Ook al word ik met duidelijke tekens om de oren geslagen, ik weiger te erkennen dat de zomer op haar laatste benen loopt.

Zo blijf ik bijvoorbeeld koppig zomerkleren dragen. En daar zijn verschillende redenen voor. Ik heb namelijk bijna geen winterkleren (ik koop dat niet graag), maar wel een gigantische zomergarderobe. Nu het nog mogelijk is om heel veel af te wisselen met allemaal fantastische kleren, moet ik daar van profiteren. Ik word trouwens ook depressief van winterkleuren en winterkledingvormen – ik voel me dan altijd een Michelinventje. Zolang het kan en bepaalde ledematen er niet afvriezen, zie je mij in jurkjes in felle kleuren, rokjes en topjes.

Ik weiger ook iets anders te dragen dan sandalen of modieuze slippers. Ik heb bijna altijd pijn aan mijn voeten (familiale afwijking – onze soort voeten zijn niet gemaakt voor schoenen), behalve als ik op mijn blote voeten loop of sletsen draag. In de winter loop je het risico dat je tenen er afvriezen, dus dan moet ik wel. Maar nu blijf ik ze dragen. Tot eind september, minstens.

Ik wil ook echt niet toegeven aan de terug-naar-school-koorts. Die begint hier serieus te stijgen, ah ja, want er gaat er eentje naar de grote school. En hij kijkt er enorm naar uit. Vakantie vindt hij zelfs niet echt leuk, want dan zie ik mijn vrienden veel te weinig. (Wacht maar jongen, als je maar 20 verlofdagen per jaar zal hebben, zal je met weemoed terugdenken aan deze tijd). Als het schooljaar opnieuw begint, dan valt alles echt weer in die schooljaar-routine. Dan is het echt gedaan met vakantie. Dan moeten we weer in een echt ritme kruipen, dan moet iedereen die de volgende dag naar school moet, op tijd in zijn bed. Structuur en zo. Op zich niet slecht, maar ik hou zo van de zomerse uitspattingen.

Er zijn ook andere nadelen verbonden aan het einde van de zomer: de ijskar komt niet meer langs (al is dat misschien eerder een voordeel voor mijn lijn), de chauffage moet weer aan (en die is nog altijd niet gemaakt in Gent, nog eens een winter zonder zien we niet zitten – al heb ik er al twee overleefd), er kunnen winterkilo’s aansluipen, ik kan niet meer gaan bbq’n op de Tafelberg van mijn buurvrouw, sneeuw kan mijn laarzen om zeep helpen, de auto is ’s morgens helemaal aangevroren en je bent je meer bewust van tenen en vingertopjes. Moet ik nog doorgaan? Geen probleem hoor, ik kan  echt nog bladzijden en bladzijden vol negatieve punten van herfst en winter opsommen. Twee seizoenen die ik haat, op een paar occasionele gezellige herfst/winterdagen aan het haardvuur op een schapenvelletje na dan.

Voorlopig zie ik maar één voordeel aan het wegvallen van de zomer: het aantal fruitvliegen zal drastisch verminderen. I hope.