Beste kledingwinkel,
Ik heb de indruk dat het de bedoeling is om (zoveel mogelijk) kleding te verkopen. Het is me dan ook een raadsel waarom u de inrichting van uw paskamers afstemt op totaal het tegenovergestelde. Sta me toe even mijn hart te luchten.
- Ten eerste. De grootste fout die u kan maken, is om een paskamer te bouwen zonder spiegel. Niet zomaar een spiegel, liefst eentje waarin ik mezelf kan zien van kop tot teen. Bonuspunten voor een spiegel die ook toelaat om mijn achterkant uitgebreid te bestuderen. Toch zie ik het heel geregeld gebeuren beste kledingwinkel, dat u verlangt dat ik uit mijn paskot kom om in de spiegel te kunnen kijken. Ik zal u iets verklappen mijn liefste. De kans dat ik iets koop is nihil als ik uit mijn kot moet komen om mezelf in een kledingstuk te zien dat ik overweeg te kopen. Dat voelt niet fijn. Dus pas ik niets, dus koop ik niets. Het is maar dat ge het weet.
- Ten tweede. Het is geen goed idee om pashokjes te maken die open zijn tot aan de knieën en waar ook mijn hoofd bovenuit komt. Als ik iets pas, moet ik helemaal verstopt zijn. Als ik mij moet bukken om bijvoorbeeld mijn schoenen uit te doen, wil ik niet het risico lopen dat de rij met aanschuivende mensen ondertussen mijn striemen of versleten onderbroek ziet. U verkleint de kans om mij iets te doen kopen behoorlijk drastisch door een saloondeur als pashokafsluiter te gebruiken. Het is maar dat ge het weet.
- Ten derde. Als u als kledingwinkel beslist om het kledinghokje af te sluiten met een gordijntje, dan is dat prima. Maar wil u er wel voor zorgen dat het gordijntje breed genoeg is om de hele deurgat af te sluiten? Het is namelijk geen leuk spelletje om de spleet langs de ene kant alleen maar te kunnen oplossen door een spleet aan de andere kant te maken. Ik weet niet of u het beseft, maar ik sta vaak in mijn ondergoed om iets te passen. Ik deel dat niet graag met andere klanten of verkoopsters als het niet echt nodig is. De kans dat ik dan iets koop is nihil, het is maar dat ge het weet.
- Ten vierde. Ik begrijp waarschijnlijk het stuk design of hip weer niet helemaal, maar praktisch zou toch ook wel op uw verlanglijstje mogen staan beste kledingwinkel. Ik stel daarom voor u dat meer dan één kapstok voorziet in het pashokje. Tenminste als u het leuk zou vinden dat ik niet alle kledingstukken op de grond gooi. Ik neem aan dat u ze wel nog aan iemand anders wil verkopen als ik ze niet gekocht heb. Ik ga daar anders zeker per ongeluk met mijn schoenen of zweetvoeten opstaan, het is maar dat ge het weet.
- Ten vijfde. Een bankje of een stoel in het kotje is geen overbodige luxe. Kleren (en vooral schoenen) aan- en uitdoen gaat een stuk vlotter als je daarbij even kan zitten. Ook een bankje voor de wachtende mensen die de outfit keuren is altijd mooi meegenomen. Zeker omdat u het meestal zo onaangenaam heet maakt in de paskamers, dat die arme mensen heel erg hun best moeten doen om niet flauw te vallen. Hoe beter de faciliteiten om mezelf vlot aan- en uit te kleden, hoe sneller het hokje vrijkomt voor de volgende potentiële koper. En zoveel mogelijk kleding verkopen, dat was toch uw bedoeling, nee?
Beste kledingwinkel. Ik kom speciaal naar u omdat ik wil passen. U geeft meestal duidelijk geld uit aan winkelinrichting, dus ik denk dat het maar een kleintje is om mijn tips even mee te nemen. Gewoon even doorgeven aan interieurspecialist, die vermoedelijk alles ontwerpt in zijn blootje. Want ik krijgt sterk het gevoel dat die nog nooit kleren heeft moeten passen in zijn eigen pashokje. Als u mijn vriendelijke tips niet in overweging neemt, zal ik genoodzaakt zijn om voortaan online te shoppen. Het is maar dat ge het weet.
