Stel dat je zwanger bent en graag borstvoeding zou willen geven. Dan hoop ik voor jou (en de rest van het gezin) dat het een geslaagd avontuur wordt. Of dat nu lang of kort is, ik hoop gewoon dat jij er een goed gevoel aan overhoudt. Geen schuldgevoel, geen pijn, geen spijt.
Hoewel ik mijn oudste zoon bijna 8 maanden probleemloos de borst heb gegeven, krijg ik tot op de dag van vandaag een kramp in mijn maag als ik aan het vroegtijdige einde denk. Ook al ben ik met zoon twee ondertussen op weg naar anderhalf jaar, dat blijft prikken. Maar ik was onwetend, waardoor het vroeger gestopt is dan ik wou. Ook al vond ik lang voeden toen zelf nog een beetje vreemd.
Het gebrek aan goede begeleiding en ondersteuning is een gigantisch pijnpunt in het Vlaamse borstvoedingsverhaal. Het wordt nog erger, want er wordt ook ongelooflijk veel foute informatie verspreid. Zelfs in ziekenhuizen die een mooi borstvoedingslabel dragen, zelfs door vroedvrouwen die een diploma op zak hebben, zelfs door kinderartsen die het beste zouden moeten voorhebben met moeder en kind.
Ik ben geen lactatiekundige, dat weet ik. Ik spreek alleen uit twee kinderen ervaring, bijna twee jaar borstvoeding (and counting) in totaal en heel veel research en (juiste) lectuur. Goed begonnen is half gewonnen, dat klopt megahard. En een voorbereid koppel (borsten of partners, het kan hier eigenlijk allebei ingevuld worden) is er twee waard, dat kunnen we ook boven ons bed hangen. Omdat ik niet iedereen in mijn living kan uitnodigen voor een borstvoedingsavond en omdat de mensen die daar wel waren graag een overzichtje hadden, zet ik de basics graag nog eens op een rijtje. We gaan er van uit dat alles goed gaat met kindje en bevalling (want ik kan niet alles anticiperen in een starterskit). Wat moet je dan weten zodat eventuele problemen al vroeg gespot (en opgelost kunnen worden)?
- Het belang van huid op huid: Een gezond pasgeboren kindje dat vlak na de geboorte op de buik van zijn mama wordt gelegd, is in staat om helemaal zelf naar de tepel te kruipen (de zogenaamde breastcrawl). Na een uurtje ongeveer verliest het kindje deze wonderlijke kracht. Het is dus belangrijk om je kindje na de geboorte (als het kan) echt een uur huid op huid bij de mama te leggen, om de borstvoeding in gang te steken (naast de andere overduidelijke voordelen van dat knuffelen uiteraard). Probeer (in de mate van het mogelijke) om je kindje zo snel mogelijk aan te leggen, want dat is alleen maar fantastisch voor je productie. Bij een natuurlijke bevalling krijgt je lichaam automatisch het bericht dat de borstvoeding geactiveerd mag worden, bij een keizersnede mist het die trigger. Dat is op zich geen probleem, maar het is dan wel extra belangrijk om die huid op huid te hebben. Maak daarvoor desnoods op voorhand ruzie met je gynaecoloog en stel gerust eisen. Anders kom je misschien terecht in de facebookgroep “full time kolvers” en dat is zo jammer. Chapeau voor al die moeders, want echt, dat is wow. Maar ook zo verschrikkelijk jammer dat je door een slechte start het mooiste zou missen, namelijk een kindje aan de borst. Vergeet meten en wegen, kruip in de cocon met je kindje en geniet een uur ongestoord van elkaar (allez, papa mag er ook bij zijn hoor) – huid op huid. Kindje bij mama. Kindje bij borst. Maar panikeer ook niet als het niet zou lukken, er zijn voorbeelden die zelfs met een vreselijke start nog tot een zotte productie geraken.
- Het belang van juist aanhappen: Borstvoeding is een zelfregulerend mechanisme dat – als je er goed naar luistert – fantastisch geregeld is door de natuur. Het enige wat niet helemaal vanzelf gaat en een bron van veel problemen kan zijn, is de manier van aanhappen. Heel veel problemen beginnen bij een verkeerde manier van aanhappen. Kloven, zelfs een borstontsteking, pijn bij het drinken… Die problemen zijn heel vaak het gevolg van een baby die de tepel niet op de juiste manier in de mond neemt. Ik kan dat hier nu gaan uitleggen, maar je vindt vast wel een tutorial op youtube. Het kind moet omhoog happen, het tepelhof moet ongeveer helemaal mee, de lipjes moeten getuit en rond de tepel zitten…Het zou makkelijker zijn als ik het even toonde met mijn eigen baby, maar dat gaat niet meer. Na een paar weken gaat dat namelijk vanzelf (maar dan hebben veel mama’s de handdoek al in de ring moeten gooien van de pijn of wanhoop, terwijl ze met juiste hulp misschien nooit op dat punt waren gekomen). In het begin gaat dat niet vanzelf, je moet je baby helpen. Je moet de vroedvrouw bellen om te helpen met aanleggen. Schaam je ook niet om alle bezoek buiten te zetten, je even helemaal te ontkleden (vrijheid, blijheid – je tepels hebben daar deugd van!) en een paar keer te proberen tot het goed zit. Tip: kindjes altijd losmaken door je pink tussen tepel en mondhoekje te stoppen, want die hebben een vacuumkracht waar mijn Dyson nog iets van zou kunnen leren.
