Bedtijd. Verhaaltjestijd.
We lezen een boek waar veel prentjes in staan. We komen op een pagina waar een meisje staat dat blij is, en een meisje dat zit te wenen.
Mijn ogen zijn klam van het vele huilen, maar mijn hart is warm bij de aanblik van de drie jongens in mijn armen.
Ik vraag wie mama is op de tekening. Ik ben zeker dat ze het huilende meisje gaan aanduiden. Want sinds mijn totaal onverwachte ontslag maandagmorgen, heb ik nogย maar weinig momenten kunnen ademen zonder gesnik.
Het is een spelletje dat we bij elke tekening, tekenfilm of speelgoedje moeten maken, dat is een soort dingetje als je kleuter bent, denk ik. Je moet altijd kiezen welk personage je bent.
Mama voelt zich het huilende meisje op de tekening. Maar als ik vraag wie mama is, zegt Felix:
“Jij bent de koe”
En we moeten allemaal lachen.
heel dikke knuffel meid…
hele hele dikke knuffel…โฆโฆโฆโฆโฆโฆโฆ..
Knuffel โค๏ธ
Flabbergasted is het woord dat in mij opkwam toen ik jouw nieuws vernam… Dat, en ook oneerlijk! Ik wens je heel veel warmte toe in deze verwarrende periode. X
๐ zo verschrikkelijk maar ooit kijk je er positief naar terug!
Het is daar nogal wat geweest de laatste tijd op uw werk?! …eerst weg van de ochtendshow, dan die vele onregelmatige uren, weekends en feestdagen en nu dit? WTF! Hoopten ze misschien dat je zelf ging opstappen? Maar neen, jij deed dapper door! Ik ga je missen op de radio, maar er ligt vast iets moois op je pad Sofie! Kan niet anders dan goed komen meisje.
oh sofie toch, heb al veel aan jou gedacht.. compleet begrijpelijk dat je even het meisje met de traantjes bent! je was zo verknocht aan je job en aan je radiozender… Ik duim dat je, nadat het allemaal wat bezonken is en een plaatsje gekregen heeft, je ergens anders weer een topjob vindt waar je je weer helemaal in kan smijten. En tot dan laat je je maar goed en veel knuffelen door je drie jongens…. alles komt goed (met tijd en boterhammen gelijk ze dat hier in Gent zo schoon kunnen zeggen)
Dikke knuffel Sofie!
Ik wens je veel moed en optimisme in deze moeilijke periode.
xx
Je beseft het waarschijnlijk niet, maar je toont hier zo duidelijk aan wat het belangrijkste is in het leven. Je bent overal vervangbaar, behalve bij je gezin,je dierbare vrienden en je familie. Je bent veel meer dan een radiopresentatrice, veel veel meer. Ook dit zal paseren en je komt er nog sterker uit, dan je al bent. Blijf schrijven ! XX
Wat een akelig nieuws. Veel moed in deze moeilijke dagen … Ik kan niet veel toevoegen aan wat al gezegd werd. Misschien helpt het te zien dat velen je het beste toewensen!
Amai zeg, kan dat zomaar? Wat een klap moet dat zijn. Goede moed!
Dat relativeert, toch?! Er staat jou nog een geweldige professionele toekomst te wachten. Blijf daarin geloven en twijfel nooit of te nimmer aan jezelf. You go, girl!
Hihi, het antwoord van Felix ๐ Je kindjes zijn je kleine grote lichtpuntjes in moeilijke tijden. Echt kak van je werk, dat vind ik ervan. Veel goede moed! Ik wens het je echt toe dat er iets op je pad komt waarin je evenveel passie zal kunnen leggen. Xx
Wat?! Hoe kan dat nu zo ineens? Ik wens je heel veel sterkte, Sofie! Huil het er maar uit, hou je vast aan die drie mannen van jou… Ik duim dat je heel snel een andere, minstens even goede job vind!
‘t is goed dat je nu bij je kleine schatten kan zijn om deze klap te verwerken. Goeie moed.