Met vriendelijke groetjes,
Sofie
(just a woman who likes to shop)
Sofie,
De nagel op de kop. Ik stond onlangs in een pashokje met baby. Het moet een zicht geweest zijn, pashokje te klein, maar baby moest wel mee binnen geraken, hem daar alleen laten staan vond ik geen optie. Resultaat: ver uitstekende gordijnen owv draagmand die ver uitstak, en waarschijnlijk mijn bloot gat zichtbaar langs de spleten aan de zijkant. Ik zeer gefrustreerd want kon mezelf niet meer ronddraaien. Dus: geen kledij mee naar huis. 🙂
Volledig mee eens!!
Aaaaargh, de pashokjes zonder spiegel, ik haat ze zo… En de te kleine gordijntjes…
helemaal mee eens!
Zeer terechte opmerkingen! Steen en been klagen dat je business verliest aan online shops, maar ondertussen enkel open zijn op uren dat een gemiddelde mens moet werken (zelfs onder de middag gesloten!), luide muziek in de winkel, enkel grote of kleine maten meer hebben (echt hatelijk vind ik dat!) en dan inderdaad die paskotjes die vaak vies zijn, en/of zodanig gebouwd dat je maximaal onder attaque kan vallen van opdringerige verkoopsters.
En diefstalbeveiliging is geen uitvlucht, er bestaan genoeg innovatieve systemen om dit te doen.
Ik denk dat heel wat kledingswinkels hun aanpak moeten herzien om nog te kunnen overleven en zicht te onderscheiden van de online shops. Maar als ze dat doen, kunnen ze volgens mij ook echt mooi rendabel zijn!
ZO waar!
fully agree! Vooral dat tekort aan kapstokken en bankjes… (ah ja, want je eigen kleren gooi je toch ook liefst niet op de grond om te passen – en daar heb je geen kapstok voor – duh! )
De spiegel… dat is een dubbel gevoel … op zich liefst eentje in het hokje, langs de andere kant vind ik ook wel fijn om aan sommige medeshoppers die duidelijk heel goed met iets staan te kunnen zeggen: hé, da’s supertof bij jou. Van een wildvreemde zoiets te horen krijgen kan altijd deugd doen… Ik probeer dat toch te doen als ik iemand zie twijfelen :).
Dat heb je niet als je in je eigen hokje verstopt zit natuurlijk …
Schoolvoorbeeld van hoe het écht moet: lingeriewinkel Vijgeblad in Evergem, zalige paskotjes
En nu we dan toch bezig zijn; een mama-paskot waar een buggy bij inpast zou ook wel eens tof zijn…
Dat was ik ook meteen aan het denken! Met heel veel geluk vind je al eens een pashok voor rolstoelgebruikers waar dan ook de buggy mee in kan.
Maar ik denk dat we in Belgie nog gelukkig mogen zijn… in andere landen heb je soms een gemeenschappelijk paskot… stel je voor!
Ja en met een deur tot aan de grond waar kleine kinderen niet onderdoor kunnen ontsnappen wanneer je in je ondergoed staat…
of andermans kinderen niet opeens bij jou op verrassingsbezoek kunnen komen!
Hear hear!
Haha, dezelfde ergernissen. Ik wil NIET uit mijn kot komen om in een spiegel te kunnen kijken.
Chapeau aan lingerie Folieke in Massemen: ook hier zeer ruime passalonnetjes.
Daar zitten strategieën achter om meer te verkopen, het zou u verbazen hoeveel en hoe onlogisch soms. Die werken altijd heel schoon op papier, veel minder in de realiteit.
zou in een open brief naar alle grote ketens moeten gestuurd worden!!
Wil je jouw brief aub bezorgen aan alle kranten?
Eventueel kan je er nog een puntje aan toevoegen: de belichting!!
Volgens mij verkopen ze die paskamers standaard met die vreselijke witte belichting om er zéker van te zijn dat je elk putje, striem, (vet)rol, rimpel, porie duidelijk ziet.
Ge zou eens 5 sec. moeten denken dat je perfect bent.
Zo te lezen zitten de meeste onder jullie nog in de “kleine kindjes” fase.
Er staat jullie nog veel aangenaam shopplezier te wachten in de winkels waar ze je verwelkomen in het Engels, de verwarming en de muziek opendraaien, constant zoete parfum verstuiven en last but not least 3 paskamers voorzien voor 300 man.
