Kijk, er zijn ook voordelen aan ziek zijn en verhuizen. Plots verschijnt het startgewicht van voor je zwangerschap op de weegschaal. Driewerf hoera! Aangezien er wel nog een redelijk buik te bespeuren valt (ik lijk nog steeds nog zo’n drie à vier maanden zwanger vind ik zelf), is mijn conclusie dan maar dat ik op andere plaatsen smaller moet zijn dan voordien. Ah ja, positive thinking. Mijn boobies zijn er ook niet kleiner op geworden, dus het moet wel ergens anders verdwenen zijn.

(Nu ik erover nadenk, al mijn onderbroeken zijn te groot. Zou ik misschien gewoon minder poep hebben?)

En ge kent mij, dus ge verschiet er niet van dat ik uiteraard vind dat er nog minstens 6 kg af moet om goed te zijn (ik sta nog steeds in de categorie overgewicht, wat er ook gezegd wordt van mijn zware botten en massa spieren). Maar ik was toch al behoorlijk blij met het nieuwe herwonnen gewicht. En plots herinnerde ik mij die zomerbroek die ik vorig jaar net voor mijn zwangerschap gekocht had, maar die toen eigenlijk al een beetje spande. En die ik na de positieve test ongeveer nooit meer gedragen heb, ondanks een taille met rek.

Anyways, ik haalde ze uit de kast en ze bleek als gegoten te zitten. Niks te spannen, zelfs al een beetje te flodderen. Ik besloot ze snel al eens uit te proberen terwijl ik om 7u ’s ochtends naar de bakker ging. Kindjes nog in dromenland, papa onder de douche.

Ik passeerde een winkelraam wat – zoals u wellicht weet, woman – vaak perfect kan functioneren als grote spiegel. Ik stopte dus even, om goed te kijken hoe deze broek me eigenlijk viel. Ge kent dat wel, ne keer de poep checken, de voorkant. Zien hoe het er profielgewijs aan toe gaat. Zien of ik er wel de juiste schoenen onder had. The usual stuff. Maar op zich komt het er natuurlijk wel gewoon op neer dat je jezelf staat te bewonderen. Kon geen kwaad he, 7u ’s morgens, er was geen kat op straat en ik stond veilig verstopt achter een camionette.

Dat dacht ik toch. Want toen ik verder wilde wandelen zag ik plots dat er twee werkmannen naast die camionette stonden.

Op een minder dan een halve meter van mijn zomerbroekbewonderingsdansje.

Schaamrood. Ik zeg het u.