Iedereen moet af en toe in bad of in de douche. Jij durft al eens te protesteren (maar ik ben vorige week toch al geweest?!), maar bent tegelijk de enige die er in slaagt om je nog heviger protesterende zus ook te overtuigen tot een plons. Daarvoor haal je werkelijk alles uit de kast. Een paar weken geleden liep ik de badkamer in en twijfelde even of ik niet in een of andere wellness was terechtgekomen. Je had sfeerverlichting voorzien, een muziekje opgelegd, een paar potjes met lekkers gezet (koekjes, snoepjes en een gesneden appeltje) en een assortiment aan bruisballen. Het zag er geweldig uit. Daarna hebben jullie samen in bad gezeten tot het water koud was.
De liefde voor je zus is gigantisch. Zij mag je alles vragen en je gaat heerlijk mee in al haar fantasie. De liefde voor je broer is even groot, maar niet altijd zo zichtbaar. Jullie favoriete spelletje is een robbertje vechten (say what?). Ik zal het nooit begrijpen maar volgens je vader (ook ooit een opgroeiende jongen geweest) is het perfect normaal. Het begint trouwens altijd vrolijk maar eindigt ook bijna altijd op dezelfde manier: jij moet het onderspit delven en begint dramatisch te huilen omdat Basiel je pijn gedaan heeft (no shit, sherlock). Terwijl ik het schrijf, rollen mijn ogen bijna weer uit hun kassen. Anyway, ik zal het nooit begrijpen en het is ook absoluut verboden ten huize Brutin. Maar ik moet toegeven dat die regels iets minder gerespecteerd worden dan die van de schermtijd.
Gelukkig zijn jullie vaak ook de beste vrienden. Niet alleen om samen te spannen tegen ons (waarbij Basiel de bedenker is en jij de uitvoerder), maar ook echt als goeie maten. Binnenkort verdwijnt het stapelbed en krijgen jullie allebei een eigen kamer(tje). Een grote stap, waar jullie allebei aan toe zijn. Maar ik hoop stiekem dat jullie dan nog altijd op bepaalde momenten bij elkaar gaan kruipen voor de heerlijke gesprekjes die ik nu af en toe toevallig opvang. Het leeftijdsverschil is vandaag soms groter dan een paar jaar geleden, maar jullie blijven gelukkig echt wel twee handen op een buik.
Je bent sinds september ook een voetballer. Dat was je altijd al op het voetbalpleintje op school, in de buurt en in de tuin, maar nu ook officieel bij de U9 van FC Rooigem. Dat heb je helemaal aan je fantastische papa te danken, die het trainerschap op zich genomen heeft omdat er anders helemaal geen U9 was geweest. Op woensdag en zaterdag (of zondag) vertrekken jullie samen in tenue richting gras. Mijn bijdrage blijft beperkt tot het wassen van de truitjes, al ken ik eigenlijk niet bijzonder veel minder van jeugdvoetballers trainen dan je vader (maar tegen niemand zeggen he, op youtube vind je heel wat 😉!).
Het is soms gek om naar je te kijken, omdat je uiterlijk echt een kopie bent van nonkel Thomas. Het is echt bizar hoe hard jullie op elkaar lijken. Ik vraag me vaak af hoe het zou zijn als jullie elkaar nu zouden ontmoeten, of hij dat zelf ook zou zien? Je hebt niet alleen zijn looks (inclusief de aandacht voor je outfit!), maar ook zijn charmes en gevoel voor humor.
Je overschot aan drama(tiek) heb je dan weer van mij. Je vindt soms heel moeilijk je weg in je eigen emoties, als het aanvoelt als onrechtvaardig of kritiek kan je heel snel buitensporig ontploffen. Maar je kan gelukkig ook echt ontploffen van blijdschap en enthousiasme.
Je bent een intense kerel met een gouden hart. Je zou een marathon lopen voor de mensen van wie je houdt en dat zijn er heel wat. Je bent een meesterobservator met een gevoelige ziel.
Je hebt een bed van 1m40 breed maar ligt toch helemaal in het hoekje op de korte kant, ook typisch jij. Voor het slapengaan hebben wij een vast ritueel. Ik moet even mee in bed kruipen voor een lange en dikke knuffel. Daarna geef jij me een zoen op mijn voorhoofd en ik eentje op het jouwe.
Zullen we dat tot in de eeuwigheid blijven doen?
Gelukkige verjaardag Felix!
Liefs
je mama