- De basis van je borstvoeding wordt gelegd in de eerste dagen: De eerste week na de bevalling is cruciaal, de eerste zes weken van je borstvoeding zijn bepalend voor de rest van je voedingsperiode. Zeker als je lang zou willen voeden, is het belangrijk om dat te weten. Ik kan je de hele biotechnische uitleg geven, maar het komt er op neer dat er in je borsten prolactinereceptoren zitten die geactiveerd moeten worden. En dat gebeurt door aanleggen, zoveel mogelijk aanleggen. Ik herhaal met plezier nog eens mijn motto: aanleggen for president. Het is in het begin dus echt belangrijk dat je reageert op elk hongersignaal van je kleintje (en dat kan al zoveel zijn als bewegen), dat je aanlegt. En aanlegt. En aanlegt, zonder op de klok te kijken. De eerste weken kan het zijn dat je je kindje moet wakker maken (pasgeboren baby’s kunnen te slaperig zijn om te drinken), zelfs moet uitkleden om hen alerter te maken. Dat moet je ook echt doen. Als je overdag je oog op je baby houdt (en/of zoveel mogelijk draagt/knuffelt) ga je meestal wel de hongersignalen oppikken. Als je slaapt is dat al moeilijker, dus zet je wekker indien nodig. Het is belangrijk voor je productie om niet langer dan drie uur tussen te laten (maar het is ook geen militair regime, so chill), het is belangrijk voor de suikerspiegel en veiligheid van je baby om dat niet te doen. Daarna kan je nog bijslapen, dat is beloofd ;).
- Het is normaal dat je kind aan je plakt: Als je borstvoeding beschouwt als de natuurlijk uitloper van een zwangerschap (wat het voor je lichaam ook is), dan helpt dat misschien om je hoofd daar ook even op te programmeren. Dat je eigenlijk nog een klein beetje zwanger bent op een manier, want het is min of meer de bedoeling dat je baby nog een beetje aan je blijft plakken (als tegenprestatie doet ie de zwangerschapskilo’s wegsmelten, ik vind dat een faire deal). Dat klinkt misschien zwaar, maar dat is het eigenlijk helemaal niet. Dat doe je bijna automatisch. En het grote voordeel van borstvoeding is dat je het altijd bij hebt, dat het altijd op temperatuur is en gratis. Ik heb al overal mijn tieten bovengehaald en ik ben al ontelbare keren de baan opgegaan met baby en borsten, maar zonder luiertas met andere spullen. Al de rest is op te lossen, als honger meteen gestild wordt met een borstje. Hun maagje is op dat moment niet groter dan een knikker, dus het is volstrekt normaal om na een halfuur alweer een baby te hebben die wil drinken. Bovendien heeft een minimensje ook een grote zuigbehoefte en zijn jouw tieten speciaal uitgevonden om daar aan tegemoet te komen. Geef daar aan toe en je leven wordt een stuk gemakkelijker. Smeer voor de zekerheid wel genoeg lansinoh-zalf tussen voedingen, zodat je tepels het ook aankunnen.
- A demande et a volonte: Mijn mantra. Luister naar je kind en luister naar je borsten, zij vertellen je heel veel over wanneer en hoe je kind moet eten. Overvoeden kan niet met borstvoeding (tenzij in heel uitzonderlijke gevallen). De eerste dagen (en eerste weken) mag je nog naar de klok kijken om het tijdsgat niet te groot te maken, maar daarna kan je gewoon vertrouwen op elkaar (en nakijken op de curve, als je dat een geruster gevoel geeft, liefste controlefreak)
- Geniet: Ongelooflijk toch dat zo een wonder helemaal in jou gegroeid is en daarna helemaal verder leeft, enkel en alleen op wat jij produceert. Wees lief voor jezelf. Baby en borsten, met veel meer hoef je in het begin niet bezig te zijn. En vrees niet, de rest komt allemaal terug!
En als je nog vragen hebt, weet je me te vinden. Of we gaan meteen voor een tweede avondje ;)?
Ik reageer eigenlijk nooit, maar ben wel een heel trouwe lezer van je blog ☺️
Voor dit geweldige artikel maak ik graag een uitzondering! Vooral het stukje over de verkeerde adviezen in ziekenhuizen is zó waar. Ik heb na mijn keizersnede anderhalf uur moeten wachten tot ik mijn zoontje bij mij kreeg 🙁 Buiten dat dat nefast was voor mijn melkproductie, heeft het ook een litteken achtergelaten op mijn moederhart. In de 6 dagen ziekenhuis die daarop volgden, kwam er een verpleegster mijn kersverse baby’tje een flesje geven terwijl ik “moest” kolven en vanop een afstandje toekijken. Met wat ik nu weet over borstvoeding, is dat de grootste fout die ze hadden kunnen maken…
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb 3 maanden fulltime gekolfd, heb vanaf de geboorte moeten bijvoeden met kunstvoeding, en heb er anderhalf jaar later nog steeds spijt van dat het zo is moeten lopen. Bij een eventueel tweede kindje wil ik het zó anders doen, dan komt er niemand tussen mij(n borsten) en mijn baby!
