“Mama, ik wil een boterhammetje met banaan en chocolade. En ook een beetje cornflakes met zonder melk!”

Het zijn vaak de eerste woorden van Felix, die aan eten denkt het moment dat zijn kleine teen onder het donsdeken vertrekt. In grote tegenstelling tot zijn broer, die het liefst van al zou overleven op appels, rijstwafels en melk.

Gezien mijn BMI én problemen met diëten gaat het waarschijnlijk raar klinken maar toch is het zo: eten interesseert mij niet. Ik kan heel erg genieten van lekkere dingen, ik ben een giga-snoeper, maar echte maaltijden: bwaaa. Hoeft niet.

In het dagelijks leven vind ik dat echt een enorme belasting om eten op tafel te moeten toveren. En als het even kan, liefst ook gezond. (Ik kwam onlangs iemand tegen uit mijn studententijd en die herinnerde mij als ‘die van de cornflakes’. Om maar te zeggen, ik heb mijn hele studententijd amper een warme maaltijd gegeten. Ik heb ongeveer 4 jaar overleefd op Fitness van Nestlé en Special K. En dat smaakt mij nog altijd.)

Mijn lief beweert dan weer “de gemakkelijkste eter van de wereld” te zijn, maar trekt toch heel geregeld zijn neus op voor mijn harde werk.  Dat zou natuurlijk aan mijn abominabele kookkunsten kunnen liggen, maar het is evenveel (of meer) een kwestie van zijn goesting van de dag. Het is gewoon moeilijk om die te voorspellen, en heel veel dingen zijn per defintie uitgesloten omdat hij die “niet graag eet”.

Ik zeg gewoon eerlijk dat ik dingen niet lust en/of niet eet, maar dat vindt hij veel te onbeleefd. Terwijl ik daar geen spel van maak. Ik vind het helemaal niet erg om (iets) niet te eten, misschien daarmee? Maar ik kan wel eens gek worden van zijn “pfff, gaan we dat eten?” en gezucht en gesteun aan tafel. Toegeven, er is vooruitgang. Hij eet sinds kort zelfs rode kool!

De oplossing heeft een paar jaar voor de hand gelegen: de kinderen eten op warm op school (HALLELUJAH!) en ik nam een tupperware pot mee naar het Mediahuis. Ik at daar ‘s middags warm en ’s avonds kreeg Tom de microgolfversie voorgeschoteld. Op dagen dat hij het zijn goesting van de dag niet was (ik stuurde de menu op voorhand door), maakte hij zijn all time favourite: boomstammetjes met rijst en erwtjes en worteltjes of spaghetti.

Maar nu moesten we het hele verhaal echt herdenken. Ook al omdat ik de laatste jaren doorgaans op een heel deftig uur thuis was (wegens op een heel onkatholiek uur opgestaan), maar die tijden zijn voorbij. Mijn wekker loopt niet meer vroeger af dan 6u15, maar er zijn dus wel dagen dat ik pas om kinderbedtijd door de voordeur val.

Na een eerdere slechte ervaring met HelloFresh (rotte dingen in de doos, agressieve marketing) en wat tips van vrienden, besloten we voor Foodbag te gaan. Omdat we ook graag gezonder (en lichter) door het leven willen gaan, kozen we de eerste week voor de box van Sandra Bekkari. De week daarna gingen we voor ‘Veggie’ en nu zitten we al aan de tweede ‘Original’ box.

Ik ga daar niet om liegen, de eerste dag heb ik gehuild. De box werd pas iets voor acht geleverd en ik had de hele dag gevast. Toen bleken de recepten niet te kloppen én was ik al bij voorbaat een geslacht lam. Hangry, moe, emotioneel: geweend. Toen daarbovenop ook nog eens bleek dat ik het helemaal niet lekker vond én de keuken ontploft was, heb ik geweend. Sorry Sandra.

Maar na de startdip ging het beter. Ik had de bereidingswijze eindelijk door (wat je met de ingrediënten moet doen staat dus bij de ingrediëntenlijst en niet bij het recept, dat is verwarrend) en had ik meer structuur. En bovenal: het was lekker! Hoera! En met kei veel groeten: Jochei!

