Vrijdagavond vertrokken, maandagavond weer thuis. Een korte maar heerlijke trip naar het eiland dat helaas nog maar een paar maanden bij de Europese Unie hoort. Wat hebben we geleerd?

• Tegen de rijrichting reizen met de Eurostar is niet gezellig. Dat ding gaat zo hard dat ik het grootste deel van de tijd met een misselijk gevoel zat. (Hoera voor de terugweg, met de rijrichting mee!)
• De Eurostar is trouwens echt een gerief, maar je boekt beter lang op voorhand. Door alle omstandigheden hier hebben we dat heel lang uitgesteld en dan kost je dat echt een arm en een been.
• Hetzelfde geldt voor de trein in Engeland. Daar hebben ze geen NMBS, maar privémaatschappijen. En dat is er aan te voelen! (Maar ook hier geldt: hoe vroeger je boekt, hoe goedkoper. So much for flexibility. Want je moet ook het exacte uur al op voorhand kiezen)
• Ik wil het verder niet meer hebben over het feit dat mijn stoffen stoel nat was op de trein tusssen London en Leicester. Dat was 100% zeker gewoon water.
• Thuiskomen bij vrienden en verwend worden is de max. Een eigen logeerkamer mét badkamer en dinner in de oven bij aankomst, een heerlijk ontbijt en persoonlijke gids in Leicester. Dankuwel Jana en Amit!
• 
• Ik heb meer dan eens gedacht “Huh! Er zit niemand in die auto!” – om maar te zeggen dat links rijden heel bizar blijft.
• Engels babbelen is zo geweldig leuk! Ik zou dat echt zoveel vaker willen doen. Ik word daar zo blij van! (En het was nog eens een goeie oefening want ik moet straks een vak in het Engels geven)
• London is tof en al. Maar eigenlijk zijn de ‘buitenwijkjes’ nog veel toffer. Wij zijn naar Walthampstow geweest en daar hing een heerlijke vibe.
• Ok, we vonden het centrum gewoon veel te toeristisch. (Het was 17 jaar geleden dat ik er nog eens geweest was en ik herinnerde me er eigenlijk bijna niets meer van – insert emoticon aapje dat zijn handen voor zijn ogen slaat)
• Eigenlijk was het ook overmoedig om na twee nachten bij vrienden en een fantastisch huwelijk, ook nog een dagje London te doen. Tom was donderdag nog geopereerd en ik sukkel met stevige rugpijn. We hebben echt al betere ideeën gehad.

• 

  Dit is Tower Bridge. Gewoon om te bewijzen dat we toch een beetje toeristisch hebben gedaan.

• Ik begrijp niet hoe de mensen in London er zo smal bijlopen. Op elke hoek van elke straat kan je heerlijk eten krijgen. Maar dus echt heel lekker gegeten. (En echt heel veel schrik nu om op de weegschaal te gaan staan.)
• Trouwen in festivalstijl is de max. Ook al is het de hele dag bang afwachten of het gaat regenen. De max. Proficiat Jochem en Fiona!
• 
• Mogelijks heb ik moeten wenen tijdens de speeches. Dat zou kunnen, maar er zaten ook wel echt heel veel stofjes in mijn oog.
• Goeie pizza ook. Echt goeie pizza. (Nvdr: ik heb dat niet alleen opgegeten)
• Van London naar Gent gaat vlot. Maar De Lijn mag dan wel eens uitleggen waarom tram 4 op een bepaald moment het traject van tram 1 begint te doen en wij om middernacht alsnog een taxi naar huis moesten nemen.
• Een ‘gap’ van vier dagen zonder de jongens is precies genoeg. Ook al hebben zij ons niet gemist, moeder gaat na de nodige wasmachines toch heel snel richting Felix en Basiel. Het zou trouwens kunnen dat onze hele opvoeding in het water is gevallen na gigantisch veel verwennerij van grootouders. Maar dat nemen we er graag bij.