Deze bewaar ik voor als het ooit zo ver is :).
Twee opmerkingen bij deze goede basics.
1. Ik (jonge moeder en alles) ben erin geslaagd de beste vroedvrouw ever te vinden die inderdaad hamerde op die eerste weken. Overdonderd als ik was, heb ik niet eens overwogen toen al te stoppen. Tegen de tijd dat tot me doordrong dat het misschien moeilijk en pijnlijk was, was ik al helemaal weg. Ik moet zeggen dat de vriendinnen die ik heb en die borstvoeding geven/hebben gegeven allemaal vroedvrouwen hebben gezien.
2. Ik heb wel geen borstjes noch tieten.
Ik moet toch af en toe eens afwisselen van terminologie, anders wordt het zo saai 😉
Prachtig uitgelegd! Hier bijna drie jaar borstvoeding, met vijf maanden tussen om van baby te wisselen!
Hele goeie uitleg! Ik zweerde destijds bij het boek van Sheila Kitzinger (geen idee of dit nu nog “in” is, of al helemaal “not done”) en na mijn bevalling heb ik heel de zaal bij elkaar gebruld “MIJN KIND HIER! NU! OP MIJ!” terwijl ze per sé wilden meten en wegen en opkuisen…. Het ging goed, dankzij mijn literatuurstudie, want voor de rest kreeg ik geen hulp. (Negentien jaar geleden!) Met uitzondering van nu en dan een borstontsteking. Vier maanden heb ik het (maar) gedaan, toen terug gaan werken. En nee, niemand lichtte mij in dat ik gewoon kon doorgaan, door te kolven en zo. Had ik toen maar wat blogs kunnen lezen zoals deze hier van jou!
Eens! Wat ik nog wil toevoegen? Dat er inderdaad van die uitzonderingen zijn, na 8 weken miserie: tepelhoedjes, bijvoeden en in het begin heel veel kolven uiteindelijk drie jaar later nog steeds (live! zonder tepelhoedjes!) aan het voeden (inmiddels zelfs met een tweede kindje erbij). Aan de mama’s die er nog aan moeten beginnen: lees je in en hou vol! Het is zó schoon. <3
Merci Sofie!
Er is zodanig veel gebabbeld de avond bij jou dat ik het moeilijk allemaal kon onthouden. Dus ik ga je overzicht zeker goed kunnen gebruiken!
Maar een tweede avond mag van mij ook altijd 🙂
Ik wou dat ik mij beter had ingelezen en meer op mijn strepen stond toen ons zoontje werd geboren. Ze hebben hem pas aangelegd na 3 uur, het was superdruk op het verloskwartier en er was niet echt een vroedvrouw om ons te helpen. Toen ze hem eindelijk aanlegden ging het uiteraard niet meteen. Na 10 minuten gaf de vroedvrouw aan dat ‘hij nu toch wel moest drinken’ en gaf me een tepelhoedje. Hij hapte verkeerd aan waardoor ik op dag 2 al kloven had. Ik zie mij nog staan in de badkamer, net gedoucht, mijn gynaecoloog die even kwam kijken en zei ‘oh, uw borsten’ en tegen de vroedvrouwen zei dat ze mij toch beter hadden moeten helpen en opmerkte dat mijn tepelhoedje dan nog te klein was ook. De derde nacht waarbij Oskar maar niet wilde drinken, een vroedvrouw die elke keer wegging als hij begon te drinken maar na 20 seconden al stopte. Ik heb 2u liggen proberen, ik was over mijn toeren, mijn man ook en Oskar ook. Dat was een van de ergste nachten van mijn leven. Thuis wilde hij gewoon niet meer drinken, een lactatiedeskundige die elke dag kwam ten spijt. Ik heb 7 weken voltijds gekolfd en ben dan gestopt. Het klinkt overdreven maar ik heb mij nog nooit over iets in mijn leven zo enorm schuldig en slecht gevoeld. Ik voelde mij een slechte moeder elke keer als ik hem een flesje in het openbaar gaf en elke keer als mensen vroegen of ik BV gaf. Ik voel me nog altijd slecht als ik mama’s hoor vertellen dat poedermelk slecht is. Het was nogal traumatisch dus 😊. De volgende keer pak ik het anders aan, zeker weten! Wat jij hier meegeeft is een enorme meerwaarde voor alle mama’s, blijf dat zeker doen!
Heb mijn oudste ook “maar” 7 maanden gevoed, net als jij ook gewoon niet goed geïnformeerd op dat moment, en ik heb er ook wel wat hartzeer van. Mijn jongste is nu 25 maand en drinkt nog steeds “maké” (haar woordje voor “melkje”) bij mij. Ik vond langvoeden ook maar iets geks, ik kende dat woord zelfs niet bij baby 1, maar je rolt daar gewoon in, is nu de normaalste zaak van de wereld – hoewel ik nu wel niet zo snel meer geneigd ben om in het openbaar te voeden, die peuters zitten ook geen seconde stil hé. Ah ja ‘t is zo schoon, en zo goed geregeld, de natuur is keihard de max!
Fijn dat je zo opkomt voor borstvoeding :-).
