Ik wil u niet onder druk zetten, maar officieel bent u al bijna een maand bezig. En we merken daar bijzonder weinig van. Ik wil ook niet zeggen dat u zich moet haasten, maar over een dikke twee maanden is uw tijd alweer voorbij. En de meesten onder ons, hebben u wel graag. Als u er bent, tenminste.
U denkt nu misschien dat ik boos ben omdat ik deze week vakantie heb en het slecht weer is, maar dat is geen enkel probleem. Daar kan ik mee leven. Maar ik heb wel een paar andere, praktische problemen.
Ik had op dit punt al lang verwacht om de winterkledij achterwege te laten en te kunnen gaan voor tussenseizoenzwangerschapskleren. Helaas. Maar tot daar aan toe, ook dat lukt nog net. Maar als ik wil buitenkomen zonder te bevriezen, moet ik nog altijd mijn winterjas aantrekken. En beste lente, die krijg ik echt niet meer dicht. Wat dus betekent dat ik alsnog bevries (vooral op de fiets) en dat ik u dus werkelijk nodig heb.
Bovendien had ik wel verwacht deze week ons terras zomerklaar te maken. Maar ook daar is geen vooruitgang mogelijk. Gisteren heb ik u namelijk betrapt op hagel, stel je voor.
En het wordt nog erger, want zaterdag moeten wij hier in de suite lopen op een trouw. Toen ik ergens in februari een outfit kocht, had ik duidelijk meer van u verwacht. Want het betreft hier een prachtig kleedje met blote benen en blote armen. Ik ben ondertussen al om een vestje gegaan, maar dat zal bijlange niet volstaan. En u wil toch niet dat ik op al die foto’s met een verkrampte glimlach sta, omdat ik de kou schaapachtig probeer weg te lachen? Nee, dat wil u vast niet. En zoals u weet, ben ik in gezegende toestand en kan ik daarom niet snel snel iets anders aantrekken. Het was al een zware opdracht om er met 31 weken zwanger elegant uit te zien. En ik ben zeker dat u niet om zeep wil helpen. Toch?
Misschien heeft u wel een relatie met de herfst, en is die man verschrikkelijk dominant. Wel beste lente, dan vind ik dat u op uw strepen moet staan. Hij heeft zijn deel al gehad. En volgens mij gaat hij in eind september, begin oktober ook vaak vreemd met de zomer. Dus ik zou niet te veel aandacht besteden aan die kerel. U bent veel mooier dan hij. Maar dan moet u wel uzelf zijn.
Met een stralend zonnetje, maar nog een fris windje soms. Met bloempjes die overal ontkiemen en bloesems die mensen zachter maken. Met vrolijke kleuren en de eerste blote benen. Met energie en geluk. Ik weet dat u het kan, dat heeft u in het verleden al meermaals bewezen.
Ik ben nog vriendelijk geweest. De volgende keer schakel ik de politie in. Maar dat zal niet nodig zijn, want u kan alle momenten doorbreken.
Willen we dat afspreken?
Super leuk geschreven 🙂 en inderdaad: hup, lente, hup! Of anders moet het al niet meer en laten we meteen kei hard de zomer aanrukken!
schitterend Sofie, zoals altijd uiteraard!!!!
Maar ben het uitvoerig met je eens, laat die lente nu maar flink aanrukken, zodat ik ook eindelijk eens van mijn ziektekiemen kan verlost geraken……
Volgende week word het zomer heb ik horen zeggen 🙂
hihi. Heel mooi geschreven!
och zo zalig geschreven, ik duim mee voor wat zon want ik veronderstel dat uw onderstel melkflessen ze ook wel kan gebruiken.
Zalig geschreven 😉 Ze mag inderdaad wel eens gaan komen, die Lente. Ik zit hier met een driemaandertje die uit al haar winterkleertjes gegroeid is. En ‘t is verdorie te koud om haar al in fleurige lente-broekjes naar de crèche te brengen 🙂