De laatste jaren is het een soort herfsttraditie geworden: moeder en vader die hun kinderen een paar dagen achterlaten om de entiteit op te laden. Het is eigenlijk de schuld van mijn moeder. Want een paar uur nadat we opnieuw voet op Belgische bodem hebben gezet, roept ze al dat we zeker moeten boeken voor volgend jaar zodat ze weer een paar dagen exclusieve tijd heeft met haar kleinzonen.
Ik besef dat het daar al begint, met opvang. Ik besef heel goed dat wij onze pollekes mogen kussen dat wij onze kroost vlot vijf dagen kunnen achterlaten bij moeke, en dat ook andere familieleden bijspringen om eventuele gaten te dichten. Dat is geweldig en een dikke merci daarvoor.
We hebben duidelijk iets met zonbestemmingen met een M. We gingen al naar Menorca, Malaga, Mallorca en vorige week dus naar Malta. We zijn bij die bestemmingen terechtgekomen via de volgende zoektermen: ‘zon’, ‘zee’ en ‘geen gat in onze portemonnee’.
Ik hoef u niet te vertellen dat met alles wat hier de laatste maanden gebeurd is, de nood om er eens tussenuit te knijpen bijzonder groot was. Ook de nood om eventjes alleen oog te hebben voor de armen van mijn lief kwam heel gelegen. We zijn vijf dagen 24/7 samen geweest met alleen maar oog voor elkaar en dat heeft enorm deugd gedaan. (En ook een geruststelling dat dat nog steeds lukt, dat wij naast ouders ook gewoon een koppel zijn. Heerlijk om te voelen dat ik elke keer weer verliefd kan worden op Tom, zelfs na bijna acht jaar)
Het was lachen, praten, rusten, lezen, wandelen, zwemmen, vrijen, eten, Rummikub spelen, uitslapen, huilen, knuffelen, zwijgen, voelen, omarmen, zonnen, verbinden. Allemaal in een prachtig kader.
Ik heb ondertussen al vaak de vraag gekregen of Malta eigenlijk de moeite is. Dat hangt er natuurlijk van af wat je zoekt. Persoonlijk ga ik enorm graag naar eilanden. Ik ben compleet zot van de zee en op een eiland kom je dat al eens tegen. Bergen zijn ook niet mis, maar ik vind ze nog veel toffer als die bergen omgeven zijn door water. Wij hebben twee dagen op het hoofdeiland doorgebracht en daarna zijn we met de ferry naar het kleinere Gozo gegaan.
Wij hadden vooral nood aan elkaar. We hebben veel gewandeld en zijn ook ongeveer elke dag gaan zwemmen. Er was zelfs die keer dat we meer dan een uur als kleine kinderen in de golven hebben gespeeld. Dat helpt wel om dingen even los te laten, ook al heb ik op datzelfde strand zitten huilen omdat vlak voor ons een mama haar derde kindje de borst gaf.
Maar ik kan die vijf dagen eigenlijk perfect in twee woorden samenvatten: welgekomen en heerlijk.
Nog mensen in de zaal die hun kinderen af en toe eens durven achterlaten om van #tripromantique te doen?
Wij zijn in oktober een lang weekend naar Venetië gereisd. Zalig. Ik zou zo terug vertrekken. En het begint inderdaad met de opvang van de kinderen. De meter van onze jongste nam,begin dit jaar haar agenda en zei dat zij voor onze dochters zou zorgen. ❤️❤️❤️❤️
Wij zijn 14 jaar geleden op huwelijksreis geweest naar Malta. Ik denk dat we dezelfde reis deden. 3 dagen Malta en met de ferry 2 dagen gozo. Fijn om er aan herinnerd te worden. Wij doen geen trip maar wel een 2 daagse (1 nachtje hotel) op onze huwelijksverjaardag. Opvang voor 3 kinderen tussen 4 en 13 is niet zo gemakkelijk. Maar die 2 dagen zijn altijd super.
Volgend jaar Murcia 🙂
Wij zijn ook naar Malta op huwelijksreis geweest. Heel mooi eiland !
Zullen we eens moeten terug doen met de kinderen.