Voor zij met gevoelige tepels (geen kloven) zouden ‘multi mam’ kompressen kunnen helpen in combinatie met druppel moedermelk op tepel. Hier worden de kompressen getest van zodra ze in de brievenbus belanden. Voor de rest ga ik regelmatig ‘met de tieten bloot’.. #sorryoverburenvoorhetuitzicht
En de laatste week waren jouw borstvoeding blogposts mijn redding voor de moraal die wegzakte..
Bedankt!!
Jouw blog en mijn vroedvrouw… Perfecte combinatie!
een post om te bookmarken, al was ik bij mijn 2e nu wel al goed op de hoogte (bij mijn eerste kindje niet). We zitten aan maand 24 van de bv alles tesamen 🙂
goed geschreven!!
Misschien moet je maar lactatiedeskundige worden, dan kan je direct ook in Gent aan de slag en met de fiets naar het werk.
Tof dat je je ervaringen deelt, veel zaken zijn idd basics die je toch niet meekrijgt – gewoon al het besef dat borstvoeding, hoewel het een natuurlijk proces is, voor de meeste vrouwen een paar weken zoeken is (in aanleggen en losmaken, ritme, een of twee borsten, timing, in slaap vallende babys) zou al veel schelen.
Daarnaast mis ik hier toch de ‘opgelet, dit is als alles goed loopt’ opmerking. Gewoon omdat het bij veel vrouwen niet zo loopt (met spontaan, natuurlijk bevallen en een kind dat direct op je buik kan) en ook de ‘laat je begeleiden door een vroedvrouw of lactatiedeskundige als je twijfelt’. Mijn prematuur refluxbaby startte met een combinatie van fles-en borstvoeding, schakelde over naar borstvoeding, maar was wel op een bepaald moment overvoed door te veel aanleggen en moest echt minimum 3 uur tussen voedingen laten. Soms is het gewoon allemaal moeilijker en zorgt blijven aanleggen die als goede oplossing op veel plaatsen naar voor geschoven wordt ervoor dat alles erger wordt.
En het zou ook tof zijn mocht je vrouwen die het drie maand (willen) doen (omdat ze het niet kunnen combineren met hun werk, omdat ze het gehad hebben met kolven, omdat ze er zelf voor kiezen) ook een ondersteunend gevoel te geven ipv hen voor te schotelen dat het alleen maar goed is als je het superlang doet 🙂
Kijk, ik heb er nochtans duidelijk bij gezet dat dit in het geval van een gezonde baby is, met een goede bevalling. Ik kan hier onmogelijk alle mogelijke problemen die kunnen opduiken bij zetten, want dan zijn het de basics niet meer. Uiteraard kunnen er problemen opduiken, en uiteraard zijn deze basics dan niet voldoende. Ik heb gezegd dat je met bv niet kan overvoeden, tenzij in uitzonderlijke gevallen. Jij bent zo’n geval, wat ik heel jammer vind voor jou. Uit jouw verhaal kan ik opmaken (maar ik kan verkeerd zijn) dat de baby niet alleen aan de borst dronk, maar ook uit een flesje (ook afgekolfde melk). Niet overvoeden kan alleen echt met zekerheid aan de borst, omdat ze daar veel harder moeten werken voor de melk. Bij een fles komt het veel te snel en dat kan hun verzadiging aantasten. En dit zijn de startertips. Als je lang zou willen voeden, is het belangrijk om te weten dat de basis in het begin wordt gelegd. Ik heb echter nergens gezegd dat alleen lang voeden fantastisch is. Integendeel. Ik heb al meermaals gezegd dat elke druppel telt. En dat een mama moet doen waar een mama zich best bij voelt. Maar ik weet ondertussen, dat gewoon door te schrijven over borstvoeding, je werkelijk altijd op tenen trapt. Ook al is dat nooit zo bedoeld. Iedereen met een verhaal, neemt het blijkbaar persoonlijk en richt zijn pijlen naar mij. Dit was alleen maar goedbedoeld, echt waar. Als je dit weet, kan het een stuk makkelijker gaan. Ma
Het was helemaal niet aanvallend bedoeld, net als ik bij jouw bericht de beginregels blijkbaar onvoldoende meenam, las jij er bij mij ook over. No problemo, je hoeft je niet zo snel aangevallen te vullen, je initiatief is idd waardevol. En ik voel me nergens schuldig over in het borstvoedingsverhaal, ongeacht de keuzes die ik voor mij en mijn kinderen gemaakt heb. En dat is blijkbaar al veel waard.
En het overvoeden was toen hij volledig op bv zat hoor, anders zou ik het er hier niet bijplaatsen :-). Ik geef het mee omdat ik nog vriendinnen zag verzuipen in het ‘blijf aanleggen’ advies, maar liefst van al toch vanuit mijn eigen verhaal vertel, want dat ken ik natuurlijk het best.
Sorry, ik word nogal vaak aangevallen en schiet daarom nogal rap in de verdediging. Overvoeden is echt heel zeldzaam, bijna uitsluitend bij zware refluxers die de pijn wegdrinken. Maar het is niet omdat het bij full time bv was, dat de natuurlijke verzadiging (en maaginhoud) niet al eerder verstoord was door de eerdere flesjes. Soit, maakt niet uit. Als we maar gelukkig zijn!
