Het was met lood in de schoenen dat ik zondagavond ging slapen. Bang voor wat zou komen: een hele dag zonder mijn baby, mijn baby een hele dag achterlaten in een vreemde omgeving, een wekker op een uur dat vorige week nog in de categorie midden van de nacht viel (4u), een hele dag concentreren zonder deftige nachtrust, de werkomgeving die veranderd is en toch ook hetzelfde gebleven. Twijfels, onzekerheid, angst – het was er allemaal. Ik vind dat echt een moeilijke stap, van de veilige moedercocon naar het full time werkende leven. Ik heb dan ook zoveel mogelijk dingen ingebouwd om het zo zacht mogelijk te laten verlopen, maar er waren ook leuke verrassingen.

*Een overlevingspakket van een fantastische ex-collega met wie ik een bureau deelde toen ik vertrok, maar die ondertussen een nieuwe horizon heeft gevonden. Alles wat ik vergeten was, daar had zij voor gezorgd: een fles Spa-water, tandenborstel, pleisters, fotokader, chocolade…Echt een fantastische verrassing. Zei ik ex-collega? Ik bedoelde natuurlijk vriendin. En ik mis haar aan mijn zijde!

*Een supercollega die speciaal voor mij een ochtendschift wilde meedraaien om me weer wat wegwijs te maken. Die mens is dus speciaal voor mij ook om 4u opgestaan, geheel vrijwillig. Ik vind dat schoon. Dikke merci S.!

*De negeer-het-huishouden-tactiek. Ik sta achter met was en strijk en poets en opruim, helaas. Knuffelen was belangrijker. Ik had dan ook speciaal voor deze week een Hello Fresh-pakket besteld. Kort samengevat vond ik het heel leuk en leerrijk (welkom zeekraal!), maar op verschillende punten voor verbetering vatbaar. En het ligt misschien aan ons, maar de porties waren echt heel klein. De eerste twee keer met honger van tafel gegaan, de derde keer laten liggen wegens niet te vreten. Ik verdenk hen er trouwens van om expres niet op het afgesproken moment te hebben geleverd, om bij de buren ook reclame te kunnen maken. Maar meestal lekker, en de ‘wat gaan we eten-stress’ volledig uitgeschakeld.

*Alle andere activiteiten geschrapt, ook de noodzakelijke. Zelfs geen kine deze week en ook geen sport. Thuiskomen en alleen maar bekomen van de werkdag. En knuffelen met man en kinderen, dat ook. En slapen indien mogelijk, want 4u blijft vroeg. Zeker als je om 3u30 nog borstvoeding gegeven hebt. En om 24u ook.

*Een toevallige gelukstreffer: alleen de baby thuis hebben. Basiel is op vakantie aan zee met moeke. Dat kwam eigenlijk goed uit om iets meer op het gemak te kunnen starten. De kleuter én de baby samen, dat is pas voor volgende week. Ook al missen we hem gigantisch, hij heeft de tijd van zijn leven. Ik hoor geruchten over zandkastelen, piratenboten en ritjes in brandweerwagens.

*Doen alsof je nooit bent weggeweest. Wat eigenlijk ook wel een beetje zo voelt na tien minuten. Ik heb zes maanden niet gewerkt, maar dat lijkt in een oogwenk voorbij. Sommige dingen zitten nog volledig in je vingers. Heel vreemd. En op mijn eerste dag kwam ik dit artikel tegen op de printer. Gelukkig zijn er nog mensen met dezelfde afwijking als ik, tanden poetsen voor de uitzending. Niels, ik was al grote fan, maar nu nog veel meer. Working soulmates, darling!

*Blij zijn met kleine dingen: mijn nieuwe plekje (gloednieuwe pc, nieuw eiland, andere buren), het vooruitzicht van het nieuwe radioseizoen, onze fantastische nieuwe keuken met zotte mogelijkheden, het zonnetje, grapjes maken met collega’s, eten zonder gestoord te worden door een baby op schoot of aan de borst, alleen maar met mezelf en het werk bezig zijn. Dat soort shizzle.

*Niet zeuren over kolven. Het zuigt (haha, die woordspeling!) maar het hoort er nu gewoon bij. Er blijkt een geweldig ongezellig EHBO-lokaal te zijn, maar dat is nogal veel gedoe. Moet je eerst een sleutel gaan halen, die dan ook terugbrengen, allemaal aan de andere kant van het gebouw. Ik vind dat allemaal nogal veel tijdverlies. Ik kolf dus op de wc. Er zijn gezelligere plekken, maar het is echt een heel mooie wc. En met een roddelboekje, lukt dat wel.

*Een gelukkig kind gaan halen op de crèche. Basiel heeft de eerste drie dagen onophoudelijk geweend, voor Felix was het direct in orde. Hij doet daar gewoon zijn ding, zoals thuis. Een beetje naar buiten kijken en de auto’s bestuderen, bijvoorbeeld. Het maakt het allemaal wat makkelijker.

Maar ge kunt u voorstellen hoe groot de liefde is als we thuiskomen.