Alle jong, is zowat het enige dat ik kon bedenken op je IG-post en nu nog steeds. Ik luister niet naar Nostalgie, maar โkenโ je van je blog waar je al jaren heel open vertelt hoe moeilijk de combinatie werk/gezin is, maar hoe graag je het allemaal doet en hoeveel energie het je geeft, steevast proberen die balans in evenwicht te houden. Die balans is iets waar ik ook (en wie niet?) heel vaak mee worstel en net daarom vind ik het ook allemaal zo pijnlijk en leef ik echt met je mee. Als je altijd het beste van jezelf geeft en dan zoiets te horen krijgt, dat is gewoon knoeperhard. Ik hoop dat je jezelf een beetje tijd gunt รฉn dat er dan gewoon iets enorm fijns je pad kruist om een nieuwe start te maken (en dat zal wel gebeuren, daar ben ik echt van overtuigd!))
Geniet maar van je drie jongens! Dat is inderdaad de enige plek waar je altijd onvervangbaar bent.
Hier ook kleutertjes die om het eerst zeggen wie zij zijn bij elke serie of boek dat ze zien!
Als je leven onverwacht overhoop gegooid wordt en het voelt alsof je met het vuilnis buitengezet werd, dan zijn tranenwatervallen en hartzeer een onvermijdelijk gevolg. Ik hoop dat je van je omgeving en jezelf tijd krijgt om deze klap te verwerken. En dat kleine gelukjes zoals deze lichtpuntjes blijven tot je klaar bent voor meer.
Hoi Sofie,
Ik lees meestal stilletjes mee maar wilde nu toch even reageren. Ik ben zelf ook een paar maanden geleden bedankt na jaren trouwe dienst. Ik werkte voor een grote financiรซle instelling die anderhalf jaar geleden een reorganisatie aankondigde. Ik ga geen namen noemen ๐
Ik wordt nauw opgevolgd door een reassesment bureau (de voordelen van een massa-ontslag) en volgde hier maandag een opleiding psychologie over โchangeโ.
Zoek eens de โchange-curveโ van elizabeth Kubler Ross op. Ik heb hier persoonlijk ineens veel door begrepen. Je moet blijkbaar door een aantal stadia voor je klaar bent voor een nieuwe uitdaging. De gevoelens die je nu hebt zijn dus perfect normaal. En er is licht aan het einde van de tunnel.
Ter info: na 5 maand hang ik nog steeds ergens onderaan hoor. Maar we gaan voor de klim!
Succes!
Laat ik beginnen met het grootste clichรฉ dat er bestaat: Het is dat het zo moest zijn. Ik besef dat dit niet is wat je wil horen en dat je behoorlijk baalt wanneer je grootste passie net is afgenomen. Maar aan de andere kant lees ik je ook al zo lang worstelen met de combi gezin en die afstand. Ik denk niet dat je zelf de moed zou gehad hebben om op te stappen. Nu werd de beslissing voor jou gemaakt. Dat is kak. En je hebt alle recht op huilen, vloeken en kwaad zijn. Maar weet: alles komt goed. Het is dat het zo moet zijn. Binnen x aantal tijd kan je misschien zelfs zeggen dat het nog zo slecht niet was omdat je een nieuw evenwicht gaat vinden. En misschien blijft er altijd weemoed, maar er komt ook altijd veel moois in de plaats. Je verhaal over de kinderen en het relativeringsvermogen dat zij elke dag kunnen geven is daarvan het beste bewijs.
Ik zie hoe goedbedoeld je reactie is en dus aarzel ik om te reageren.
Maar zoals ik Sofie altijd begrepen heb op haar blog is dat de afstand haar wel degelijk zwaar viel, maar dat ze hier wel telkens weer bewust voor koos. Dus in die zin vind ik het jammer dat jij zegt dat ze niet de moed gehad zou hebben zelf te vertrekken. Ik denk dat het niet om (een gebrek aan) moed ging, maar om een moeilijke, maar bewust gemaakte keuze.
Wel denk ik dat je gelijk hebt ร la “elk nadeel hรฉ ze voordeel”: klein geluk bij veel ongeluk is dat die afstand nu (misschien) van de baan is.
Of nog anders gezegd en minder gelinkt aan het pijnlijke onderwerp van de job: gelukkig heeft Sofie er nooit voor gekozen in Antwerpen te gaan wonen terwijl haar hart in Gent ligt.
