Soms kan ik me nauwelijks herinneren hoe het begin moet geweest zijn. Volgens mij was het drie dagen een klein beetje raar, om dan te verschuiven naar totale overgave. Ik herkende de vlinders wel, maar het gevoel dat alles helemaal klopte was nieuw.

Het ging snel voor iedereen, behalve voor ons. Het voelde onmogelijk om twee appartementen te hebben, om niet over kinderen te praten, om niet na te denken over een plek van onszelf, om niet naar de toekomst te kijken. Het vloeide vanzelf in de goede richting.

Het kan niet anders dan dat er ondertussen dingen veranderd zijn. We zijn verhuisd naar onze eigen plek, we hebben een zoon gekregen, we hebben beslist dat er nog plaats is voor een tweede kindje, we zijn op vakantie geweest, we hebben elkaars vrienden ontdekt en de onze gemaakt, we hebben verdriet gekend en intense vreugde.

Maar jij en ik, dat voelt nog precies zoals toen. Ik kan nog steeds overspoeld worden door vlinders. Ik kijk nog steeds smachtend uit naar je thuiskomkusje. Ik heb nog even vaak buikpijn van het lachen omdat je de grappigste man van de wereld bent.

Er zijn alleen zoveel heerlijke kleine dingen bijgekomen. Jij kent me zo goed, dat je bijna altijd op de juiste knopjes weet te duwen. Je kan me blijven verbazen over hoe gegoten het vaderschap je zit. Ik ben al tienduizend keer gesmolten omdat je nog even in de winkel stopt na je werk om iets lekkers voor mij te kopen. Omdat je samen met Basiel ligt te rollebollen van plezier. Omdat je zomaar de afwas gedaan hebt omdat je weet dat ik het graag proper heb. Omdat je een mailtje stuurt om te vertellen hoe de ochtend geweest is. Omdat we geweldig veel leute kunnen hebben door gewoon naar de supermarkt te gaan. Omdat we samen wild enthousiast kunnen worden over belachelijkste dingen, die we onmogelijk met andere mensen kunnen delen. Niemand zou het begrijpen. Dat hoeft ook niet, het is entiteit-only.

Het blijft een zot verhaal. Hoe ik de deur opendeed en jij zei “Hallo, ik ben Tom”. Grappig dat Basiel nu vaak het spelletje “Kom, maar binnen!” speelt met de deur. Want jij bent toen binnengestapt in mijn leven, en hoe.

Om nooit meer weg te gaan, dat hoop ik vurig. Want jij en ik, dat is meer liefde dan ik kan bevatten.