Mijn spookje, lieve schat,

Weet je nog dat we vliegertje speelden? Ik duw je met handen en voeten in de lucht, jij zegt waar je heen wilt en dan vliegen we er naartoe. Ondertussen zorg ik voor turbulentie, duikvluchten en praten we de taal van de bestemming (ook al kunnen we dat niet). En we lachen, we gieren.

Weet je nog dat ik op de rand van je bed zat? Om een verhaaltje voor te lezen, om er eentje te verzinnen (wat jij absoluut verkiest), om de dag te bespreken, monsters te verjagen of gewoon nog een hele dikke knuffel te geven. En jij probeert wel heel vaak smoesjes te verzinnen om langer op te blijven of om naar het grote bed te mogen verhuizen. Dat laatste kon ik soms gewoon niet weerstaan (als papa ‘s nachts werkte). Ook al betekende dat een nacht vol gewoel. Het gekke was dat wij ook hetzelfde slaappatroon hadden, ook al zit ik er biologisch voor niks tussen. ‘s Nachts hebben we het allebei veel te warm. Jij ligt dan meestal helemaal bloot, maar dat was een fijn excuus om je nog even zacht onder te stoppen.

Weet je nog dat we samen de kerstboom versierden? Daar hou jij zo van. Met Halloween moet het huis vol spinnen en pompoenen hangen, met Kerstmis mogen het kerstballen, lichtjes en slingers zijn en als het jouw verjaardag is, dan moeten er vlaggetjes en ballonnen zijn. Je hebt er ook echt oog voor. Elke keer dat ik iets in huis veranderd had, was jij de eerste om het te zien.

Er zijn zoveel herinneringen lieve schat. Zo ongelofelijk veel. Ik zou hier 156485 bladzijden kunnen volpennen met fantastische herinneringen. Jij bent nog maar zes, dus voor jou gaat deze periode uiteindelijk vervagen. Maar voor mij. Ach lieverd, hoe kan ik je nu plots moeten missen? Hoe kan het nu toch dat jij nu plots niet meer mijn fantastische pluszoon bent?

Dit doet pijn, het is heel moeilijk om jou los te laten. Gelukkig ben je geweldig goed omgeven en gaat voor jou het leven gewoon verder. Naar de karate, spelen met je zusje of nichtjes of huiswerk maken. Er is genoeg te doen. Voor mij staat de wereld even stil.

Ik wil gewoon maar zeggen dat ik van je hou. Dat ik een arm of een been zou geven voor jou. Mijn leven. Ik wil je bedanken voor je open armen, waar ik me gewoon in mocht nestelen. Ik wil je bedanken voor de fijne momenten. Voor het zelfvertrouwen dat je me gegeven hebt. En de liefde.

Ik hoop dat je opgroeit tot een fijne jongeman. Ik was ervan overtuigd dat ik je baard in de keel en je eerste puisten van dichtbij zou meemaken. Het zal nu van op een afstand zijn.

Maar weet lieve, lieve schat. Dat je voor immer en altijd in mijn hart zit. En dat je altijd op mij kan rekenen.

Knuffel en een fopkusje,

Sofie