Huh? Hier moet ik Sofie toch even bijtreden… In het begin staat letterlijk de waarschuwing “We gaan er van uit dat alles goed gaat met kindje en bevalling (want ik kan niet alles anticiperen in een starterskit)”. Lijkt me wel de waarschuwing waar je over spreekt? En ik lees ook nergens dat het alleen goed is om lang te voeden.
Ik begrijp wel dat bepaalde zaken gevoelig kunnen liggen, dus ik wil je niet aanvallen. En als ik zeg dat ik het begrijp, dan bedoel ik: ik heb ook twee premature kindjes BV proberen te geven.
Maar het is niet helemaal fair om Sofie te beschuldigen, vind ik, van dingen die ze helemaal niét heeft geschreven (of net wél). Zeker niet als ze hier een warm hart laat zien, en mensen wil helpen die lang of niet lang willen voeden.
Ik had me er een klein jaar geleden wel een beetje over ingelezen, maar ook niet overdreven hard. Ik denk dat je toch ook een beetje geluk moet hebben in het begin. Zo ben ik op een kalme zondagnacht bevallen, zonder al te veel complicaties, waren de verpleegsters behulpzaam en constant in de buurt, en was dochterlief blijkbaar een natuurtalent op vlak van drinken en aanhappen. Zoals iemand hierboven al zei: voor ik me die eerste weken realiseerde dat ik af en toe toch wel ongemakken had, en dat dat clusteren soms echt vervelend was, was ik er al ingerold. Ik had mezelf ook niet echt een ‘deadline’ opgelegd die ik moest halen, dus er was geen druk, en dat vond ik wel aangenaam.
Daarom vind ik het zo erg dat veel mama’s blijkbaar met verdriet en schuldgevoel terugblikken op hun borstvoedingsperiode. Nergens voor nodig vind ik, want je hebt een aantal dingen in de hand, maar toch lang niet alles. Maar een goede voorbereiding is veel waard, dus bedankt voor je artikel, Sofie.
Mijn dochter is intussen 10 maanden, en ik ben sinds een week volledig gestopt met borstvoeding geven. Mijn man en ik gaan binnenkort met z’n tweeën een paar nachten weg, en ik had geen zin om dan nog af te kolven. Egoïstisch? Misschien een beetje 🙂 Maar ik weiger om me hier schuldig over te voelen. Ik heb (meestal) met volle teugen (haha) genoten van ons borstvoedingsavontuur, maar ik ben ergens ook wel blij dat het voorbij is. Ik hoop dat het bij een eventuele volgende keer terug allemaal zo vlot mag lopen!
Jeej! Helemaal top! Da’s ook wat ik altijd heb gelezen erover (kan iedereen boek van La Leche League aanraden).
Ik vraag me wel af wat literatuur/expertise zegt over tepelhoedjes. Op neonatologie kwamen de vroedvrouwen daar enorm snel mee af, zo goed als iedereen gaf BV met tepelhoedjes omdat hele kleine kindjes het vaak wat moeilijker hebben met aanhappen (wegens een héél klein mondje, minder sterk zijn, sneller moe, en onervarenheid). Alleen had ik het gevoel dat kindjes zo ook nooit juist leren aanhappen naar de toekomst toe, dus ik heb het altijd geweigerd. Waardoor BV wel wat minder snel op gang is gekomen misschien… Ik heb dus altijd met die onzekerheid gezeten. Heb ik het wel goed gedaan? Het heeft zeker een week of 8/9 geduurd voor de kindjes ‘gewoon’ bij mij dronken op een goeie manier (goed aangehapt en een volledige voeding).
Vriendinnen vragen me ook vaak of ze, op aanraden van de vroedvrouw, een tepelhoedje zouden gaan gebruiken of niet.
Ik ben geen expert op vlak van premature baby’s, want dat is nog een heel vak apart. Maar de ervaring (van andere mama’s) leert mij dat een tepelhoedje toch niet altijd de juiste weg is. Het is vaak een tijdelijke, snelle oplossing die later veel problemen kan opleveren. Maar bon, goed dat het bestaat!
Tx! Dat gevoel had ik ook… Maar ‘t is een moeilijke.
Er is nog veel onduidelijkheid over hoe je premature baby’s (die eerst sondevoeding en erna flesjes krijgen) aan de BV krijgt. Terwijl net voor die mama’s de druk enorm hoog is om het wél te doen (hoorde één kinderarts op de intensieve dienst daar zeggen: “kindjes die hier geen moedermelk krijgen, dat zijn arme sukkelaartjes”, *SLIK*). Misschien overdreven, maar ik kan je vertellen: dat blijft wel hangen. Enfin, ik wil er niet over zagen, maar een lans breken voor de moeders die daar terechtkomen en graag BV willen geven.
Omdat ik het zo graag wou en het belangrijk was, waren er zelfs twee vriendinnen die me hun eigen moedermelk aanboden als eventuele oplossing. Het bleek gelukkig niet nodig, maar hoe schoon is dat van die mensen?!
