Ik vond dat het wel nog eens tijd was om iets te delen van ons fantastische huis. Want hoewel er nog gigantisch veel te verbeteren en vermooien valt, ben ik toch al ongelooflijk content met waar we nu zijn. Er is zoveel meer ruimte en dat voelt fantastisch. Zo delen de jongens geen kamer meer, ze hebben elk hun eigen stek. Nog meer, ze hebben zelfs hun eigen verdieping!

Zolang Felix ‘s nachts nog gebruik maakt van de melkfabriek, ligt die zo dicht mogelijk bij mij. Kwestie van ‘s nachts zo weinig mogelijk wakker te moeten worden als hij er om vraagt. Zijn kamer is voorlopig dus nog – wel ja – een ongebruikt rommeltje. Maar Basiel slaapt wel al dapper in zijn eigen crib. Die is zo ongelooflijk trots op zijn kamer, het is echt schattig. Wij hadden wat slaap-problemen verwacht bij de verhuis, maar niks. Hij is zo trots, dat hij bijna blij is om te mogen gaan slapen. (Ik overdrijf, maar het komt toch in de buurt)

Alle mensen die voor het eerst langskomen (en er zijn er nog veel die moeten komen kijken, ja, gij daar ook!), troont hij onmiddellijk mee naar boven. “Mij kamer tonen he, kom ik ga mij kamer tonen”. Ik ben waarschijnlijk ‘s werelds slechtste interieurfotograaf, want op de foto’s lijkt het een klein kotje. Maar het is echt een heel toffe, gezellige kamer. (Ge zult mij op mijn woord moeten geloven_of_zelf komen kijken)

En dan heb ik nog bijna niks gedaan aan zijn kamer. Ik heb de muren wel een kleur gegeven, maar voor de rest is alles recyclage uit ons vorige huis. Dus wat gaat dat wel niet zijn als ik me echt op het interieur smijt? Ha, ge weet het.