Sorry, normaal zou ik er niet zo op ingaan, maar ik zou het zo erg vinden voor Sofie als ze hierop blijft kauwen of bvb. denkt dat een onbewuste afweging, twijfel,… haar evalueren op het werk mee bepaalde.
@Sofie: ik hoop dat je uitleg krijgt over wat er is gebeurd, een soort evaluatie van je werk, een balans. Ik kan me heel goed voorstellen dat radio net zoals andere mediakanalen een medium is dat vernieuwing zonder persoonlijkereden soms noodzakelijk acht, en dat een dertiger daar niet tegenop kan. Als dat de reden is, gun ik je dat te weten en enigszins correct geรฏnformeerd te kunnen vertrekken.
Veel goede moed!
Ontslagen worden is, volgens mij, een rouwproces met alle fases die rouw met zich meebrengt. Het haalt je zelfvertrouwen onderuit, rakelt twijfels op,…. het is echt dikke miserie, we moeten daar geen doekjes om winden. Ik vond die maanden in opzeg ook zwaar, toch nog moeten gaan werken ook al vonden zij mij niet goed genoeg. Helaas moet je door die periode heen worstelen. En dikke helaas zijn er weinig radiozenders in Vlaanderen ๐ Ik wens je heel veel veer- en draagkracht voor wat er komt….
Praktisch: wist je dat je (of een paar jaar geleden toch) recht op 1 dag sollicitatieverlof per week, en je moet niet bewijzen wat je die dag gedaan hebt.
Amai, straf! Een groot verlies voor nostalgie in elk geval … Ik denk trouwens dat er veeeel mensen naar nostalgie zijn beginnen luisteren door je blog!
Mij is ooit hetzelfde overkomen (onverwacht ontslag), en nu heb ik een job waar ik nog tien keer gelukkiger mee ben. En ik had dat NOOIT kunnen denken of dromen. Ik had echt mijn hart verloren op die eerste werkplek … Hopelijk is er voor jou ook zoiets weggelegd! Je helpt graag BV-mama’s las ik hier altijd, dus misschien haal je ook wel veel voldoening in een job waar je beroepshalve mensen ‘helpt’ (op welke manier dan ook)? Ik hoop echt dat je binnenkort van de mooie dagen kan genieten die eraan komen (zomer!), maar de eerste tijd zal je je natuurlijk echt k*k voelen ๐ Weet dat er veel mensen voor je duimen!
virtuele knuffel!
Hey Sofie,
Ik lees hier al jaren in stilte mee, maar wil je nu toch een extra dikke knuffel geven. Wat is dit een klap seg! Gun jezelf even wat tijd en liefde, voor jezelf, voor anderen, voor je vele talenten. Wij blijven meelezen en mee supporteren!
Ook ik ben al jaren een stille volger en wil nu graag reageren om je een virtuele knuffel te sturen.
Wat verdrietig dat jouw grond nu onder jouw voeten wegzakt. Je bent zo gepassioneerd door de radio, het is zo een groot stuk van je identiteit dat dit een zeer zeer zware klap moet zijn. Heb je een verklaring gekregen die helpt om het te plaatsen of net niet? Hoe dan ook hoop ik dat je jezelf de tijd kan gunnen om te rouwen. Anderen hebben het hier ook al benoemd als een rouwproces en ik denk dat dat echt klopt.
Anderen hebben hier ook al vooruit gekeken. Ik kan me voorstellen dat je daar nu helemaal nog niet aan toe bent. Maar het is echt waar, je kan later opnieuw gelukkig worden in een job en zelfs blij dat dit je de kans geeft om nieuwe paden te gaan bewandelen. Maar nu nog niet. Eerst is er tijd nodig, en mildheid voor jezelf. Ijsjes op een bankje in het park durven ook al eens helpen ๐
Oh … ik kan mij nog maar een beetje inbeelden hoe je je nu moet voelen. Zo onverwacht maar vooral zo zo spijtig. Want ik had altijd het gevoel dat je je job met zoveel passie aanpakt.