Laat ons een “paskamervakbond” beginnen!
Helemaal mee eens!
En nu maar hopen, dat heel veel kledingzaken hier gevolg aan geven 😉
En dan hebben we het nog niet gehad over de verkoper/verkoopster die ongegeneerd het gordijntje opzij schuift wanneer je nog niet klaar bent en je je nog in die te kleine jeans aan het wringen bent. ‘En, is het maatje goed?’ 😀
haha, en de keren dat ik stofnetten tegenkom in pashokjes. Ze vergeten blijkbaar gewoonweg dat ze pashokjes hebben want ik kom regelmatig met stofpluizen op mijn kleren – die ik inderdaad op de grond moest leggen – naar buiten.
De pashokjes in de Mango indertijd waren het ergst van allemaal. Die waren gemaakt uit een metalen buizenstel (vierkante sectie) met doeken tussen. Via de reflectie op die buizen kon je de mensen in de pashokjes naast u zien.
En argh, die te kleine gordijntjes.
Aaargh, zó herkenbaar! Vooral dat bijna flauwvallen van de wachtenden dan, helaas.
Herkenbaar!
In Québec in Canada zijn in veruit de meeste winkels de pashokjes op slot. Dus wij moesten altijd eerst iemand aanspreken om iets te kunnen passen. Geen kans dus om snel iets te passen zonder een verkoper of verkoopster die even komt kijken 🙂
de laatste keer dat ik in een Mango kwam heb ik de verkoopster gevraagd of de muziek echt niet wat stiller kon… ik kon gewoon niet meer nadenken over wat ik wilde kopen (misschien is het dat wat ze willen). Ik koop bijna alles online nu. Mijn slaapkamer is het beste paskot.
De paskamerhemel op aarde is toch wel Victoria’s Secret in de VS vind ik: aardige verkoopsters die je helemaal opmeten voor je begint te shoppen, die je kan roepen dmv een belletje in het pashok wanneer je een andere maat nodig hebt, en die en passant nog een complimentje maken over je outfit (“oh honey, those pants are A-MA-ZING!”) Voor de rest: lang leve online shoppen!
Victoria Secret heb ik nog niet gedaan maar shoppen in Amerika kan inderdaad geweldig zijn!
Je weet dat ze op commissie staan en toch zou je bijna geloven dat je echt A-MA-ZING bent 🙂
En dat…. doet een mens kopen.
Die werken daar dan ook op commissie… Maar wel een leuke ervaring i agree 🙂
Herkenbaar, ook als man. Staan ronddraaien voor een spiegel vóór het paskot, terwijl iedereen op uw vingers staat te zien is niet zo mijn ding. En mijn kop hoeven ze ook niet te zien terwijl ik in het paskot bezig ben 🙂
Oh ja! En dan die hokjes die niet meer zijn dan een halve ijzeren cirkel met een gordijn rond. In Scotch and Soda hebben ze die, geloof ik. DE HEL.
Haha, ik stond vandaag in een pashokje in de Korte Dagsteeg, en moest zo hard aan deze blogpost denken. Het pashokjesgordijn bleef halfopen naar mijn billen gluren, en de spiegel stond vijf meter verder vol leedvermaak te grinniken.
Er waren wél drie kapstokjes.
Zo van die gladde uiteraard, waar geen zinnig kledingstuk aan wil blijven hangen.
Herkenbaar, ik pas daarom zelden of nooit en koop maar op goed geluk. Dan ben ik nog vaak te lui om het te gaan ruilen als het toch op geen orgel trekt en dan ligt het hier maar in de kast en loop ik nog altijd met hetzelfde rond. Weet niet echt of het aan de paskamers ligt, ik doe dat gewoon niet graag …
Iets om uw bril op te leggen zou ook super handig zijn. Sinds ik recent bril, al vaak aan geërgerd
Als rolstoel gebruikster kan ik zelden in een pashokje, als ze vriendelijk zijn mag ik in de de berging tussen de borstels en dozen iets passen. Als ik eerst al de winkel binnen geraakte tenminste ;o), maar Woehoe de winkels die wel een groot hokje hebben hebben meestal ook een spiegel en een groot genoeg gordijn!