Oooh Felix,

Eindelijk is de dag aangebroken waar je al weken naar uitkijkt. Want zes worden, dat moet wel ongeveer het leukste zijn dat er bestaat. Al ben jij heel makkelijk enthousiast te maken.

Toen we onlangs in de auto zaten na een middagje Puyenbroek, zei je spontaan dat het echt de leukste dag was. Ik vroeg waarom en je begon aan een waslijst kleine gelukjes. Want zo ben jij, oprecht content met grote en kleine dingen.

Je bent enorm in touch met je gevoelens. Dat kan van op een afstand op serieus wat melodrama lijken (want de traansluizen gaan wel heel erg snel open), maar het is vooral een heerlijk mechanisme. Jij uit en zegt zo vlot hoe je je voelt, dat we je ook makkelijk kunnen helpen of gewoon luisteren. Het maakt dat je lastige dingen ook snel kan afschudden, want je bent een meester in ontladen.

Je houdt van mango (ooh moeder, leer dat nu eens deftig schillen zeg), van je vastgelegde uurtjes op de iPad, van Beverbende en Keer op Keer, van macaroni en pannenkoeken, van tekenen en knutselen, van sushi en frietjes met Bicky saus.

Je houdt ook van mensen. Er zijn er een paar die enorm diep in je hart zitten, en van wie het missen door corona soms moeilijk verloopt. Je bent ook het kind dat het vaakst over nonkel Thomas praat, want je kan het maar niet begrijpen. En je zou maar wat graag met hem voetballen, of iets anders doen dat je alleen met toffe nonkels kan doen. Als we je een brilletje zouden geven, waren jullie helemaal twee druppels water.

Over middelkinderen gaan de zotste vooroordelen de ronde, maar daar trek jij je niets van aan. Het heeft er ook heel lang naar uit gezien dat jij de kleinste zou blijven, maar je ontpopte je zonder verpinken in een zorgzame grote broer. Gisteren keek ik twee minuten niet en was je vliegtuigje aan het spelen met Rosalie haar patatjes. Je kan niet gaan slapen zonder haar (en ons) een geweldig dikke knuffel te hebben gegeven. Soms besef je onderweg naar school dat je de achtergebleven ouder niet meer geknuffeld hebt. En dan komen er snel traantjes. Jij voelt alles zo goed aan.

Je stapt met enorm veel goesting door het leven, samen met je roze laarsjes. Ondertussen al het derde paar deze winter en uiteindelijk gele nu. Maar geen probleem “want dat is ook mijn lievelingskleur hoor.”

Je bent een fantastisch kereltje om in huis te hebben, ook al heb je soms geen off-knop. Je zingt, maakt de zotste redeneringen en vertelt tot ‘Vos en Haas’ roepen om een slaapwelverhaaltje. Meestal stopt papa je in bed, omdat Rosalie op dat moment nogal vaak moeders borsten claimt (hoezo het is nog maar 3 jaar geleden dat jij de allergrootste fan was??). Maar de keren dat ik het doe, is het echt genieten. Je kruipt helemaal in het verhaal. Je kruipt heerlijk tegen mij. En het moment dat je beslist om te gaan slapen, lig je twee minuten later heerlijk te ronken.

Je bent heerlijk in alles liefste Felix.

Gelukkige verjaardag xxx

(PS: Zoals afgesproken moet je vanaf nu zelf je poep afvegen. Vergeet zeker je handen niet te wassen daarna!)