Het is een magere troost maar ergens is het herkenbaar. Ik ben begin vorig jaar na 7 jaar zonder boe of ba aan de deur gezet bij het bedrijf waar ik mijn hart en ziel (naast 2 kindjes) in had gelegd. Opeens was alles anders, zonder dat ik erom gevraagd had en ook zonder een echte verklaring of gegronde reden… dat kwam aan.
Vlak in mijn gezicht.
Hopelijk krijg je de tijd – wat er wel inzit met 10 jaar dienst – om op je plooi te komen, hoef je niet meer te lang uitdoen en kan je even tijd nemen. Voor jezelf, voor de kindjes, voor wat er komen zal. Want er zal iets komen. Misschien wel iets beter, misschien iets anders, misschien hetzelfde. Ik kan je zeggen bij mij was het eigenlijk een zege, maar dat zag ik pas na een dik jaar. Dus neem tijd. Ween. Huil. Lach. Het is een rouwproces, maar je komt hier sterker uit, geloof mij. En gelukkig zijn daar die kleine rakkertjes om je bezig te houden en af en toe toch een lach op je gezicht te toveren. X
Niet leuk, echt echt niet leuk. Maar het is maar een job, echt waar hoor. Het pitst, het pitst waarschijnlijk keihard maar this too shall pass!
Geniet van jouw jongens, keihard!
Zo erg. En onverwachts.
Oh… wat erg.
Ik kan me niet voorstellen wat een klap in je gezicht dat moet zijn.
Nieuwe deuren zullen opengaan, zoveel is zeker. Maar gun jezelf ook de tijd om te rouwen, afscheid te nemen en af en toe eens ongelofelijk hard te vloeken! Goeie moed Sofie.
Denk dat velen je verhaal zullen herkennen. Ik ben ook ooit ontslagen, nu veertien (wow) jaar geleden. Ik kan niet meegaan in wat veel mensen zeggen: dat het dan zo moest zijn, dat er iets beter zal komen, dat het ooit een zegen zal zijn, etc etc. Dat is wollige instagrampraat vind ik, met een foto van een zonsondergang bij. Dit is gewoon iets kut dat gebeurd is in je leven.
Op een dag heb je het verwerkt. Ik vond redelijk snel terug werk, iets helemaal anders, waar ik in ben doorgegroeid. Ik doe mijn werk heel graag. Mijn verloren job deed ik ook heel graag.
Ik was allicht niet minder gelukkig geweest als ik in die andere branche was gebleven, maar de verandering heeft me ook niet ongelukkig gemaakt.
Gewoon, ‘t leven hรจ. Je komt er wel.
Ik hoorde jouw stem het eerst “live” op Lien haar boekenvoorstelling. En ben erna naar Nostalgie beginnen luisteren. #truestory
Veel courage. Ik hoop dat je opnieuw ergens je draai mag vinden, en luisteraars mag verblijden.
En leve je leuke jongens.
Eerlijk? Ik heb hier nog nooit geschreven….Maar ik lees altijd mee.
Iemand weerlegde hier wat een andere Sophie hogerop zei, maar ik begrijp het wel…
Los daarvan:
Je ontslag krijgen is hard, maar een werkgever doet dit nooit zonder een deftige reden. Een ontslag is nooit “zomaar”.
Hoe hard het ook is, ik denk dat je zelf ook beseft dat je los van redenen van je werkgever die ik niet ken, geen onbeschreven blad bent.
Je schreef vorige week een open brief aan de minster, ( https://www.gva.be/cnt/aid1390580/presentatrice-nostalgie-schrijft-brief-naar-minister-van-werk-hoe-kan-ik-dat-allemaal-combineren ) je stond een aantal jaar geleden toe je loon openlijk op jobat te delen. Toen zei je onderstaande.
“Zou je van werk veranderen voor een hoger loon?
Dit is wat ik echt wil doen. Maar als die andere job ook dichter bij huis ligt en makkelijker combineerbaar is met een gezin, dan zou ik het in de toekomst waarschijnlijk wel overwegen. Met spijt in het hart. ”
Nog eens, ik ken de redenen niet, maar als werkgever moet het niet evident zijn als iemand zo vaak uitschreeuwt dat ze moe is, dat werk en kinderen moeilijk te combineren valt enz…. Er is idd een nuance, je doet het graag… Maar het zijn wel feiten.
