Laat mij beginnen met te zeggen dat er eigenlijk zo weinig mogelijk plannen zijn. Vakantie betekent voor mij vooral om zonder tijd te leven, om je neus te volgen. Geen schema, geen ‘moeten’ en dus ook geen plan.

Uiteraard is er bijna altijd een soort realiteit die je inhaalt, want ook in de vakantie (die langer is dan ooit tevoren en tegelijk nu al aanvoelt als onvoldoende om alles waar te maken) moeten er gewerkt worden.

Cliché van hier tot in Tokio, maar er ligt wel een berg schoolwerk te wachten. Het is nog maar mijn tweede academiejaar. Ik heb veel geleerd van vorig jaar, dus het moet beter nu. Mijn vakken van het eerste semester krijgen allemaal een make-over. Ik vind dat heel belangrijk, maar dat moet natuurlijk  wel tussendoor in die vakantie gebeuren. Er ligt ook nog een bachelorproef onder mijn hoede te wachten én een bootcamp dat geregeld moet worden in de eerste week van het academiejaar. Ik heb drie kinderloze dagen ter beschikking (overdag) en daarin moet het gefikst worden. Al wordt het waarschijnlijk ook avondwerk, ook al ben daar ik nooit een fan van geweest. Al zeker niet sinds mijn oogleden rond 20u30 al heel duidelijk richting slaaptram willen vertrekken (Ik zou dat op de zwangerschap kunnen steken, maar eerlijk is eerlijk: een avondmens ben ik echt nooit geweest)

De verbouwing is bijna klaar (vreugdedansje!), maar dat betekent dat wij ook weer in gang kunnen schieten. We zijn geen handige harry’s en ongeveer alles ging uitbesteed worden, maar ondertussen hebben we toch echt al veel zelf gedaan (Hoe gaat dat he?). Strippen is gigantisch veel werk, net als schilderen. Nu is de volgende taak aan de beurt: opnieuw verhuizen. Als de gigantische ingemaakte kast er is (volgende week woensdag, yihaa!) en (bijna) alle werkmannen buiten, kunnen wij ons huis eindelijk weer beginnen in te laden. Onze spullen staan nog steeds verspreid tussen Brugge, Lochristi en OLV Waver. Dat moet allemaal terugkomen. Dat moet ook gesorteerd worden (Marie Kondo gewijs hoop ik ook op veeeeeeeel buitengooien) en uiteindelijk weer netjes op zijn plaats gelegd. We negeren even dat ik ondertussen richting halfweg deze zwangerschap ga.

Over die zwangerschap gesproken: ook die to-do-list zou ik bijzonder graag afgewerkt hebben tegen 16 augustus. Want een snelle blik op mijn lessenrooster leert dat het een bijzonder druk semester zal worden. Mijn laatste werkdag staat gepland op 6 december, dus moeten alle lessen erdoor voor die tijd. Het wordt heftige boel, zeker voor iemand die hoogzwanger is. Voorbereiding is dus key.

Dit staat op het lijstje:  

• Naam kiezen
• Geboortekaartje maken (+ doopsuiker)
• Meter/peter kiezen en vragen
• Kraamgeld in orde maken
• Erkenning gemeentehuis (jaja, nog altijd ongehuwd ja)
• Kinderbijslag regelen
• Babykleertjes sorteren en verkopen (wat te jongensachtig is of niet meer mijn ding)
• Babyspullen bovenhalen (dat is gelukkig niet veel 😊)
• Nadenken over een lijst (dat is misschien belachelijk voor een derde, maar ik zou er vooral borstvoedingsstuff willen opzetten en maybe wat schattige meisjeskleertjes. Voor de rest hebben we echt niets nodig. Behalve kraamkost dan misschien, en wat hulp met de oudste twee in de kraamtijd. Tegelijk durf ik ook niet goed, veel mensen vinden een lijst voor een tweede al onbeleefd precies)
• Kraamzorg fiksen

Het scheelt dat we slimmer zijn geworden en beseffen dat een babykamer echt compleet overbodig is. De co-sleeper is alvast geregeld, dat was het belangrijkste. Verder moet de wipper nog terugkomen, wiegje, maxicosi, verzorgingskussen, verzorgingstas, badje en een kast met kleertjes en tetradoeken. Dat is alles wat we in het begin nodig hebben, de rest komt wel (terug) along the way. Misschien ben ik in je ogen te chill, maar een baby heeft dus echt helemaal niets nodig behalve liefde en eten. En die twee zitten normaal gezien wel goed.

Want ja, no surprise, uiteraard ga ik weer voor een heel lange borstvoedingsperiode. Ik kijk nu al op tegen het kolfstuk in the middle, maar tegelijk ga ik alle omstandigheden opnieuw zo aangenaam mogelijk proberen te maken. Comfort, met een paar persoonlijk doelen: WHO-norm, nooit poeder moeten geven én het laten uitdoven op het ritme van het kind in de ideale wereld. (Ik wilde schrijven ‘van mijn dochter’, maar ik kan dat precies nog niet uitspreken. Wij gaan een dochter hebben, knijp nog maar eens in mijn arm).

Ik weet ook dat de start misschien niet van een leien dakje zal lopen, maar ik ben zo voorbereid als mogelijk (insert knipoog). En vooral vastberaden. Er is namelijk maar één ding in heel mijn moederschap dat ik enorm betreur, en dat is dat ik Basiel ‘maar’ zeven maanden borstvoeding heb gegeven (omdat ik toen nog niet beter wist). Dat is echt iets waar ik vaak met een persoonlijke knoop in mijn maag aan denk. Helaas nemen gedane zaken geen keer en zoals uit alles, zijn er ook positieve dingen gegroeid uit deze frustratie.

Hola, ik ben ineens wel ver aan het afwijken van vakantie. Want daar draait het allemaal om (in deze blog toch, er volgen nog wel babyblogs, no worries). Ik kan het echt bijna niet geloven, maar ik heb dus echt grote vakantie. Een dikke vijf weken zelfs, oh my god hoe crazy!

In die tijd is het vooral het plan om eindelijk eens uit te rusten, eindelijk eens te bekomen. Want het lijkt misschien alsof dat heftige jaar ‘gepasseerd’ is, maar niets is minder waar. Omdat er op geen enkel moment tijd was om te rouwen of te ademen, komt dat nu allemaal een beetje terug op me af. Dat is hard. Maar het is ook echt hard gegaan en dat is nog helemaal niet in orde, helemaal niet. Ik heb ruimte nodig, echt.

We gaan ook een weekje naar een vakantiepark in Frankrijk en zitten hopelijk meer dan genoeg dagen aan het strand in Wenduine. Vanaf morgen zijn de jongens full time bij mij tot 16 augustus. Tom schuift eind juli mee aan.

Het grootste plan is dan ook om daar gewoon kei hard van te genieten.

Wat is jouw vakantieplan?