Een reis zonder kinderen; sommige hebben daar nood aan en andere koppels niet. Noch de eerste, noch de tweede categorie is beter dan de andere. Ik begrijp ook de motivatie voor beide categorieën. Ieder doet was hij of zij wil. Wij zijn een koppel uit de tweede categorie.
Ik vrees ook dat het gezegd ‘ge hebt ze, hoe je ze kweekt’, hier des te meer opgaat. We willen die kinderen van ons ook altijd meesleuren (trust me: ze doen het uit vrije wil ! ) naar allerlei plaatsen. Ze hebben het al duidelijk te kennen gegeven, dat ze overal willen meegaan en het niet leuk zouden vinden dat we bijvoorbeeld alleen naar NY, of Parijs, of eender waar zouden gaan.
En eerlijk gezegd, ik geniet ervan dat er zo een ingesteldheid hebben.
En wij hebben er eigenlijk ook geen zin in om alleen ergens naartoe te gaan.
Maar opnieuw, ik vel geen oordeel. Voor beide groepen valt iets te zeggen. Iedereen moet doen , waar hij gelukkig van wordt. En daarvoor zien jullie jullie kinderen niet minder graag. Zij die het niet zien, zijn stekeblind. De liefde voor elkaar spat van jullie foto’s af !
Ik zou er uren over kunnen door ‘filosoferen’…
Fijn weekend !
Wij zijn die grootouders die onze zoon en schoondochter heel regelmatig op een vliegtuig duwen en dan de tijd van ons leven hebben met onze tweejarige kleindochter!
Zelf hebben we vroeger ook af en toe onze kinderen aan onze ouders toevertrouwd en dat deed heel veel deugd.
Klinkt fantastisch. Wij zijn zelfs nog nooit een weekendje met ons tweetjes kunnen weggaan sinds de kinderen er zijn. Het begint bij opvang, inderdaad 🙁
Da’s tof dat jullie dat kunnen en er zoveel deugd aan hebben.
Ik heb geen grootouders meer waar ik beroep kan op doen…integendeel, de zorg is bij ons al een hele tijd omgedraaid en ik moet daar voorzieningen voor treffen om te kunnen weggaan.
Anderzijds voel ik niet zo de behoefte om met 2 erop uit te gaan. We werken allebei voltijds en mijn man reist veel, waardoor ik tijdens de werkweek al veel beroep doe op babysits. In de weekends en net die vakanties kijk ik er zo naar uit om ver weg van iedereen en alle zorgen met ons viertjes te zijn.
Maar ik heb natuurlijk nog geen tripje met enkel mijn man geprobeerd sinds er kinderen zijn. Misschien moet ik het eens proberen en verander ik van mening.
heerlijk!
vijf dagen hebben wij nooit gedaan, dat lag inderdaad aan de opvangmogelijkheden, want toen de kinderen kleiner waren had ik daar zeker wel behoefte aan.
nu is de jongste 8 en lopen we geregeld samen een rondje terwijl de kinderen gewoon thuis blijven, merk dat daarmee mijn behoefte aan tripjes samen ook minder is geworden.
Vuistje voor mensen die iets met de zee hebben en niet zo met bergen. Ik versta dat volledig 😉
Malta is heel mooi. Was er een paar jaar geleden even om te duiken (en ook op Gozo). Wil zeker ooit nog eens terug!
Door omstandigheden wij dit jaar niet en dat voelen we. Dus volgend jaar maken we daar opnieuw werk van. Want we hebben daar steeds zo veel deugd van.
Malta is mooi, zou er graag nog eens teruggaan. Superveel cultuur ook, was er eens een volledige week en heb me toen geen dag verveeld.
Ik ben absoluut fan van tripjes met twee. Heel veel hebben we er nog niet gedaan, want toen ze baby waren was het wel een no go voor mij, ik sliep altijd bij de kinderen. Maar volgende week trekken we voor 4 dagen naar Istanbul en dat zal ons derde tripje zonder kinderen zijn. En ook de eerste keer zo lang. Ik heb er geweldig veel zin in.
Toen de kindjes nog klein waren deden we jaarlijks 1 weekendje weg (= 1 nachtje hé 🙂 )
Nu ze groter zijn (12,10 en 7) doen we dit niet meer en voelen we ook die behoefte totaal niet. Samen uit, samen thuis is het motto 🙂
Geniet ervan iig!