Basiel heeft ook nog melk gehad van iemand anders. Maar daar is nog niet iedereen klaar voor 🙂
Nee, veel mensen vinden het raar 🙂 Ik had het gedaan, als het nodig was gebleken. Maar in het ziekenhuis zaten ze heel erg met twijfels of het wel kon/mocht, wegens infectiegevaar (dat bij prematuurtjes veel groter is natuurlijk). Ik mocht de melk die ik ‘s nachts thuis afkolfde zelfs niet meenemen naar het ziekenhuis, go figure :s! Terwijl je een tweeling moet voeden en dat het liefst zo lang mogelijk zonder poedermelk doet want dat verteren ze veel minder goed. FRUSTRATIE.
Ik vind vaak dat de voordelen van borstvoeding soms wat overdreven worden. Maar in het geval van prematuurtjes, zouden ze borstvoeding nog veel veel meer moeten aanbevelen (zelfs bijna verplichten), en inderdaad, een melkbank aanleggen voor diegene die door omstandigheden geen borstvoeding kunnen geven. NEC komt veel minder voor bij kindjes die borstvoeding krijgen. Prematuurtjes hebben die bescherming echt hard nodig. Het kan hier het verschil maken tussen leven en dood.
In Engeland hebben ze dus wel zo’n melkbanken, een Britse vriendin heeft al haar overschotten aan afgekolfde melk gedoneerd.
Mijn meisjes zijn 10 weken te vroeg geboren. Het kolven ging gelukkig vlot van in het begin, mijn diepvries zat stampvol. Ik heb het helaas maar 10 weken vol gehouden. Een voedingsmoment dat 1,5 uur duurt, om dan 1,5 uur later weer hetzelfde te mogen doen, de klok rond, dat hield ik gewoon niet vol. Maar het kan wel. Op de meerlinggroep zit een mama met een vierling, geboren op 28 weken, die tot na hun 1e verjaardag exclusief borstvoeding hebben gekregen. De mama hing bijna permanent aan de kolf, ze stond voor de kookpotten terwijl de kolf aan haar borsten hing.
He Tine! Wel goed dat je het toch eventjes hebt volgehouden, want het is idd zwaaaaaar. Ik heb de meisjes hier (9 w te vroeg) vrijwel van in het begin mengeling van borstvoeding (zodra ze echt goed dronken) en flesjes gekolfde melk uit de diepvries gegeven (inderdaad, je bouwt in het begin een hele voorraad op hé :-D, dus ik kwam er wel even mee toe, handig).
Die borstvoedingsbanken, dat is inderdaad een geweldig idee. Dacht dat het in NL ook bestond? Al is het bij prematuurtjes eigenlijk ook belangrijk dat die BV van iemand komt die ook op die afdeling rondloopt. Omdat je als mama de microben daar oppikt – op de afdeling in het ziekenhuis, door het contact met je kindje, thuis, etc… – en er antistoffen tegen maakt die je dan meteen aan je baby doorgeeft door borstvoeding. Op die manier is je baby rechtstreeks beschermd tegen de microben die hij daar ter plekke kan opdoen. Als hij dus BV van een complete vreemde zou krijgen, is het voordeel al een pak minder.
Het advies van zo vaak mogelijk aanleggen heeft er bij mijn zoontje helaas voor gezorgd dat de reflux verergerde en hij enorm veel pijn kreeg. Blokvoeden (blokken van 4u! was bij mij de oplossing). Mijn tweede zoontje ziet ook enorm af van reflux als ik minder dan 2,5u tussen de voedingen laat. Gewoon even om aan te tonen dat zoveel mogelijk aanleggen tot problemen kan leiden maar zoals je aangeeft zorgt een goede basiskennis er dan voor dat je ze kan oplossen.
Hier idem… verborgen reflux… baby huilde constant en was telkens tijdelijk getroost door te voeden maar net door het constante voeden raakte zijn slokdarm compleet geïrriteerd…nog meer wenen…in dit geval hielp het echt om minder te voeden en ik vond het jammer dat ik daar nergens over had gelezen … inderdaad een uitzondering maar in het geval dat je het voorhebt vind je die info wel nergens en lees je alleen maar dat veel voeden geen kwaad kan. Gelukkig uiteindelijk geholpen door een goede vroedvrouw! Over reflux zou er, net als over bv, ook eens deftige info verspreid mogen worden. Ook daarbij vaak tegenstrijdige info van professionals. (En minimaliseren van problemen…maar goed, ik ga off topic ) Blij dat onze kinders er intussen uit gegroeid zijn 🙂
Dat is waar, reflux is een heel moeilijk thema!
Dito hier: reflux met een totaal overvoed kind en een ontstoken slokdarm tot gevolg.
Verder verbaas ik me er eigenlijk over dat zovelen onder jullie zo’n slechte tips gekregen hebben. Ik was niet eens zo pro-borstvoeding, maar ik heb voor de bevalling wel een lactatiekundige gecontacteerd voor alle ins en outs. En de onthaalcursus voor zwangeren in mijn ziekenhuis vertelde ook uitgebreid over borstvoeding en de leercurve. En mijn dochter werd meteen na de bevalling op mijn borst gelegd door de verpleegster, waar ze twee uur bleef liggen voor die voorzichtig kwam vragen of ze haar mocht wegen. En dat is dan niet eens in een pro-bv-ziekenhuis…. Gek dat het allemaal zo verschilt.
(al die tips hebben er overigens niet voor gezorgd dat de borstvoeding hier van een leien dakje liep, overigens. Maar ik denk dat dat meer aan het kind lag dan aan het kader.)
