Deze zomer heb ik het eigenlijk redelijk laten hangen op sportief vlak. Het was eerst te heet, daarna te druk, teveel vakantie of ik kon gewoon niet weg. Omdat het lief gaan werken was en de zoon niet mee kan bijvoorbeeld (toch niet in Ekeren). Enfin, het was altijd wel iets.
Ik heb met Mano trouwens eens een heel weekend doorgebracht in Gent, wij met ons tweetjes. Ik had allerlei leuke dingen gepland, zoals een musicalvoorstelling, een massagevoetbad, een ijsje op de Graslei…En ga zo maar door. Toen ik hem op het einde van het weekend vroeg wat hij het leukste vond, antwoordde hij doodleuk: “Toen jij ging sporten en ik daarbij mocht zitten en op de Nintendo mocht spelen”. Mannen he. (Tja, zelfs een Nintendo-ei heeft zijn verslaving niet kunnen temperen.)
Maar sport dus, ik ben deze zomer niet veel verder geraakt dan één of twee keer per week. Dat is voor mij een heel slecht gemiddelde, eentje dat ook danig op mijn systeem werkt. Deze week ben ik weer een beetje in gang geschoten, met sport in Gent en in Antwerpen. (ja, ik ben decadent met twee fitnessabonnementen)
Het is een wereld van verschil. In het fitnesscentrum in Gent zit ik al jaren, het is daar leuk en gemoedelijk. Mensen van verschillende slag, mensen van verschillende sportiviteit, maar relatief ok. In Ekeren niet. Want Ekeren ligt dicht bij Brasschaat. En ik wil echt niemand beledigen, maar dat is gewoon een totaal ander publiek. Ik ben in de Health City sowieso meestal de jongste die meedoet. En ook de enige die niet met een BMW/Lexus/Audi of Mercedes onderweg is. Het merendeel van de andere vrouwen zijn – mijn excuses voor de woordkeuze – kakmadammen.
Als ge komt sporten in uw sjiekste jogging en niet echt wilt zweten omdat uw kapsel daar kan onder lijden, dan vind ik niet dat ge echt goed bezig zijt. Maar dat is mijn mening.
Ik ga dus echt om te sporten, maar ook wel om te observeren. Al die vrouwen die er piekfijn uitzien en die mij bekijken alsof ik van een andere planeet kom (omdat ik meestal op mijn blote voeten sport) dat is een bijzonder interessant schouwspel. Het lijkt me trouwens heel vervelend om te sporten met een gigantische juwelenwinkel aan je lijf en een compleet opgemaakt gezicht. Maar opnieuw, dat is mijn mening.
Gisteren was er zelfs een mevrouw die heel erg overduidelijk een paar facelifts achter de rug heeft. Ik kon er mijn ogen niet vanaf houden. Ze leek zelfs een beetje op die catwoman, het was echt spectaculair.
Enfin, dat moest er gewoon allemaal even uit. En hey, ik ben ook niet perfect.
Ik kan vandaag zelfs nauwelijks op een elegante manier rechtstaan. Alles doet pijn. Melkzuur en zo.