lente komt de zomer. En zo ergens daartussen, wordt Hugo normaal gezien geboren. Dat is dus niet zo lang meer.
– Dat er uiteraard nog niet veel meer in orde is, dan de vorige keer dat ik hier kwam zagen. En ik krijg zowel van mensen te horen ‘nog zeeën van tijd, dat was bij mij pas in orde NA de komst van de baby’, als ‘amai, dat had ik toen al lang klaar hoor’. De waarheid ligt ergens tussenin zeker?
– Meest dringende naar mijn gevoel: geboortekaartjes en doopsuiker / kinderkamer. Niet dat die per se helemaal klaar moet zijn, maar het kind moet toch in een bedje kunnen liggen? (hebben we nog niet trouwens, een bedje). Maar er is verbetering op komst, ik ben’t zeker. (En mijn excuses voor de mensen die ik lastig val met mijn paniekaanvallen)
– Na de vreselijke werkmarathon (12 dagen achter elkaar, met 29 en 30 weken zwanger en een paar heel heftige dagen – zotjes), is er een week rust. En ik ga er van uit dat het allemaal in die week gaat gebeuren. Na die week is alles klaar, ik ben’t zeker. (sidenote: hou u al maar klaar voor een post waarin ik zaag over het feit dat totaal nog niet alles klaar is). (Waarschijnlijk wordt het dan niet echt een week rust, maar hard werken, hmm)
– Dat ik moe ben. Zo vreselijk moe. Dat ik overdag bijna altijd in slaap zou kunnen vallen, maar dat ik toch de halve nacht vrij bewust meemaak. Ik zeg het u: beste nacht, ik hoef de uren tussen 1u en 3u niet per se bewust mee te maken. Liever niet eigenlijk. (Volgende keer dat ik gewoon kan uitslapen. Geen wekker om 5u. Zaterdag 14 april, ik tel af)
– Dat ik op dit moment ongelooflijk veel zin heb om gewoon huisvrouw te zijn (Sorry Monica, het gaat wel weer over). Ik wil me even op niks anders concentreren dan dat kindje in mijn buik, de laatste verhuisdozen uitpakken, de kinderkamer in orde maken, de koer zomerklaar maken en taarten bakken. Ik wil thuis zijn. Jammer dat het niet kan. Nog veel weken geduld.
– Dat ik het echt wel leuk vindt als mensen aan mijn buik voelen, maar dat blijkbaar niemand dat durft. Ik heb het dus wel degelijk over mensen die ik graag heb, maar ik kan ze voorlopig op één hand tellen.
– Dat ik altijd uitkijk naar één van mijn favoriete momenten van de dag: mijn lief die voor het slapengaan mijn buik insmeert. Absoluut topmoment. Zo intiem. Romantisch (ik smelt, elke dag opnieuw)
– Dat datzelfde lief eindelijk ook al een paar keer gevoeld heeft hoe hard Hugo in het rond kan schoppen in mijn buik. (Al stopt hij meestal nog wel als hij zijn hand er op legt, maar toch)
– Dat ik helemaal klaar ben om over drie weken in de suite te lopen. Ik heb een kleedje, schoenen (op dit moment aan het inlopen), een vestje en oorbellen. Ik overweeg nog een airbrushing spray tan, om niet voor eeuwig melkwit op de foto’s te staan. Iemand ervaring mee? En dat ik trots ben, dat ik er met 32 weken zwanger toch vrij elegant ga uitzien. (Allez, gezien de omstandigheden toch. Mensen die dat niet vinden, mogen hun mening bijhouden tot na de bevalling)
– Dat eten me echt zwaar valt. Ik heb soms wel honger en af en toe wel zin, maar alles bekomt me slecht. Maagzuur, at all times. Eigenlijk heb ik meestal genoeg met ontbijt, daarna eet ik vooral omdat het moet. En soms smaakt het wel, waardoor ik dan weer te veel eet. Dubbel miserie.
– Dat ik wil dat Hugo er snel is, maar dat hij ook nog mag blijven zitten. Dat ik verdomd bang ben dat mijn lief en ik niet meer genoeg tijd voor elkaar gaan hebben. Ik klamp me op dit moment gigantisch aan hem vast, maar steek het op de hormonen. En hoe we dat allemaal gaan doen als ik weer moet gaan werken, daar lig ik ook gigantisch van wakker.
– Dat ik het spinnen en dansen ga moeten staken. Te veel rugpijn en te ongemakkelijk. Maar zwemmen dat ik doe, het heeft geen naam. En fietsen als een gans, dat ook.