Misschien moet Nostalgie besparen, misschien doen ze het om motivatieredenen die wij niet kennen, misschien willen ze je net helpen,….
We kunnen en mogen niet oordelen zonder de ware reden van ontslag te kennen.
Ik draag je een warm hart toe. En ja jij zal dit overwinnen. Je zal een job vinden waar je ook je hart en ziel kan inleggen, waar je jezelf kan zijn.
Misschien zal je hier “herboren” uitrollen. Een job dicht bij huis, betere uren. Misschien gaat een wereld voor je open en voor je gezin. Je bent een moederkloek en zal zeker en vast iets vinden waar je evenveel passie voor voelt en die het financieel allemaal wat makkelijker maakt.
Succes, jij kan dat!
Vorige week? Dat artikel dateert van 23/05/2013! Dat is dus wel al 5 jaar geleden!
Ik vind dit een gemene comment, de bovenste. Alsof je redenen bent gaan zoeken om in Sofie haar gezicht te wrijven.
Ik denk dat het niet gemeen bedoeld is maar het slaat nergens op. Het is niet omdat je worstelt met de combinatie werk-gezin dat je je werk niet goed kan doen. Het is ook niet omdat je ooit aangaf van job te willen veranderen als de locatie beter is, dat je je job niet goed kan doen. Ik hoop dat werkgevers van die elementen abstractie kunnen maken als ze werknemers beoordelen. Sofie, sowieso veel succes!
Hey Sofie,
wat een k**nieuws. Ik hoop heel erg voor je dat je een heldere verklaring krijgt voor deze plotse beslissing voor jou zodat dit jou kan helpen om het een plekje te geven. Ik wens je tijd om eerst boos te zijn en daarna om te rouwen, de kracht om je eigen krachten te (her)ontdekken moest je ze even kwijt zijn en de zon op je snoet!! Veel succes in deze moeilijke periode!
Hallo Sofie
Het was schrikken toen ik het bericht las tijdens mijn middagpauze dat je ontslagen was.
Ieder weekend luisterde ik met grote oren naar je uitzendingen want het was zeer duidelijk te horen dat muziek een groot deel van je hart inneemt.
De radiostudio is je tweede thuis en de klassiekers zijn als het ware de zuurstof in je lichaam.
Je stemgeluid zorgde voor een zeer aangenaam en zacht gevoel aan mijn oren.
Jouw passie voor de radio straalde er vanaf en dat was duidelijk te horen in de radio.
Sofie ooit zal de zon weer schijnen aan de hemel en zal je stem terug te horen zijn op de radiogolven , de enige plaats waar jou stem thuishoort .
Zeker niet bij de pakken blijven zitten en vooral solliciteren want ik zit nu al te wachten tot je door een andere radiozender in de armen gesloten wordt.
Gelukkig heb je een warm gezin waar je op steun kan rekenen , dat is het mooiste wat je kan hebben in het leven .
Zelf maak ik ook radio van 1987 dus ik zit ook al een hele tijd in het radiolandschap.
Eerlijk is het zeker niet , goede stemmen worden aan de kant gezet maar de reden is me niet echt duidelijk .
Christina Van Geel , Stefan Ackermans , allemaal echte radiostemmen.
Sofie tot binnenkort op Fm
Ik stuur je een dikke virtuele knuffel, tonnen moed en ongelooflijk veel succes! X
Beste en tofste Sophie.
Door mijn tweede huis heb ik het nieuws nu maar ontvangen. Ik vind het verschrikkelijk vond jouw de tofste en leukste aangenaamste DJ van Nostalgie, samen hebben we veel plezier gemaakt gelachen, hopelijk kan je ergens anders snel aan de slag als DJ, weet me dat te zeggen dat volg ik je wel als ongelofelijke fan en vriend als ik het zo mag omschrijven. Laat maar iets weten je hebt men mail adres, groetjes en tot horens en hou je echt goed en geniet van de vakantie en laat het niet aan je tof hartje komen. Rudy