Dus ik kan het wel even als volgt samenvatten:

VOORDELEN

• Niet moeten nadenken over ‘wat gaan we eten’ is ZALIG. (Maar echt, dat neemt zoveel stress weg, niet normaal).
• Geen boodschappen moeten doen is bijzonder welkom met twee full time werkende ouders waarvan één ouder (tijdelijk?) niet kan autorijden om medische redenen.
• Geen impulsaankopen meer, we hoeven eigenlijk tijdens de week niet meer naar de supermarkt. Zeker als we nog net iets beter gaan plannen in het weekend.
• We eten veel meer groenten dan voorheen.
• De porties zijn heel correct.
• Je hebt de keuze uit: Easy Dinner, Original, Veggie en Sandra Bekkari. Wij bekijken gewoon per week het menu en kiezen daaruit wat we het lekkerste vinden. Behalve Easy Dinner, dat is te weinig ‘gezond’.
• Je steunt de lokale economie. Foodbag is Belgisch, maar ook de producten die er in zitten zijn zoveel mogelijk lokaal. Zo hebben we al de heerlijkste Belgische geitenkaas leren kennen (om maar iets te noemen).

Uiteraard is het niet alleen een positief verhaal. Want zoals iedereen weet, ik klaag graag 😉

NADELEN

• De tijdsslots zijn niet altijd goed combineerbaar met drukke full time werkende mensen, want je moet dus wel thuis zijn om het te ontvangen. Ik weet niet of een afhaalpunt zou helpen, want dan kan je natuurlijk bijna even goed boodschappend doen. Maar anderhalf uur hongerig zitten te wachten op maandag én daarna nog moeten beginnen aan de kookjob, is geen winner. Ik begrijp dat het niet anders kan, maar dat is lastig. Ik hoor dat veel mensen daarom pas dinsdag uit de box beginnen te koken, maar ja, wat eten we maandag dan he ;)?
• Het is duur, daar moeten we niet onnozel over doen. Maar zoals gezegd geven we voor de rest wel minder uit en wordt het wel aan je voordeur geleverd. En eigenlijk valt het ook wel goed mee. De original box kost bijv. 65 euro voor 4 dagen voor 2 personen – Dat is 8pp voor een aan huis geleverde, gezonde maaltijd.
• De bereidingstijd is niet altijd correct. Het snijden van alle groenten wordt niet meegerekend denk ik.
• Je moet voor de volgende week bestellen voor woensdag. Maw: goed bij de zaak blijven, of we zijn het vergeten. Je kan ook automatisch laten doorlopen, maar als je zou willen wisselen van ‘smaak’ moet je dat wel op tijd aanvinken natuurlijk. Je kan ook kiezen voor 3 of 4 dagen (afhankelijk van de box), dus wij krijgen het meestal wel ingepast in de week.

De kinderen eten natuurlijk nog altijd warm op school, dat scheelt. Maar voor hen zou het sowieso te laat zijn om ’s avonds nog warm te eten. Tegen dat ik er aan kan beginnen, loert hun bedtijd vaak al om de hoek. Bovendien zorgt stad Gent voor gezonde en evenwichtige maaltijden en proeven ze daar veel meer dan thuis (thanks groepsdruk).

Ik heb nog steeds een grondige hekel aan koken. Maar ik vind het steeds gemakkelijker om te beginnen aan de foodbox. Geen stress meer over het eten, ik vind dat een ongelooflijk groot gemak.

En zo terug beginnen werken na een aantal maanden thuis, je inwerken in een compleet nieuwe job: het is allemaal niet van de poes. Dus ik ben ongelooflijk blij met deze oplossing voor ons eeuwige ‘Wat gaan we eten vanavond?’-probleem.

Merci foodbag. En smakelijk!

(Deze post is trouwens op geen enkele manier gesponsord. Al hebben we na deze post misschien wel ne keer een gratis doos verdiend ;))