Hoera voor meer juiste info rond borstvoeding!
Bij de eerste bevalling was ik ook nogal onwetend, en vooral overdonderd door de hele gebeurtenis en heeft het ook een hele tijd geduurd voordat mijn zoontje werd aangelegd. Gelukkig voor ons was hij een natuurtalentje en hebben we verder een probleemloze borstvoedingsperiode gehad.
Bij nummer 2 was ik beter voorbereid, en dat hebben ze geweten in het ziekenhuis. Ze keken alsof ik van Mars kwam omdat ik geen kleertjes wilde laten klaarleggen voor meteen na de geboorte 🙂 Ik liet mijn zoontje zo snel mogelijk op mijn buik leggen en liet hem zelf de weg zoeken, verbazing alom bij de vroedvrouwen toen hij na een paar minuutjes al lag te drinken.
Achteraf bij beiden toch nog vroeger gestopt dan ik zelf zou willen, maar ik heb er ondertussen vrede mee genomen. En stiekem kijk ik uit naar een nummertje 3, bij wie we dan weer voor een langere periode gaan 🙂
Heej Sofie,
moet ik die lansinohzalf zelf meenemen naar het ziekenhuis of krijg je dat daar?
Die zalf krijg je in het ziekenhuis. En als je daarna nog een tube zou nodig hebben, dan vind je die gewoon bij de apotheker.
In ziekenhuis krijg je effectief Lansinoh…heb dat altijd in mijn broekzak zitten!
‘k had eerste 2 weken echt wel last van pijnlijke tepels en een paar vroedvrouwen raadden me onafhankelijk van mij de Multi-mam compressen aan. ‘k ben die bij Boobs -‘n-Burps gaan halen en wreed content van. Als je echt al een kloof hebt, verzacht dat echt wel meer dan de Lansinoh creme. ‘k wissel nu ook de Multi-mam zalf af met die van Lansinoh (de eerste is wat meer lopend olie-achtig). Ken je die al??
Ok, iedereen weet nu dat ik het ben aangezien mijn tablet automatisch mijn achternaam er heeft bijgezet 🙂
Maar ik heb eigenlijk nog een vraagje: heb jij veel borstontstekingen gehad? Mijn zus heeft er zeker 6 gehad de eerste maanden. Kan je daar preventief iets aan doen?
Hoi Marlies, een borstontsteking (wat eigenlijk een verstopt melkkanaal is) kan veel oorzaken hebben. Maar je kan het wel zo veel mogelijk proberen te vermijden. Draag zeker geen knellende kleding (ook geen knellende beha’s – vrijheid, blijheid). Een verlaagde weerstand werkt ook in je nadeel, dus probeer zoveel mogelijk te rusten. Je kan het wel vroeg opsporen. Harde plekken in je borsten, eventueel met roodheid, kan je best wegmasseren en/of met warmtecompressen behandelen. Maar de borst laten leegdrinken is het meest effectief, ook al kan dat even pijnlijk zijn. Ik heb een beginnende ontsteking altijd kunnen wegmasseren. Mogelijke oorzaken: niet goed drinken (of niet goed aanhappen/de borst geraakt niet leeg), een flesje tussendoor (verstoort het zelfregulerend systeem), een tutje, te veel tijd tussen de voedingen (een baby die plots doorslaapt – als hij een te lang blok deed, stond ik op om te kolven en mijn diepvries te vullen. Maar kolven is ook een signaal aan je borsten dat ze meer moeten produceren, dus best niet al te vrij mee omspringen). De houding waarin je voedt kan nefast zijn. Als je snel reageert bij een verstopt melkkanaal, kan erger meestal voorkomen worden. Dat is wat ik altijd deed. Goed naar mijn borsten luisteren, en zoveel mogelijk naar mijn lichaam. Succes ermee! En zo erg voor je zus, jammer dat ik die avond niet veel vroeger georganiseerd heb :)!
In verband met die borstontstekingen: bij baby 1 heb ik er de eerste weken heel wat gehad en ik was vast van plan dat niet meer te laten gebeuren bij baby 2, nu 6 weken oud. Toch heb ik, ondanks uitstekende hulp van de vroedvrouw en mijn eigen alertheid, niet kunnen vermijden dat ik er de eerste weken de ene na de andere heb gekregen. Dafalgan was mijn beste vriend, ik daverde vaak van de koorts. Conclusie? Ik heb er blijkbaar aanleg voor. Ik produceer heel veel melk en dat doet de melkkanaaltjes snel verstoppen. Mijn zoontje heeft vaak genoeg na 1 borst, dus dat teveel produceren een luxeprobleem is, kan ik eigenlijk niet meer horen. Kolven probeerde ik inderdaad zoveel mogelijk te vermijden, om mijn productie niet nog op te drijven.
Enkele natuurlijke middeltjes die me supergoed helpen:
– preventief lecithine nemen, te verkrijgen in pilvorm in een natuurwinkel
– zodra ik een harde of rode plek in mijn borst voer, haal ik mijn gember boven. Echt een supertip van de vroedvrouw! Verse gember in huis halen, die raspen en 10 minuten in kokend water laten trekken. De gemberresten zeven en het kookwater in een pamper van je baby gieten (beetje raar in het begin, maar dat absorbeert enorm goed) en dat vervolgens op de pijnlijke plek leggen gedurende een half uurtje. Zo komen de harde plekken los en kan je vaak een ontsteking vermijden.