Voila. Als u dat zo leest, dan ben ik een perfect normale zwangere vrouw, toch?
ik schrijf het u op een briefke: dat kind gaat de eerste maanden niet in zijn/haar kamer slapen :-)), dus gewoon een bedje, wiegje op uw eigen kamer erbij zetten en dat is meer dan genoeg (zegt diegene die bijna onterft werd omdat ze haar pa ontiegelijk op zijn zenuwen werkte omdat de kinderkamer nog niet af was aan 6 maand zwangerschap :-)). maar echt, je gaat géén muur willen tussen jou en de baby in het begin. Ik had een maxicosi bedje dat gewoon naast mij in bed stond (ik heb natuurlijk geen lief die daar ook wil liggen dat maakt de zaak iets simpeler ;-))
Wij hebben dit bedje: http://www.ikea.com/be/nl/catalog/products/00118815/
Voordelen: je kan er één spijlenkant afhalen.
Dan schuif je het babybedje tegen je eigen bed, vastmaken met lijmklemmen ofzo, en een handdoek op een rolleke tussen babymatras en oudermatras.
Op die manier slaapt je baby in het begin héél dichtbij, maar toch in eigen bed.
Voor de borstvoeding ook héél handig: je schuift baby naar je toe en kan al liggend voeden (even oefenen, maar na een reeks gebroken nachten echt een ZEGEN).
Op het eind van het bedje leg je wat pampers en doekjes en voila, het perfecte luie-wijven-bed: je moet er nooit uitkomen.
En als je kindje groter wordt, gewoon de spijlenrand eraan vastmaken en kindje kan op eigen kamer gaan slapen.
Je moet uiteraard doen waar je je zelf goed bijvoelt, maar ik vond ik dit dé beste tip die ik tijdens mijn zwangerschap gekregen heb. Onze baby sliep zo 6 maanden bij ons.
Beneden hadden we een wiegje, na een paar maanden begon baby de nacht in de wieg,. Zo hadden wij als koppel ook nog wat tijd met twee in bed 😉
Zolang onze dochter bij ons sliep, ben ik Nooit mijn bed uit moeten gaan ‘s nachts: een zaligheid. Zo werd ik ook nooit helemaal wakker, gewoon even nachtlampje aan, snooze-sntad behouden, baby verversen, voeden, terug leggen en verderslapen 🙂
Zo’n half bedje heb ik ook gehad en dat is echt bijzonder handig. Maar een wiegje, reismand of consoorten bij je in de buurt kan ook. In een andere kamer: kan, maar ik zo me niet teveel focussen op een bedje dat daar al klaar moet staan, ik heb dat pas na een week of 10 gebruikt.
Geboortekaartjes: ik had twee ontwerpen (wegens twee namen) klaarliggen en er is na de geboorte gebeld om te melden wat de keuze geworden was.
Tijd voor elkaar: komt op de één of andere manier wel goed. Maak je daar maar niet teveel zorgen om.
Bruinen-uit-een-verfspuit: geen ervaring mee, maar ik probeer jaarlijks een trend te maken van melkflessen. Jammer genoeg leef ik wat dat betreft toch een beetje in de foute periode.
Ik duim voor de slaap
wat Sarah zegt!!
Onze dochters sliepen ook op de kamer tot 6 maand. Kinderkamer was half af, maar ik was te ongerust… De tip over het bedje van Sarah is een gouden tip! En voor de rest ben je zo normaal als t maar kan zijn…
Hier heeft de dochter de eerste weken in de draagmand naast ons bed geslapen, lekker knus en dus nog wat extra tijd om kamertje in orde te krijgen.
Ik had ook heel veel last van maagzuur en gynae had me Riopan voorgeschreven en heeft toch wat geholpen.
Geniet nog van de stampkes van Hugo en try to relax…
bij ons ook draagmand naast het bed!
En Maalox, hopen Maalox! Mag je nemen als je zwanger bent. Meteen een grote doos kopen bij de apotheker. Ik was al in paniek als de doos half leeg was.
Ons zoontje heeft vanaf nacht 3 in zijn eigen bedje in zijn eigen kamertje geslapen. Ging prima! Nu hij bijna drie is kruipt hij zelf uit bed en komt nog even knuffelen bij mama en papa in bed 🙂
Ik heb me vorig jaar eens laten airbrushen voor de trouw van mijn schoonzus wegens ook te hoog melkfles-gehalte.
Viel goed mee, maar je moet ervoor zorgen dat je niet in de regen moet lopen/niet teveel zweet. Want anders gaat dat bruin er terug af 🙂 Maar verder, ja wel content van. ‘t Geeft een natuurlijk effect. Ik ging hier: http://www.moyart.be/.
Resultaat blijft een dag of acht, al moet je daarna eens goed scrubben om de laatste restjes weg te krijgen.