Een gezellig weekendje Lummen – Zonhoven – Hasselt, dat was het plan. Ik heb afgelopen weekend in Lummen namelijk twee concerten gepresenteerd en ondertussen blijven slapen bij vriendin A. in Zonhoven. En gisteren gingen we in de namiddag even shoppen in Hasselt, want zo gaat dat met vriendinnen.

A. zocht een plaatsje op het Kolonel Dussaertplein, één van de weinige plekken in Hasselt waar je gratis mag parkeren. En om een gratis plaatsje doen mensen blijkbaar gekke dingen.

We waren al even aan het rondrijden, toen we twee mensen in de mot kregen die naar hun auto aan het wandelen waren. Om zeker te zijn dat hun plekje van ons werd, ben ik uitgestapt om het plekje te gaan voorbehouden. Tot vriendin A. gedraaid was.

Terwijl de auto uit de parkeerplaats aan het rijden is, sta ik er al naast. Als de auto weg is, sta ik in het centrum van de parkeerplaats. Op dat moment is vriendin A. nog op slechts enkele meters.En dan gebeurt het. Pure verkeersagressie.

Plots komt er een trut in een Mercedes aangereden. Ze draait bruusk A. van de weg en rijdt in de parkeerplaats. Ik glimlach vriendelijk en doe teken dat ik de plaats aan het voorbehouden ben. Maar de trut in de Mercedes (een trut met lelijke bril en twee lelijke tienerdochters by the way) rijdt gewoon verder de parkeerplaats in. Ik denk, hola meiske, ik ga hier niet afgeven hoor. Dus ik blijf gewoon staan waar ik sta. Ik was ten slotte volledig in mijn recht. Ik stond die parkeerplaats al voor te behouden toen dat kutwijf nog niet eens op het kolonel Dussaertplein was. Maar de vrouw rijdt niet achteruit, wijkt geen meter. Ondertussen staat vriendin A. er al vlak naast met haar auto, even verbouwereerd als ik. Ik denk nog steeds, Limburgste trut, ik ga hier niet van die plaats, gij kunt opkrassen. En dan –

Rijdt dat vrouwmens gewoon tegen mijn been – hallo- dat lelijke vrouwmens met twee lelijke tienerdochters en een vreselijk brilmontuur rijdt gewoon tegen mijn been. Mijn been. En ze blijft rijden.

Op dat moment ben ik zo van mijn melk dat ik toch maar uit de weg ga. Ik ben totaal in shock. Dat er zulke mensen bestaan, dat gaat mijn petje te boven. Echt.

En u mag gerust weten dat als vriendin A. niet tot het type BV behoord zou hebben, dat wij er echt waren op gevlogen. Dan hadden wij dat kutwijf serieus wat lappen verkocht. Of op zijn minst krassen op haar auto gezet. Maar wij zijn zo niet. Wij zijn gewoon totaal in shock opnieuw in de auto gaan zitten tot er een ander plekje vrij kwam. Zachtjes wrijvend over mijn verkeersagressiegemolesteerde knie.