Nu, na zes weken, kan ik alleen maar zeggen dat ik superblij ben dat ik heb volgehouden.
Hier ook iemand die overproductie allesbehalve een luxeprobleem vindt! Gelukkig telkens net een borstontsteking kunnen vermijden mede dankzij gembercompressen (een aanrader!).
Overigens zorgde hier de overproductie gecombineerd met een sterke toeschietreflex voor een overvoed kind en leidde voeden op vraag voor een onrustig kind dat vaak teruggaf. De dochter was dan ook gelukkiger als er min 2 uur (ca de tijd waarin een babymaagje ledigt) tussen de voedingen werd gehanteerd.
Bedankt voor de tip van de gember, ga ik zeker onthouden!
Waw, wat een fijne post! Ik had ook wel in dat babbelgroepje willen zitten! ^_^
Ik ben nu zes en een half weken bezig, eerste kindje, en ik zou het al niet meer kunnen missen. Vooraf ook deftig ingelezen en een vroedvrouw onder de arm genomen die mij supergoed begeleid heeft in mijn zwangerschap en bij mijn bevalling. En toch blijft het soms moeilijk en is het nog steeds zoeken: mijn dochter geeft heel vaak over na de voeding en weent daar vaak ook bij. Ze komt heel goed bij, en zit vrij hoog op de curve. De pediater adviseert minder aanleggen, en troosten met een tutje indien nodig, de vroedvrouw/lactatiekundige zweert bij blijven aanleggen, en zegt dat ze niet kan overvoeden. Tegenstrijdige adviezen dus, en ik blijf twijfelen wat het beste is voor ons…
Bedankt voor deze post, ik deelde het op mijn fb pagina. Hier is mijn bv verhaal na drie jaar ten einde en dat is echt niet fijn, zo afscheid nemen…..
Hey Sofinesse,
wat een fijne post over borstvoeding.
er dwaalt inderdaad zo ontzettend veel foute informatie rond, op internet, in wetenschappelijke onderzoeken (gesponsord door voedingsindustrie), bij kinderartsen, … dat is echt opboksen soms.
Maar mag ik je nog een hele goede tip geven als het over borstvoeding gaat? je kan altijd een consulente bellen van BorstvoedingVZW. http://borstvoedingvzw.be/Consulentes/telefoon.html
de consulentes zijn allemaal zelf mama, hebben allemaal zelf borstvoeding gegeven en hebben een opleiding gehad gericht op borstvoeding. Je kan bij de vzw terecht voor correcte info, maar er worden ook infosessies georganiseerd (die verder gaan dan die van het ziekenhuis) en mamacafés waar mama’s onderling kunnen ervaringen uitwisselen.
En mag ik je nog een tip geven? Misschien is het wel wat voor jouw om zelf ook consulente te worden? ik vroeg het me maar af.
Dit vind ik ook een supergoede tip. Ik zelf ben jaren vrijwilligster geweest bij vzw borstvoeding. Moeders die andere moeders bijstaan met tips, raad en steun.
Oooh super dat je dit schrijft voor de zoekende mama’s!
Vandaag exact 9maanden borstvoeding, nooit gedacht, ook nooit echt over nagedacht. Ik weet wel dat ik nu al wat in de knoop zit met het al dan niet stoppen. Geen zin om te stoppen en heel veel schrik dat het buiten mijn wil stopt. Maar inderdaad veel info is fout en je krijgt ook gewoon overal ‘raad’
Bedankt!
Ik ben een weekje geleden gestopt met borstvoeding, maar ik vond dit toch een fijn artikel om te lezen! Ik herkende er veel van en toverde een glimlach op mijn gezicht. Ik mis het nu al…
Bij mij staat er ook nog een blogpostje klaar over de geweldige avond, en naar deze ga ik zéker verwijzen! Toen ik thuiskwam heb ik meteen alles opgeschreven wat ik me herinnerde, want er komt zo veel op je af…
Gisteren gingen we onze geboortelijst leggen en de ‘verkoper’ vroeg ons of we voor BV of KV zouden gaan en ik zei dat ik overtuigd was van BV. Daarop zei hij dat dat het allerbelangrijkste is: dat je ervan overtuigd bent dat het gaat lukken.
Nu nog het LLL-boek lezen en dan sta ik sterk genoeg in mijn schoenen, denk ik. Maar een tweede avondje – voor eventueel wat meer gerichte of praktische vragen – zie ik zeker ook zitten!
Ondertussen alweer een week of 10 kind 2 aan de borst. En ik ben eigenlijk wel benieuwd naar je tips voor de combinatie bv-werk. Ik weet dat ik recht heb op kolven op het werk, maar ik zie dat eigenlijk echt niet gebeuren. Omdat er geen ruimte is waar ik alleen kan zitten, omdat de baas niet de makkelijkste is en ik al zijn goodwill al nodig heb voor die onvermijdelijke ‘mijn baby is ziek, ik moet vroeger naar huis’ en vooral omdat ik niet inzie hoe ik mijn werk gedaan ga krijgen als ik elke dag een uur minder werk.
Wauw, deze ga ik delen op mijn pagina
Bedankt!