Je zou bijna vergeten zijn dat we ook nog kei hard aan het verbouwen zijn. Of misschien was je zelfs bijna vergeten dat ik blog, want de frequentie ligt de laatste tijd nogal op de bodem van de oceaan. Daar zijn allerlei leuke en minder leuke redenen voor te bedenken, maar dat kan ik me niet aantrekken. Ik leg niet nog extra onnodige druk op mezelf, dus komt er eventjes geen geschrijf, dan is dat zo.

Maar in al die stilte zijn we wel over de helft van camping living gegaan. Enfin, dat is toch de hoop. Er is de laatste weken heel hard gewerkt en vooral: met resultaat. De boel begint serieus vorm te krijgen en dat is echt zalig.

Hier zou ik dus kei hard foto’s willen zetten. Maar ik heb echte dikke shit met wordpress de laatste tijd. Foto’s uploaden lukt niet meer. Ik verwijs je dus graag door naar mijn instagram. Ik hoop dat mijn geliefde IT’er het snel kan oplossen, want ik word helemaal gek. Ook een nieuwe lay-out en al, beikes. Niks werkt nog. En dat allemaal na wat stomme updates.

We hebben trouwens een belangrijk verbouwgebod geschonden. “Gij zult tussentijds niet opkuisen”. Kei hard aan onze laars gelapt. Maar jongens toch, was dat een geweldige beslissing! Nadat de plakker zeven muren van nieuwe bezetting had voorzien, leek ons hele huis onder een laagje coke te wonen. Overal was er wit poeder, echt overal. Bovendien was onze beschermlaag over trap en vloeren (primacover: goed spul!) na drie maanden echt aan zijn pensioen toe. We hebben dus alles opgekuist, zelfs met nat gepoetst. Om dan volledig nieuwe primacover te installeren. Heerlijk!

De werkmannen die nu nog moeten komen, zitten toch in een lagere schaal van viezigheid. Erger dan plakkers wordt het niet, so I hope.

Maar je bent natuurlijk ontzettend benieuwd hoe het ondertussen met onze verdiepingen gesteld is. Awel, dat valt goed mee. De gyprocman heeft niveau 2 grotendeels afgewerkt. Dat wil zeggen dat de schrijnwerker kan komen opmeten en de ingemaakte kast in productie kan gaan. Dat wil ook zeggen dat het Readyfitsysteem van Quickstep een go krijgt. Afwerktijd van de kast is minstens zes weken, dus de deadline van de grote vakantie wordt krap maar blijft haalbaar. Uiteraard moet al die gyproc ook nog gevoegd worden, dat is ook nog een hele klus. Zodra dat gebeurd is, kan ik beginnen met schilderen. Daarna kan de vloer gelaatst worden. EN DAN KUNNEN WE VERHUIZEN. Yihaa!

De badkamer zal wel nog niet afgewerkt zijn, maar dat is geen probleem. Kunnen we nog wel even missen (we hebben ten slotte nog een mooie badkamer op het gelijkvloers). Ook de ingemaakte kast zal er mogelijks nog niet staan. Maar die wordt redelijk modulair binnengebracht en moet er op maximum drie dagen helemaal staan. Dat zal stof met zich meebrengen, maar dat kuisen we dan wel weer op.

Het grootste plezier bevindt zich actueel op niveau 1. Als er geen te zotte dingen gebeuren, hebben we daar tegen het einde van de week een plafond! Ik ga dat nog even wat laagjes verf geven als de kamer leeg is – want gij weet ook dat het er anders echt nooit meer van komt – maar daarna kunnen we deze kamer weer in gebruik nemen. HALLELUJAH! De muren mogen we nog niet schilderen van de plakker, dus daar blijf ik nog af. Maar er kunnen wel weer kasten in deze kamer gezet worden. Kasten. Met echte spullen, onze spullen. Oh my god zeg, ik kijk daar reikhalzend naar uit.

Dat wil meteen ook zeggen dat onze huidige opslagkamer ook “afgemaakt” kan worden. Dat betekent niet veel meer dan een radiator hangen en een omkasting voor de zichtbare buizen, want dit arme kamertje heeft helaas geen make-over gekregen. Ooit misschien. Maar nu was daar ten eerste geen geld voor, ten tweede was het dan praktisch echt onmogelijk geweest om op camping living te blijven wonen. Wat dan weer financieel niet haalbaar was.

Enfin. Long story short. Op 15 mei leveren ze het stapelbed voor de jongenskamer en ik hoop daartegen echt een plafond te hebben. Dat schilder ik even in het weekend van 25 mei en daarna kunnen de jongens weer naar boven. Heb je dat goed gelezen? Wij krijgen onze living terug! Ons bed blijft daar wel nog even geparkeerd, maar we kunnen ‘s avonds weer even alleen zijn. Hoera voor ons seksleven! Hoera voor nog iets doen na bedtijd van de kinderen! Hoera voor het einde van het tijdperk televisie kijken met hoofdtelefoon! Hoera voor de hoera!

Ik hoop dat ik dus binnenkort foto’s kan tonen van een jongenskamer die totaal niet Pinterest-proof is, maar wel weer in gebruik. Wel gezellig. Ik kijk er zo naar uit om weer een deel van ons huis te kunnen gebruiken.

En doet er nog eens een maand bij en wij kunnen hopelijk ook naar boven. Laat die aftelkalender naar the end of the camping living era maar komen!