Zes testosteronbommen, ergens tussen 17 en 23. Eén schuchter maar kranig meisje. Eén begeleidster met kennis van zaken. En ik, als de ‘autoriteit’ op het vlak.
Dat vat ongeveer mijn weekend samen. Ik ben afgelopen weekend samen met de mannen van vzw Knip (een subgroep van de Lunatics) naar het Lolbroek-weekend getrokken. Daar konden jeugdhuizen comedycursussen/workshops volgen. En daaronder ook de workshop Be MC, zo een beetje een basis presenteren en MC’en. Inderdaad, bij mij.
Ik heb even nagedacht, speciaal voor de cursus, hoe lang ik dat nu eigenlijk al doe. En tot de vaststelling gekomen dat ik a. oud word, b. echt wel ervaringsdeskundige ben. Twaalf jaar dames en heren. Twaalf jaar lang presenteer ik al evenementen, concerten en andere gekheden. Begonnen op mijn vijftiende (turnvaria van Moed & Kracht – toen ik presenteren nog combineerde met zelf meeturnen!) en heel binnenkort is de kaap van zevenentwintig daar. Samen dus twaalf jaar. (Over die kaap later meer, ik verjaar namelijk op Valentijn, u begrijpt dat dit stress meebrengt voor mijn kersverse lief – al die hartjes in al die winkelstraten, die hangen daar alleen maar voor mij. Deuheu). Twaalf jaar presentaties met live publiek. Slik.
Ik wist niet goed welke cursisten ik in de kuip ging krijgen. Ik wist niet zo goed aan wie en wat ik me moest verwachten. Uhum. Ik had dit niet kunnen voorzien.
Ik had zeven fantastische gasten, een heel weekend lang. We hebben superhard gewerkt, ze zijn geweldig uit hun schulp gekropen en ze hebben op het toonmoment hun beste been voorgezet. Ik was apetrots. Op mijn gasten.
Maar. De hormonen vlogen daar nogal in het rond tijdens de workshop (ook bij het elfde uur workshop, ze gaven niet op. Ook niet toen ze hun kater nog moesten verwerken). Het testosteron kon je ruiken. Een grote mond en een klein hartje. De max.
Ik was zondagavond wel echt stikkapot. Voldaan, maar compleet leeg.
En toen werd het nog zotter.
Toen hebben mijn gasten gewoon de Sofie Verschueren fanclub opgericht. Crazy.
Nu moet ik alleen nog in de Slimste mens geraken. Doemme toch.
