Ik loop gigantisch achterop, want de halve bloggerswereld is al gepasseerd in dat nieuwe Gentse babycafé Amélie et Moi. Maar omdat avondactiviteiten hier vrij consequent geschrapt worden in de werkweek (die wekker weetwel), had ik de officiële hipsteropening gemist. Gelukkig lopen cafés meestal niet weg.

Een paar maanden geleden hadden Oon en ik onze verre internetvriendschap ook eindelijk officieel kunnen maken (durf nog ne keer zeggen dat het internet geen warme plek is), maar van onze belofte om snel nog eens af te spreken was nog niet zoveel in huis gekomen. Tot afgelopen zondag, toen zij 2/3 van haar kroost en ik de complete boel mee had. Ik had zelf gevraagd om naar Amelie et Moi te gaan, omdat ik persoonlijk wilde checken of dat nieuwe etablissement de titel kindvriendelijk wel waard was. (Spoiler: ja, kei hard ja.)

Dat waren al genoeg redenen, maar ik had er ook over verteld tegen Basiel. En vanaf dat moment bleef ie maar vragen wanneer we nu eindelijk naar het kindercafé zouden gaan. Dus.

Op zondagmorgen – in de namiddag zitten we hier nog met dutjes – kan je alleen brunchen, maar dat wisten wij niet. Dat was dus even een awkard momentje, maar Stefanie kon de teleurstelling op onze gezichten duidelijk ook niet aan en maakte snel wat plaats. We mochten toch iets drinken in de zithoek. Een mens moet weten wanneer ‘em die puppy-oogjes moet bovenhalen. Then and there.

Eerlijk is eerlijk, ik was meteen onder de indruk. Want het is gewoon een heel fijne maar ook mooie plek. De juiste keuzes, leuke details, fijne kleuren. Maar vooral het concept is zo heerlijk. Ik weet het uit ondervinding: je kan (relatief) rustig van een natje en een droogje genieten (wie heeft die mottige uitdrukking eigenlijk uitgevonden, een natje en een droogje, serieus maat?) terwijl de kinderen de boel afbreken. Er is een grote speelhoek, met veel speelgoed en tekenmateriaal. Zelfs voor de allerkleinsten is alles aanwezig. Van een wipper tot een wiegje, van gezonde babyvoeding tot een buggyparking. Er zijn vochtige doekjes en potjes, er zijn kinderstoeltjes en er mag lawaai gemaakt worden. Dat mag allemaal, ook al ziet het er zo mooi uit dat je bang bent om iets kapot te maken.

Wij hadden iets te veel te vertellen om de rest van Amelie et Moi te verkennen. Want je kan er ook kleertjes en andere leuke dingen kopen in het winkeltje, maar zo ver ben ik eigenlijk niet geraakt. Mijn warme witte chocolademelk opslurpen en ondertussen zorgen dat mijn rebelse peuter de boel niet echt afbrak, was al meer dan genoeg voor een zondagmorgen.

Maar getest en goedgekeurd. Het was gezellig, en het smaakt naar meer.